2
Un wiel jie Gott siene Kjinja sent, dan lajcht doch aules von jun Läwen auf, waut bees un hinjarigjsch es, soo aus wan jie junt june jriese Kjleeda toosied lajen wudden. Un lot daut uk nich mea väakomen, daut jie met irjent Heichlarie un Aufgonst waut wudden to doonen han, un daut jie von aundre dan uk nich mea wudden Schlajchtet noräden, wuamet jie äant een Schwoaten Nomen jäwen wudden. 2-3 Un wiel jie daut aul erfoaren hant waut de Schreften bedieden, wan dee sajen daut de Har leeftolich met eenem omjeit,† dan siet doch emma soo no de reine Woarheit, von daut Wuat Gottes hinjaraun, aus wan niejebuarne Kjinja emma sea no äare Mutta Malkj hungat. Wiel dan woaren jie emma mea lieren, woo de Har junt von de Macht von de Sinden, un von dise beese Welt frie moakt, bat hee junt noch emol gaunz raden woat.Petrus haud de Gleubje erkjläat, daut see jeistlich een nieet Volkj von kjennichliche Priestasch jeworden wieren, waut Gott soo deenen kunn aus am daut jefelt
4 Un daut es wiel jie junt aum Harn Jesus veloten, daut jie junt aun am nodren, dee fa junt soo aus een Läwen-jäwenda Bu Steen es. Hee es dee, waut soo von de Ongleubje veacht wort, aus wan een Buoabeida een gooda Bu Steen wajchschmitt, wiel hee meent daut dee toom buen nich to brucken es. Oba Jesus es ver Gott soo aus een wieetvolla Akjsteen,† waut Gott sikj fa sien jeistlichen Tempel utjeläst haud. 5 Un jie sent jeistlich soo aus läwendje Steena jeworden, waut Gott nu brukt om junt aus sien jeistlichen Tempel, opp Jesus opp to buen.† Jo, un doatoo haft Gott junt dan uk aus ne Jemeenschoft, von jeistliche Priestasch, fa sien Deenst oppoat jesat, soo daut jie am, en sien jeistlichen Tempel, dan uk emma soone jeistliche Opfasch brinjen muchten, aus waut am jefaulen wudd.† Un soo es daut wiel jie junt opp Jesus Christus veloten, daut jie Gott dan emma soo deenen kjennen, aus am daut jefelt. 6 Wie weeten daut dise Dinja soo sent, wiel en de Schreften steit jeschräwen, waut Gott em verut von Jesus jesajcht haud, nämlich,
"Kjikjt emol, doa woat noch emol eena komen,
däm ekj en Jerusalem† aunstalen woa.
Ekj woa am jeistlich, soo aus een Akjsteen brucken,
wuaropp ekj mien Tempel oppbuen woa.
Hee woat fa mie soo aus een utjewälda Steen sennen,
dee sea wieetvoll es.
Un wäa sikj opp am veloten woat,
woat sikj niemols schämen brucken."*
7 Un doawäajen es Jesus sea wieetvoll fa dee von junt, dee jie junt opp am veloten, wiel jie erkjanen woo groot hee es. Oba de Ongleubje hant am soo veacht, aus daut en de Schreften von de Bulied jeschräwen steit, nämlich,
"De nämelja Steen,
dän de Bulied tosied jeschmäten hauden,
es doch de Akjsteen jeworden."*
8 Un von Jesus steit daut uk noch opp eene aundre Städ jeschräwen,
"Hee es soo aus een Steen,
wuaraun Menschen met däm Foot aunhoaken,
un dee dan hanfaulen,
un dee sikj dan velatzen.
Un hee es soo de Steen,
dee äant jeistlich bloos em Stich es,
un dän see dan veachten."*
Dit es woo de Ongleubje jeistlich stolpren, wiel see de goode Norecht von Jesus veachten. See jleewen nich waut Gott sien Wuat von Jesus to sajen haft, un soo komen see jeistlich nich väarwajch. Un soo läwen see en äa Ongloowen wieda, soo aus Gott daut dan fa äant bestemt haft.
9 Oba jie sent nich soo aus de Ongleubje, wiel jie jehieren to Gott sien utjewäldet Volkj.* Jie sent Gott sien jeistlichet Hushault von kjennichliche Priestasch,* dän hee fa sien Deenst, en sien jeistlichen Tempel, oppoat jesat haft. Jo, un soo sent jie Gott sien besondret Volkj jeworden, om daut jie daut aulewäajen muchten bekaunt moaken, waut Gott fa groote Dinja, fa junt jedonen haft. Wiel hee es dee, waut junt von een jeistlich diestret Läwen rut jeroopt haft, om daut jie en de wundaboare Woarheit, von Gott sien jeistlichet Licht, läwen muchten. 10 Un waut de Profeet lang trigj jeschräwen haud, stemt dan uk von junt, wiel verhäa wieren jie emol nich een Volkj jewast, waut Gott aus sien Volkj aunnämen kunn, oba nu sent jie Gott sien Volkj. Un verhäa wieren jie nich een Volkj jewast, waut Gott boarmhoatich wia, oba nu es hee junt boarmhoatich.†
Petrus haud de Gleubje erkjläat, woo see sikj aus Gott sien nieet Volkj manke Weltmenschen vehoolen sullen
11 Leewe jeistliche Jeschwista, ekj woarn junt aus jeistliche Pilja un Utlenda, dee mau fa ne korte Tiet opp dise Welt sent,† daut jie nich soo läwen wudden, aus junt fleeschlich jankat. Wiel daut Beese waut junt jankat, kjamft jeistlich emma jäajen june Seelen, om junt gaunz enne Grunt to brinjen. 12 Seet daut jie junt emma ver de Weltmenschen goot benämen wudden, wiel wan see dan noch von junt lieejen wudden, un see wudden sajen daut jie sent Vebräakja, dan wudden see jun goodet Läwen seenen kjennen, soo daut see sikj selfst muchten to seenen kjriejen, soo daut see Gott dan noch emol lowen muchten, wan hee aus Rechta trigj komen woat.
