Petrus haud de Gleubje erkjläat, woo de gleubje Frues äare Mana sullen unjadon sennen, uk wan äare Mana nich gleubich wieren
3
1-2 Un krakjt soo aus aul jie Gleubje, fa june irdische Obrichkjeit sellen Respakjt han, soo sellen jie Frues, junt unja june ieejne Mana nunja stalen, uk wan see ongleubich sent.* Un wan see jun goodet Läwen beoobachten woaren, dan woaren see jun jeistlich reinet Läwen seenen, un daut jie fa äant Respakjt hant. Un dan woaren jie nuscht sajen brucken, om äant toom Gloowen äwa to jewennen.3 Un Frues, wan junt werkjlich straum loten saul, dan sent jie nich von daut Schmuck aufhenjich, wuamet eena sikj daut Kjarpa von buten straum moakt, soo aus wan eenje sikj groosoatje Zoppen flajchten, un see straumen sikj met goldne Uarinj un Kjäden ut, ooda see trakjen sikj diere Kjleeda aun. 4 Nä, moakt junt leewa ennalich, em Jeheemen, met ne saunftmootje un ruje Enstalunk straum, waut jeistlich soo aus Schmuck es, waut niemols vegonen woat. Wäa sikj met soone Enstalunk straum moakt, dee haft soont waut Gott fa sea wieetvoll talt.
5 Wie weeten daut Gott soone Enstalunk aus dit jefelt, wiel de Frues von ieeschtemma, dee sikj fa Gott oppoat jesat hauden, sent een goodet Zeichnis von woo Frues sikj emma unja äare ieejne Mana nunja stalen sellen. See wieren sikj emma gaunz secha jewast, daut see aules von Gott kjriejen wudden, waut hee äant vesproaken haud, un soo hauden see sikj jeistlich met äare saunftmootje Enstalunk straum jemoakt. 6 Sara es eene von soone Frues, un see wia äa Maun Abraham emma jehuarsom jewast, un haud am aus äa Har aunjerät. Un jie kjennen jeistlich soo aus Sara sennen, soo lang aus jie ver Gott doonen waut rajcht es, un jie loten junt von kjeenem enschuchtren, wan jie daut doonen waut Gott jefelt.†
Petrus haud de Gleubje erkjläat, woo Mana bedocht un vestentlich, met äare Frues toop läwen sullen, om daut Gott äare Jebäda erhieren sull
7 Un Mana, krakjt soo aus june Frues junt ieren sellen, soo saul een jiedra von junt fa siene ieejne Fru Respakjt han. Siet vestentlich en woo jie met june Frues toop läwen, wiel jie weeten daut Frues sent kjarpalich schwaka aus Mana,† un daut june Frues woaren oba krakjt soo goot aus jie, een Poat von daut eewje Läwen oawen, waut Gott sien Volkj leeftolich vesproaken haft. Un soo got vestentlich met june Frues om, soo daut jie Gott kjeene Uasoak jäwen wudden, wuarom hee june Jebäda nich erhieren sull.
Petrus haud de Gleubje erkjläat, woo see sikj aus Gott sien Volkj vehoolen sullen
8 Un schlieslich wudd ekj junt aus ne Vesaumlunk bedden, daut jie junt aula en june Jedanken eenjen wudden, un daut jie eena met däm aundren metfeelen wudden, eendoont auf junt daut goot ooda schlajcht jeit. Leeft junt omzajcht soo aus Breeda, dee sikj emma von Hoaten goot sent, un siet emma sea leeftolich un deemootich, en woo jie junt unja eenaunda vehoolen. 9 Un wan junt wäa waut Beeset aundeit, dan tolt däm nich met Beeset trigj. Ooda, wan junt wäa domm sajcht, dan sajcht däm nich trigjaun domm. Doot oba leewa krakjt daut Jäajendeel, un bät daut soone Persoon leewa väl Goodet tookomen mucht, wiel doawäajen haft Gott junt enjelot to siene jeistliche Famielje to jehieren. Wiel hee well han, daut jie aul daut Goodet oawen sellen, waut hee fa ons, aus siene jeistliche Kjinja vesproaken haft. 10 Un wie weeten daut wie ons soo aus dit vehoolen sellen, wiel en de Psalmen steit daut soo aus dit jeschräwen, nämlich,
"Wäa sikj een frooet Läwen wenscht,
un emma Goodet erfoaren well,
dee mott oppaussen waut hee to aundre sajcht.
Hee mott opphieren von Beeset to räden,
un hee doaf uk nuscht sajen,
wuamet hee wäm hinjat Licht fieren wudd.
11 Hee mott sikj emma von daut Beese wajchdreien,
un emma doonen waut goot es.
Hee mott sikj emma bemieejen,
met aundre Fräd to moaken.
Un dan mott hee sikj uk bemieejen,
wieda frädlich met äant toop to läwen.
