Un ekj schriew disen Breef aun aul de Gleubje, dee sikj opp Jesus Christus veloten, un dän Gott krakjt soone wieetvolle^† Gloowenslieren jeschonken haft, aus waut wie Apostel, aum Aunfank jekjräajen hauden. Un daut es wiel Jesus Christus jerajcht es, daut wie aus een jeistlichet Volkj, ons dan uk opp Jesus veloten kjennen, dee nämlich uk Gott es, un dee ons jerat haft.

2 Un ekj schekj junt disen Breef met däm Wunsch, daut jie Gott, un ons Har Jesus Christus, emma bäta kjanen lieren muchten, soo daut jie äare Leeftolichkjeit un Fräd, emma dolla woa nämen muchten.^*

3 Met Gott siene jetliche Krauft, haft hee ons aules jeschonken, waut ons fält, om daut eewje Läwen to kjriejen, un om daut wie dan uk soo wudden läwen kjennen, aus Gott daut jefaulen wudd. Un dit hauden wie doaderch jekjräajen, daut wie Gott hauden perseenlich kjanen jelieet, dee ons haud enjelot, to sien Volkj to jehieren. Jo, un daut wia met siene harliche un volkomne Natua, daut hee ons haud enjelot. 4 Un daut es uk wäajen siene harliche un volkomne Natua, daut Gott ons aul de wieetvolle un utnoms groote jeistliche Dinja vesproaken haud, waut hee fa ons aus sien Volkj jeplont haud. Un hee well han, daut jie junt dan uk gaunz opp siene Vespräakjungen veloten sellen, soo daut jie met Gott toop een jerajchtet Läwen fieren muchten, soo aus hee nämlich von siene Natua häa jerajcht es. Jo, un hee well uk han, daut jie aul daut Beese ut däm Stich komen muchten, wuamet de Weltmenschen sikj daut Läwen vedoawen, wiel see emma bloos soo läwen aus äant fleeschlich jankat.

5 Un wiel Gott aul dit fa junt jedonen haft, dan motten jie oba uk aulet mäajlichste doonen, om daut jie nich bloos jleewen wudden waut rajcht es, un daut jie doatoo dan oba uk emma gaunz opprajcht sennen wudden. Un muchten jie nich bloos opprajcht sennen, muchten jie doatoo dan uk emma väl Kjantnis han, soo daut jie emma weeten wudden, waut Gott sien Wellen fa junt es. 6 Un muchten jie nich bloos Kjantnis han, muchten jie junt doatoo dan uk emma selfst beharschen, en aules waut jie sajen un doonen. Un muchten jie junt nich bloos selfst beharschen, muchten jie doatoo dan uk emma gaunz jeduldich un staunthauft sennen, wan jie en Schwierichkjeiten jeroden. Un muchten jie nich bloos jeduldich un staunthauft sennen, muchten jie doatoo dan uk emma een jetlichet Läwen fieren. 7 Un muchten jie nich bloos jetlich sennen, muchten jie junt doatoo dan uk emma von Hoaten goot sennen, soo aus wan Breeda sikj von Hoaten leewen. Un muchten jie junt nich bloos goot sennen, muchten jie doatoo dan uk emma fa aundre Leew han, eendoont wäa see sennen muchten.

8 Daut es wichtich daut dise jeistliche Ieejenschoften en jun Läwen sennen wudden, un daut dee dan uk emma dolla bie junt toonämen wudden. Wiel dee moaken daut soo daut jun Kjantnis, von onsen Harn Jesus Christus, sikj en goode Woakjen vewaundlen, soo daut jie jeistlich nich wudden nuzloos sennen, soo aus een ladja Fruchtboom, dee kjeene Frucht drajcht. 9 Un wäa dise Ieejenschoften oba nich en sikj haft, es jeistlich blint un kortsechtich, soo daut hee jeistliche Dinja nich erkjanen kaun. Un hee haft vejäten, daut Gott am jeistlich, von siene väaje Sinden, rein jemoakt haft.^†

10-11 Un soo, miene leewe jeistliche Jeschwista, seet daut jie nich een onfruchtboaret Läwen fieren wudden, un daut jie junt leewa noch dolla bemieejen^† wudden, daut jie de jeistliche Ieejenschoften en jun Läwen wudden han, soo daut jie junt wudden secha sennen, daut jie jun Poat en Gott sien utjewäldet Volkj erfellen wudden, to waut hee junt haft enjelot. Wiel wan jie soo aus dit läwen, dan woaren jie jeistlich niemols stolpren, un dan woat Gott junt, en ons Har un Rada, Jesus Christus sien eewjet Kjennichrikj, noch emol sea welkom heeten, wan Christus aus Kjennich, äwa sien Volkj rejieren woat.

