Jakobus haud de Gleubje erkjläat, daut Gott äare rikje ongleubje Wieets boolt bestrofen wudd, fa woo see äant aus äare Oabeida behaundelt hauden
5
Nu ha ekj waut fa de Rikje to sajen, un besondasch fa dee waut nich gleubich sent, un dee junt bedrekjen un vefoljen. Un soo horcht emol häa, aul jie dee rikj sent! Roat, un hielt lud wäajen de schwoare Trubbels, dee aul oppe Wajch sent, un dee boolt äwa junt komen woaren. 2 Jun Rikjdom es aul soo goot aus to nuscht jekomen, un june diere Kjleeda sent uk aul soo aus wan dee von Motten vefräten sent. 3 Jun Golt un Selwa es soo aus wan daut gaunz met Rosta beschlonen es. Un wan de Har junt noch emol rechten woat, dan woat hee jun schwiensche Golt un Selwa aus Bewies brucken, om to bewiesen woo bejierich jie sent. Jo, un soo woat daut wäajen jun schwiensche Jelt sennen, daut de Har junt kjarpalich bestrofen woat. Jun schwiensche Jelt woat dan soo aus een Fia sennen, waut junt von en jun Fleesch vefräten. Jie hant junt fa dise latste Tiet, ea de Har junt rechten woat, sea veschulcht, wiel jie hant junt väl Rikjdom toop jeschummelt. 4 Nämt to Hoaten waut ekj junt hia to sajen ha! Horcht doch emol, woo june Oabeida fa Jerajchtichkjeit prachren. See hant june Flekja fa junt aufjearnt, un jie hant äant oba beschummelt, un hant äant fa äare Oabeit nich betolt. See schrieen to däm Harn, daut hee äant halpen saul, un de Har, dee äwa siene jeistliche Soldoten em Himmel de Harscha es,† haft äare Jebäda erhieet, un soo woat hee junt dit nich vejäten.5 Jie läwen en Jemietlichkjeit oppe Ieed, un jie vejnieejen aules waut junt jankat. Jeistlich sent jie soo aus Mastvee, waut aule Dach bloos emma fata woat, wiel jie denkjen nämlich bloos aun woo jie rikja woaren kjennen. Un krakjt soo aus een fatet Rint schlieslich jeschlacht woat, wan daut fat jenuach es, soo kjemt de Dach bosich noda wan jie fa dän Harn sien Jerecht woaren reed sennen. 6 Jie hant däm Jerajchten verem Jerecht jenomen, un jie sent veauntwuatlich daut am vedaumt un omjebrocht wort. Un wan hee uk oschuldich wia, doawäajen wäat hee sikj nich.†
Jakobus haud de Gleubje aunjespornt jeduldich to sennen uk wan äant vefolcht wort
7-8 Leewe jeistliche Jeschwista, un wan de rikje Menschen junt uk vefoljen, doawäajen vedroacht äare Vefoljunk jeduldich, bat de Har aus Rechta trigj kjemt. Nämt junt dän Bua aus Biespell, wan hee jeduldich fa siene wieetvolle Arnt schauft. Wiel soo aus hee em Farjoa un em Hoafst, emma jeduldich fa dän Räajen luat, om daut de Ieed am to de rajchte Tieden ne riepe Arnt brinjen wudd, soo sellen jie uk emma jeduldich un staunthauft fa däm Harn schaufen, wiel jie weeten daut de Har sien Komen meist hia es, wan hee june Vefolja rechten woat.
9 Oba paust opp, leewe jeistliche Jeschwista, daut jie junt omzajcht fa june Trubbels nich beschuljen wudden, soo daut jie junt nich ver däm Harn veschuljen wudden, wan hee aus Rechta trigj kjemt. Wiel kjikjt emol, daut es doch soo aus wan de Har aul ver de Jerechtstow Däa reed steit, un aul mau bloos nenn gonen brukt, om sien Jerecht uttofieren. 10 Jo, leewe jeistliche Jeschwista, nämt junt de Profeeten doch aus Biespell, aus see fa dän Harn jeprädicht hauden, wiel aus äant vefolcht wort, dan hauden see daut aula jeduldich vedroacht. 11 Jo, un kjikjt emol, wie ieren de Profeeten doch aus een Biespell von Soone, dee sikj jefreit hauden, daut see fa däm Harn lieden durwen. Un jie hant doch uk von de Jedult von Hiob jehieet, un jie hant doch uk jeseenen waut de Har lota fa am jedonen haud. Hee haud sikj tru opp dän Harn veloten, uk wan hee sea jeläden haud, un nohäa haud de Har am väl Goodet too komen loten. Un soo see wie derch Hiob sien Biespell, daut de Har väl Metleet haft, un daut hee sea boarmhoatich es.