13-14 Stalt junt ordentlich unja aule menschliche Obrichkjeit han, soo daut jie fa däm Harn een goodet Zeichnis sennen wudden. Un daut helt sikj jlikj, auf sikj daut om däm Kjennich haundelt, dee äwa daut gaunze Launt rejieet, ooda auf sikj daut om siene aunjestalde Beaumte haundelt. Wiel de Kjennich haft siene Beaumte doaropp aunjestalt, daut see een Vebräakja bestrofen sellen, un daut see de goode Birja lowen sellen.†
15 Seet daut jie emma een goodet Läwen fieren wudden, wiel daut es Gott sien Wellen, daut wan de Ongleubje soo domm sent, daut see aulahaunt oschuljet von junt no räden wudden, waut nämlich nich soo es, daut see june goode Woakjen dan erkjanen muchten, soo daut see wieda nuscht Schlajchtet, von junt wudden to sajen han. 16 Läft jeistlich soo aus wan jie een frieet Volkj wieren, waut nich von irdische Obrichkjeit aufhenjich es, om goode Birja to sennen, un brukt june Frieheit oba nich aus ne Uträd om Beeset to doonen. Siet leewa soo aus Gott siene jeistliche Sklowen, dee sikj emma gaunz von am rejieren loten. 17 Siet fa aule Menschen respakjtvoll, un leeft june jeistliche Jeschwista. Ieet Gott äwa aules, un wiest däm Kjennich de Respakjt, waut am jehieet.
Petrus haud de Gleubje erkjläat, woo gleubje Hushaults Sklowen sikj unja äare Wieets nunja stalen sullen
18 Jie enne Vesaumlunk, dee Hushaults Sklowen sent, motten junt unja june Wieets nunja stalen, un äant emma gaunz respekjtieren. Un nich bloos wan see goot sent, un junt veninftich behaundlen, oba uk wan see ruchloos sent. 19 Stalt junt unja aul june Wieets nunja, uk wan see junt schlajcht behaundlen, wiel Gott jefelt daut wan een Sklow sien Jewessen jehorcht, un hee deit oba emma ver Gott waut rajcht es, uk wan hee von sien Wieet aulahaunt Schwierichkjeiten vedroagen mott. 20 Wiel wan jie orrajcht doonen, un jie hoolen jeduldich han, wan junt doafäa jeschloagen woat, dan woat Gott junt nich lowen, wiel daut ha jie junt doch vedeent. Un wan jie oba doonen waut rajcht es, un jie hoolen jeduldich han doafäa, daut sitt Gott junt fa lowenswieet aun.
21 Sklowen, doot waut rajcht es, uk wan jie doafäa lieden motten, wiel daut wia fa soon Läwen aus dit, daut Gott junt beroopt haft, to sien Volkj to jehieren. Wiel Christus haud emma jedonen waut rajcht wia, un hee haud uk fa junt jeläden, aus am en june Städ bestroft wort. Un soo haft hee junt een Biespell hinjaloten, waut jie nomoaken sellen. 22 Un soo besent junt äwa waut en de Schreften von Christus sien lieden jeschräwen steit, nämlich,
"Hee es dee, waut niemols jesindicht haud,
un hee haud uk niemols waut jesajcht,
wuamet hee irjentwäm hinjat Licht fieren wudd.*
23 Un wan see am hauden domm jesajcht,
doawäajen haud hee äant nich trigjaun domm jesajcht.
Un aus hee wäajen siene Jäajna jeläden haud,
wiel see am vekjielt hauden,
doawäajen haud hee äant nich jedreift.
De Sach haud hee leewa Gott äwajäft,
dee aulem emma rajcht rechten deit.*
24 Hee selfst haud onse Sinden opp sikj jenomen,
un haud dee met sien Kjarpa nom Kjriez jenomen,
wua hee en onse Städ fa dee jestorwen wia.†
Un soo brucken wie de Sinden nich jehorchen,
wiel jeistlich es daut soo aus wan wie fa de Sinden doot sent,
soo daut wie een jerajchtet Läwen ver Gott fieren muchten.
Daut es wäajen siene kjarpaliche Wunden,
daut junt jeistlich jeheelt wort,†
25 wiel jie wieren emol jeistlich soo aus Schop,
dee von äaren Hoad wajch jewaundat wieren.
Oba nu ha jie junt trigj no Jesus jedreit,
dee soo fa june Seelen oppaust,
aus wan een Hoad sorjfeltich no siene Schop oppaust."*