12 Un soo doot waut rajcht es,
wiel de Har paust äwa de Jerajchte opp,
un hee erhieet äare Jebäda.
Oba hee steit jäajen dee,
waut een beeset Läwen fieren."*
Petrus haud de Gleubje erkjläat, daut see sullen wellens sennen, fa äare goode Woakjen to lieden, uk wan see wäajen aundre wudden lieden motten
13-14 Un wan jie dan emma jieren doonen waut Rajcht es, dan es doa doch kjeena, dee junt dan unja jeweenelje Omstend, wudd wellen Schoden aundoonen. Un wan jie dan oba doch, om de Jerajchtichkjeits haulwa wudden lieden motten, doawäajen kjenn jie junt secha sennen, daut Gott junt noch emol väl Goodet tookomen loten woat.* Un fercht junt oba nich wan see junt dreiwen, un lot junt nich von äant enschuchtren.* 15 Siet junt ennalich, leewa emma gaunz kloa, daut Christus jun Har es, un daut jie junt dan uk emma von am wudden rejieren loten. Un siet emma reed, aulem ne kloare Auntwuat to jäwen, wan see junt froagen, wuarom jie junt soo secha sent, daut jie noch emol aules kjriejen woaren, waut Gott sien Volkj vesproaken haft.* 16 Oba siet emma gaunz saunftmootich wan jie met äant räden, un rät emma soo aus Menschen dee väl Respakjt fa Gott hant. Un läft emma soo ver Gott, daut jie emma een kloaret Jewessen wudden han, soo daut de Menschen sikj noch emol wudden schämen motten, dee Beeset von junt noräden. Wiel dan woaren see daut noch emol erkjanen motten, daut jie wäajen jun Veheltnis met Christus, een goodet Läwen fieren. 17 Un soo läft doch emma soo aus Gott daut jefaulen wudd, wiel daut es bäta, wan daut Gott sien Wellen fa junt es, daut jie lieden wudden, wiel jie Goodet doonen, aus daut jie wudden lieden motten, wiel jie Beeset doonen.
18 Wan daut Gott sien Wellen es, daut jie wäajen june goode Woakjen wudden lieden motten, dan besent junt äwa Christus, wiel hee haud doch uk jeläden, aus hee fa onjerajchte Menschen, haud Goodet jedonen. Hee wia emma jerajcht jewast, un dan wia hee fa aule Menschen jestorwen, om aul äare Sinden, opp eemol un fa emma to betolen. Un soo haud hee daut jeschauft, daut wie met Gott kjennen Jemeenschoft han. Jo, hee wia kjarpalich jestorwen, un dan haud de Heilje Jeist am oba wada läwendich jemoakt. 19 Un soo wia hee em Jeist no daut Doodenrikj† jefoaren, wua hee de beese Jeista daut dan uk vekjindicht haud, daut hee äwa dän Doot de Äwahaunt jekjräajen haud. 20 Dise beese Jeista wieren nämlich de Jeista jewast, dee Gott verhäa nich wieren jehuarsom jewast, aus Gott lang jeduldich, fa de beese Menschen, von Noah siene Tiet jeluat haud. Gott wull nämlich jieren han, daut de Menschen äare beese Wäaj tochloten sullen. Un aus Noah daut Schepp haud foadich jemoakt, dan haud Gott de Welt met Wota bestroft, un dan wieren doa oba mau weinich Menschen jewast, dee en daut Schepp nenn jegonen wieren. Jo, doa wieren mau acht Persoonen, dee heel em Schepp, oppem Wota jerat wieren.†
21 Daut Wota von de Äwaschwamunk, es fa ons dan uk een Väabilt† von daut Wota, wuarenn eena sikj deepen lat, wiel wan wie ons em Wota deepen loten, dan bewiesen wie, daut wie nu jeistlich, soo en Jesus sent, aus Noah en daut Schepp wia, aus Gott am jerat haud. Wie loten ons doch nich deepen, om ons daut Drakj vom Kjarpa auf to wauschen. Nä, met de Taufe bestädjen† wie leewa, daut Gott ons de Sindenschult gaunz wajch jenomen haft, un daut wie dan uk een kloaret Jewessen ver Gott hant. Un wie weeten daut Jesus Christus ons de Sindenschult gaunz wajch jenomen haft, wiel no dän daut hee fa onse Sinden jestorwen wia, haud Gott am vom Doot oppjewoakt. 22 Un no däm daut Jesus kjarpalich vom Doot oppjestonen wia, dan wia hee uk enne Hecht nom Himmel jefoaren, no Gott siene Rajchte Sied, wua Gott am aus Harscha, opp dän Ierenplauz, haud to setten jekroacht. Un soo musten aul de Enjel, un aul de veschiedne Machten,† sikj unja Jesus siene Vollmacht nunja stalen.*