12 Oba ver aulem, leewe jeistliche Jeschwista, well ekj junt sea oppmuntren, äwa woo jie to aundre räden, wan jie äant waut vespräakjen. Wan väle Menschen wäm waut vespräakjen, dan schwieren see äant daut met een Eid, daut see de Woarheit räden, un doamet es daut dan soo aus wan see äant vespräakjen daut de Himmel, ooda de Ieed, ooda irjent sestwaut vegonen woat, wan see äa Wuat nich hoolen. Oba doamet stalen see sikj met Gott jlikj, wiel Gott auleen es Harscha äwa aules, un bloos hee kaun bestemmen woo irjentwaut utfaulen woat. Un soo doot kjeenem waut met een Eid schwieren, nich bie dän Himmel, un nich bie de Ieed, un nich bie irjent een aundret Eid, wiel kjeena kaun bestemmen woo ne Sach utfaulen woat. Wan jie 'jo' meenen, dan sajcht bloos 'jo', un wan jie 'nä' meenen, dan sajcht bloos 'nä', soo daut jie junt ver däm Harn nich veschuljen wudden, wan hee aus Rechta trigj kjemt.
Jakobus haud de Gleubje erkjläat daut see fa äare Kranke bäden sullen, soo daut see äare Sinden bekjanen wudden, un soo daut see muchten jesunt woaren
13 Wan doa enne june Vesaumlunk wäa es dee wäajen Schwierichkjeiten lieden mott, dan saul hee bäden daut Gott am halpen wudd, un dee waut froo sent, sellen Gott met Psalmleeda preisen. 14 Un wäa kjrenkjlich un schwak es, saul de Äwasechtasch von de Vesaumlunk roopen, un wiel see dän Harn Jesus siene Deena sent, dan hant see de Vollmacht dän Kranken met Oliewen Eelj en to schmäaren, un äwa am to bäden. 15 Wan see soo aus dit bäden woaren, un wan see jleewen woaren, daut Gott äant halpen woat, dan woat de Kranka jeheelt woaren. Un de Har woat dän Kranken de Krauft jäwen, soo daut hee vom Bad woat oppstonen kjennen. Un wan daut wäajen irjent ne Sind wia, daut hee wia krank jeworden, dan saul hee siene Sind bekjanen, un dan woat de Har am dee vezeien.
16 Un wiel de Har junt jeistlich un kjarpalich heel moaken well, dan sellen jie junt omzajcht june Sinden bekjanen. Wäa sikj aun sien Brooda vesindicht, saul dan no sien Brooda gonen, un hee saul to am bekjanen woo hee sikj aun am vesindicht haft. Jo, un soo bät eena fa däm aundren, daut jie junt wudden to seenen kjriejen wan jie jefält hant, soo daut Gott junt jeistlich un kjarpalich heel moaken mucht. Wäa een jerajchtet Läwen fieet, un opp iernst to Gott bäden deit, däm woat Gott met siene groote Krauft erhieren. 17 De Profeet Elia wia mau een jeweenelja Mensch soo aus irjent eena von ons, un aus hee opp iernst jebät haud, daut daut nich räajnen sull, dan haud daut fa dree-un-ne-haulf Joaren nich jeräajent. 18 Un aus hee oba wada fa Räajen jebät haud, dan haud Gott daut vom Himmel räajnen loten, un soo wia de Ieed wada fruchtboa jeworden.
Jakobus haud erkjläat woo de Gleubje wäm trajcht stieren sullen wan see von de Woarheit wajch jewaundat wieren
19-20 Leewe jeistliche Jeschwista, wan doa von junt wäa es dee sikj vesindicht haft, wiel hee von de Woarheit wajch jewaundat es, un eena von junt stieet däm trigj, dan kjenn jie junt secha sennen, daut Gott soon Mensch brucken woat om däm Sinda jeistlich un kjarpalich heel to moaken, un doamet woat Gott dän Sinda ne Menj Sinden vezeien.