Petrus haud de Äwasechtasch aunjespornt, daut see äare Vesaumlungen soo fläajen sullen, aus wan een trua Hoad fa sien Wieet siene Häad Schop oppaust
5
Waut ekj nu schriewen well, es fa de Äwasechtasch von june Vesaumlungen jemeent. Ekj sie uk een Äwasechta, soo aus jie nämlich Äwasechtasch sent, un ekj ha daut selfst jeseenen, woo Christus lieden must. Un ekj ha uk een Poat, en Christus siene Harlichkjeit, waut Gott dän Mensch noch emol openboaren woat. 2 Un soo sporn ekj junt aun, daut jie äwa de Gleubje, waut Gott junt aunvetrut haft, dan soo oppaussen wudden, aus wan een gooda Hoad, äwa sien Wieet siene Schop oppaust.† Nämt junt dise Veauntwuatunk friewellich aun, doano aus daut Gott sien Wellen fa junt es, un nich wiel junt doatoo bedwungen woat. Un brukt june Vollmacht oba nich, om junt daut schaundhauftet Rikjdom aun to gonen. Nä, schauft doch leewa, wiel jie Gott sien Volkj jieren deenen wellen. 3 Harscht nich äwa dee, waut unja june Oppsecht sent, soo aus wan jie äare Wieets wieren. Läft doch leewa emma soo, daut jie fa äant een goodet Väabilt sennen wudden, waut see dan soo wudden nomoaken kjennen, aus wan eene Häad Schop, äaren Hoad hinjaraun jeit. 4 Un dan, wan de väaschta Hoad, nämlich Jesus Christus, noch emol verem Dach komen woat, dan woat hee junt soo met ne jeistliche Kroon† beloonen, aus wan een Rana, een jeistlichen Rees jewonnen haud. Un de harliche Kroon, waut jie dan kjriejen woaren, woat dan oba niemols vewalkjen, soo aus wan junt met ne irdische Kroon beloont wort.†Petrus haud de Gleubje aunjespornt, daut see aus jeistliche Schop sikj soo unja äare jeistliche Hoad nunja stalen sullen, aus äare Äwasechtasch sikj nämlich, unja Christus nunja stalen sullen
5 Un soo aus june jeistliche Hoad, sikj unja Christus nunja stalen sellen, soo sellen de jinjre enne Vesaumlunk, sikj unja de elre nunja stalen, un em besondren unja de Äwasechtasch. Un jie sellen oba aula deemootich sennen, en woo jie junt unja eenaunda vehoolen. Wiel en de Schreften steit jeschräwen,
"Gott steit jäajen de stolte Menschen,
oba hee es leeftolich,
met dee waut sikj ver am deemootjen,
un dee sikj von am halpen loten."*
6 Wan Gott de stolte Menschen noch emol bestrofen woat, dan stalt junt doch deemooticht unja siene aulmajchtje Krauft han, soo daut hee junt to de rajchte Tiet ieren mucht. 7 Äwajäft am aul june Sorjen, wiel hee kjemmat sikj om junt.
8 Denkjt kloa äwa june Omstend no, un siet jeistlich waka, wiel jun Fient de Diewel, es jeistlich soo aus een brellenda Leiw, dee aulewäajen no wäm sieekjt, dän hee veschlinjen kaun. 9 Jo, velot junt emma gaunz opp Christus, soo daut jie junt fa däm Diewel wudden wäaren kjennen. Un doot nich vejäten, daut jie nich auleen sent, wan jie fa jun Gloowen lieden motten, wiel jie hant enne gaunze Welt jeistliche Jeschwista, dee nämlich krakjt soo lieden motten aus jie.
10 Oba Gott es dee, waut junt emma sea leeftolich es, un hee es uk dee, waut junt haft enjelot, met Christus jeistlich eent to sennen, soo daut jie dan noch emol met am toop, een Poat en Gott siene Harlichkjeit muchten han, wan hee eewich äwa aules rejieren woat. Un wan jie nu fa ne korte Tiet woaren jeläden han, dan woat Gott selfst, junt jeistlich opprechten, un junt staunthauft un stoakj moaken, un junt secha opp een jeistlichen Grunt hanstalen.* 11 Un soo mucht Gott en aula Eewichkjeit, aus aulmajchtja Harscha, äwa aules rejieren. Jo, soo lot daut mau sennen!
Petrus moakt Schluss un bejreest de Gleubje
12 Ekj ha Silvanus† väajesajcht, waut hee junt kort en disen Breef dolschriewen sull, un ekj erkjan am aus mien trua jeistlicha Brooda. Un ekj schekj junt disen Breef, om junt Moot to toospräakjen, un om junt to vesechren, daut dis Breef sikj om de woare Leeftolichkjeit Gottes haundelt. Un soo hoolt junt mau wieda staunthauft, aun Gott siene Leeftolichkjeit faust.
13 De Gleubje von june Sesta-Jemeent, dee sikj hia en de Staut von Babielon† vesaumlen, un dee Gott met junt toop enjelot haft, om daut jie to sien Volkj jehieren sullen, dee bestalen junt to jreessen. Un Markus, dee fa mie soo aus een leewa Sän es, bestalt junt uk to jreessen. 14 Un wan jie junt vesaumlen, dan bejreest junt omzajcht, soo met een breedalichen Kuss,† aus Kjinja Gottes dee sikj von Hoaten leewen. Un mien Wunsch fa aul dee von junt, dee jeistlich met Christus toop eent jeworden sent, es daut jie een frädeljet Läwen muchten han.