Jakobus haud fa de Gleubje erkjläat woo daut enne Vesaumlunk toojeit wan see daut niee jeistliche Läwen en äare ieejne menschliche Krauft vesieekjen uttofieren
4
Wua kjemt daut häa daut jie junt jäajensiedich bekjamfen, un wuarom strieden jie junt eena met däm aundren? Dise Striedarieen fangen doch en june kjarpaliche Jlieda aun. Wiel ennalich loten jie junt aulahaunt Beeset jankren, waut een jiedra fa selfst vejnieejen well, un wiel jie junt nich eenjen kjennen, bekjamfen jie junt eena met däm aundren. 2 Jie hant een stoakjet Velangen fa aulahaunt waut junt jankat, un waut junt jankat kjriejen jie oba nich, un soo brinjen jie dee om dee junt em Wäaj stonen. Jie kjamfen un strieden junt, un trotzdäm kjriejen jie nich waut junt jankat, wiel jie bedden Gott nich doafäa. 3 Un wan jie Gott fa waut bedden, doawäajen kjriejen jie daut nich, wiel jie hant ne orrajchte Enstalunk. Jie bedden Gott nämlich fa aulahaunt, om daut bloos fa jun ieejnet Vejnieejen to vekwosen.4 Jeistlich sent jie fa Gott doch krakjt soo aus eene Ehebräakjarin, wan see äa Maun ontru es. Eena brukt junt daut doch nich erkjläaren, daut wan jie junt aun de weltliche Dinja* veleewen, daut jie Gott dan fientlich jesonnen sent. Wäa dan een Frint von daut Beese von dise Welt sennen well, es Gott sien Fient jeworden. 5 Jie jleewen doch nich daut Gott daut en de Schreften haft fa vejäfs dol schriewen loten, daut sien Jeist, dee en ons wont, de Welt aufjenstich es, wan wie ons aun daut Weltliche veleewen. Wiel de Heilje Jeist haft een stoakjet Velangen fa ons, daut wie bloos Gott leewen sellen. 6 Oba Gott es emma wada leeftolich, un soo es hee emma wada reed eenem to halpen. Un daut es wuarom daut en de Schreften jeschräwen steit, nämlich,
"Gott steit jäajen de stolte Menschen,
oba hee es leeftolich met dee waut sikj ver am deemootjen,
un dee sikj von am halpen loten."
7 Un wiel eena sikj ver Gott deemootjen mott, wan hee eenem halpen saul, dan stalt junt doch unja Gott siene Vollmacht han. Un nämt ne kloare Stalunk jäajen dän Diewel, soo daut hee junt nich met daut Weltliche veleiden wudd, un dan woat hee von junt utkleiwen. 8 Jie motten daut Weltliche hinja junt loten, un junt gaunz aun Gott nodren. Un wiel jie een sindjet Läwen fieren, motten jie opphieren Beeset to doonen, un dan motten jie aunfangen soo to läwen aus Gott daut jefelt. Jie sent jeistlich soo aus ne Ehebräakjarin, dee von twee Jedanken es, wiel jie kjennen junt nich entscheiden auf jie Gott ooda daut Weltliche wellen tru sennen, un soo motten jie junt von june schwiensche ehebräakjarische Jedanken reinjen. Wan jie Gott soo aus dit nodren woaren, dan woat hee sikj uk aun junt nodren.
9 Siet veläajen un truarich, un roat wäajen jun kjemmalichen Toostaunt. Un enne Städ daut jie en june weltliche Loag lachen un froo sennen wudden, sellen jie leewa roaren un truaren. 10 Deemooticht junt ver Gott, un dan woat hee junt ieren.
Jakobus haud de Gleubje jewoarnt, daut see sikj omzajcht nich rechten sullen
11 Leewe jeistliche Jeschwista, rät junt eena däm aundren nuscht Schlajchtet no, wuamet jie däm een Schwoaten Nomen jäwen wudden. Wäa von sien jeistlichen Brooda waut no rät, wuamet hee am vedaumt, dee rät jäajen daut volkomne Jesaz waut von Christus kjemt. Christus sien Jeboot velangt daut wie aundre leewen sellen, un wäa sien Brooda oba vedaumt, dee rät jäajen Christus sien Jesaz, un doamet äwanemt hee sikj Christus sien Jesaz to rechten, wiel hee meent sikj selfst to weeten, waut rajcht ooda orrajcht es. Wäa sikj soont äwanemt, es dan en Rechta jeworden, un hee deit oba nich waut Christus sien Jesaz von am velangt. 12 Doa es mau eena von däm daut Jesaz häakjemt, un hee auleen kaun Rechta sennen. Un soo es hee dan uk dee eensja waut de Macht haft, daut hee eenem daut Läwen raden ooda vedaumen kaun. Un soo doaf kjeena jleewen, daut hee daut Rajcht haft irjentwäm to rechten.
Jakobus haud de Gleubje aunjespornt, daut see sikj fa Gott sien Wellen enstalen sullen
13 Horcht emol häa, jie dee jie junt puchen, un sajen, "Vondoag ooda morjen woaren wie no ne bestemde Staut reisen, un wie woaren doa fa een Joa schachren, un väl Jelt moaken." 14 Paust opp waut jie sajen, wiel kjeena weet waut morjen sennen woat, un kjeena weet woo lang eena läwen woat. Daut Läwen es doch mau soo aus Ruak, waut fa een Stootje enne Loft es, un waut dan oba schwind veschwinjt. 15 Jie plonen emma selfst waut jie aules doonen wellen, un waut jie oba leewa sajen sullen, es nämlich, "Wan daut Gott sien Wellen es, dan woaren wie läwen, un dan woaren wie dit ooda jant doonen." 16 Oba soo aus daut nu es, dan puchen jie junt äwa waut jie junt aules äwanomen hant, un soon puchen es aula bees. 17 Wäa dan weet woo hee ver Gott een goodet Läwen fieren saul, un hee deit daut oba nich, fa am es daut ne Sind.