Petrus haud de Gleubje erkjläat, daut see sullen reed sennen to lieden, soo daut see emma soo läwen muchten, aus Gott daut jefaulen wudd
4
Un soo aus Christus dan wia wellens jewast kjarpalich to lieden, soo sellen jie junt siene nämelje Denkjens Oat doch uk aun ieejnen, soo daut jie junt wudden jeistlich stoakjen kjennen. Wiel wäa kjarpalich om de Jerajchtichkjeits haulwa jeläden haft, es doch een Mensch dee sien sindjet Läwen hinja sikj jeloten haft. 2 Un soo stoakjt junt met Christus siene Jedanken, soo daut jie fa de Tiet, waut junt oppe Ieed noch blift, nich mea soo läwen wudden, aus de Weltmenschen, dee emma bloos soo doonen, aus äant fleeschlich jankat, un soo daut jie wiedahans leewa wudden Gott sien Wellen doonen. 3 Wiel jie hauden jun väajet Läwen, doch aul lang jenuach met soont vekwost aus waut de gottloose Menschen jefelt. Jo, jie hauden junt emma, met aulahaunt jeschlajchtliche Sinden veläft, un jie hauden uk emma soo jedonen, aus junt fleeschlich jejankat haud. Jie hauden emma väl jesopen un jefräten, un väle wille Fasten jefieet, un jie hauden de oppscheiselje Aufjetta jedeent.4 De Frind dee jie verhäa hauden, staunen daut jie nich mea met äant metmoaken, wan see sikj met aula Wucht, en äa onbandjet Läwen veläwen. Jo, un doawäajen räden see junt aulahaunt Schlajchtet no. 5 Oba see woaren sikj noch emol ver Gott veauntwuaten motten, dee nämlich aul reed steit, aule Menschen to rechten, eendoont auf see läwen, ooda auf see aul jestorwen sent.* 6 Un daut es wiel Gott aulem noch emol rechten woat, daut de goode Norecht dan uk aun de Gleubje vekjindicht wort, dee nu doot sent. Jo, see hauden de goode Norecht jehieet, soo daut wan see dan uk noch soo stoawen musten, aus Gott daut kjarpalich fa aule Menschen bestemt haft, doawäajen wudden see jeistlich soo läwen kjennen, aus Gott eewich em Himmel läft.
7 Un de Tiet kjemt oba bosich noda, wan aules soo aus wie daut nu kjanen, to Enj komen woat. Un soo siet bedocht, un denkjt emma kloa äwa june Omstend no, soo daut jie emma weeten wudden, woo jie bäden sellen. 8 Oba daut wichtichste von aules es, daut jie junt omzajcht emma oppiernst leewen wudden. Wiel wäa aundre werkjlich leewen deit, es emma wada reed, äare väle Sinden to vedroagen. 9 Un nämt junt omzajcht emma wellich en june Hiesa opp, un doot oba nich grunsen doaräwa.†
10 Soo aus Gott junt aula, met siene veschiedne jeistliche Gowen begoft haft, doano sellen jie junt omzajcht deenen. Siet soo aus goode Vewaultasch, äwa de Gowen waut Gott junt leeftolich aunvetrut haft. 11 Wäm Gott aus Rädna begoft haft, dee saul dan uk soo räden, aus eena dee Gott siene nämelje Bootschoft, met de Gleubje metdeelt. Un wäm Gott oba begoft haft, om aundre met daut Tietliche to halpen, dee saul aundre doano uthalpen, aus Gott am doafäa de Krauft jeft. Dan woaren jie Gott, en aules waut jie doonen, emma doano ieren, aus Jesus Christus junt doamet vehalpen woat.† Un soo mucht Christus doch eewich jeloft woaren, un mucht hee eewich äwa aules harschen. Jo, soo lot daut mau sennen!†
Petrus haud de Gleubje erkjläat, daut wan see fa Christus läwen wullen, dan wudden see uk noch lieden motten
12 Leewe jeistliche Jeschwista, staunt nich daut junt soo fa jun Gloowen aufjeprooft woat, aus wan Golt met Fia jereinicht woat, wiel wan jie dan uk noch sea lieden motten, doamet bewiest sikj daut, auf jie junt werkjlich opp Christus veloten.* Un jleeft oba nich, daut junt waut framdet passieet. 13 Nä, siet doch leewa froo, daut jie met Christus toop lieden derwen, soo daut jie aun jan Dach, ver Christus, sea froo un schaftich sennen muchten, wan Gott daut noch emol ver aulem openboaren woat, woo groot un wundaboa Christus es.*
14 Un freit junt wan de Weltmenschen äwa junt spotten, wiel jie aus Christus siene Nofolja bekaunt sent.† Wiel daut es Bewies, daut sien harlicha Jeist,* nämlich Gott sien Jeist, en junt wont, un daut jie junt von am rejieren loten.† 15 Oba kjeena von junt saul lieden, wiel hee een Merda ooda een Deef es, ooda wiel hee een Vebräakja es, ooda wiel hee en aundre äare Jeschaften mank spält.† 16 Un wäa oba aus een Christ lieden mott, saul sikj nich schämen doafäa.† Nä, dee saul Gott doch leewa lowen, daut de Weltmenschen am aus Christus sien Nofolja aunerkjanen.
17 Un soo siet doch emma reed fa Christus to lieden, wiel daut es gaunz Tiet, daut Gott sien Jerecht, met sien jeistlichet Hushault aunfangen mott, wiel doa sent nämlich väle Kjinja Gottes, dee am nich tru sent. Un wan Gott met ons aunfangen mott, dan stalt junt emol väa, waut dan schlieslich met dee passieren woat, dee Gott siene goode Norecht nich aunnämen.† 18 Wie weeten daut dise Dinja soo sent, wiel en de Schreften steit daut soo aus dit jeschräwen, nämlich,
Wan de Jerajchte lieden motten,
ea Gott äant nom Himmel nemt.
Dan stalt junt emol väa,
waut dan noch emol met de gottloose Sinda passieren woat,
wan Gott äant rechten woat.*
19 Wäa dan aus een Christ lieden mott, wiel daut Gott sien Wellen fa äant es, dee sellen sikj dan uk gaunz aun Gott aunvetruen, un emma doonen waut rajcht es.† Gott es dee, waut junt erschaufen haft, un hee es tru un woat aules emma soo fa junt utfieren, aus hee sien Volkj daut vesproaken haft.