12 Un soo ha ekj mie daut väajenomen, daut ekj junt emma aun dise Dinja woa denkjenhalpen, uk wan jie dise woare Lieren aul weeten, un jeistlich opp dee oppjebut sent. 13 Oba wan jie dise Dinja dan uk aul weeten, doawäajen wudd ekj meenen, daut daut mau rajcht sennen wudd, daut ekj junt soo lang aus ekj en mien Kjarpa sie, von dise Dinja wudd denkjenhalpen, om daut jie jeistlich muchten waka sennen. 14 Wiel ekj weet, daut ekj mien irdischen Kjarpa boolt woa auflajen motten, soo aus ons Har Jesus Christus mie daut kloa openboat haud.^* 15 Un ekj woa oba soo lang aus ekj dan noch woa kjennen, emma aulet mäajlichste doonen, om junt aun dise Dinja denkjen to halpen, soo daut jie dee nohäa behoolen muchten, wan ekj nom Doot nich mea woa hia sennen.

16 Nämt waut ekj junt hia jeschräwen ha mau sea to Hoaten, wiel aus wie Apostel junt von onsen Har Jesus Christus siene groote Krauft vekjindicht hauden, un daut hee noch emol wada aus Kjennich trigj komen woat, dan hauden wie ons nich aun irjent oole Volkjs Jeschichten^† jehoolen, waut schneiwe Menschen sikj hauden utjedocht. Nä, wie hauden junt doch leewa von soont vekjindicht, waut wie selfst von Jesus jeseenen hauden, aus Gott am aus de tookjinftja Kjennich veharlicht haud.^* 17 Wiel wie erfuaren woo Gott de Voda, Jesus je-ieet haud, aus de Voda am met een dachet Licht veharlicht haud.^† Un wie hieeden waut ne Stemm von ut Gott siene Harlichkjeit jesajcht haud, aus dee von Jesus säd, 'Dit es mien leewa Sän met däm ekj gaunz to Fräd sie.'^† 18 Jo, un dise Stemm dee wie jehieet hauden, wia vom Himmel jekomen, aus wie opp Gott sien oppoat jesaden^† Boajch met Jesus toop wieren.

19 Un wiel wie dise Dinja selfst von Jesus erfoaren hauden, dan kjenn wie ons noch dolla opp aules veloten, waut de Profeeten en daut oole Tastament, von am jeschräwen hauden. Un soo doot waut goot es, un nämt daut oole Tastament emma sea to Hoaten, bat Jesus noch emol aus Kjennich trigj komen woat. Wiel daut oole Tastament es jeistlich soo aus ne Laump, waut junt dän Wajch derch dise jeistlich diestre Welt bedacht, soo daut jie junt jeistlich nich vebiestren wudden.^* Un wan Jesus aun jan Morjen aus Kjennich trigj komen woat, dan woat hee en junt soo aus de Morjenstiern sennen, waut ver de Sonn Omgank oppkjemt.^* Un dan woaren jie kloa weeten wäa hee werkjlich es. 20 Oba daut aula wichtichste waut jie von daut oole Tastament weeten sellen, es nämlich daut doa kjeene profeetische Schreften sent, waut ut de Profeeten äare ieejne Erkjläarunk entstonen sent. 21 Wiel kjeene Profezeiungen wieren enstonen, wiel een Mensch dee von ut sikj selfst äwadäl brinjen wull. Nä, de Mana waut Gott aus Profeeten jebrukt haud, worden leewa von däm Heiljen Jeist jefieet, un doano hauden see fa Gott jerät.