3 Besent junt emol waut eena met een Pieet deit, wan daut Pieet ons jehorchen saul. Wie saten daut Pieet een kjlienet Jebett em Mul, soo daut wie daut gaunze Tia en de Rechtunk stieren kjennen, waut ons jankat. 4 Un denkjt doch uk emol woo een grootet Säajel Schepp, von een stoakjen Wint äwarem Mäa jedräwen woat, un woo daut oba mau von een kjliena Roodel jestieet woat. Un wan daut Schepp uk noch soo groot es, doawäajen mott daut dan krakjt en de Rechtunk foaren, wua de Fuamaun well. 5 Jo, un krakjt soo aus een Jebett un een Roodel mau kjlien sent, wuamet eena Grootet verechten kaun, soo es de Tung mau een kjlienet Jliet en onse Kjarpasch, wuamet een stolta Liera de Gleubje sea baudren kaun.

Denkjt doch emol waut eena met de Tung nich aules aunfangen kaun. Dee es soo aus ne kjliene Flaum, wuamet een groota Woolt vebrent woat. 6 De Tung, dee wie en onse Kjarpasch hant, es werkjlich sea jefäadlich. Jeistlich sent onse Wieed soo een Fia, waut aul daut Beeset enhelt, wuamet de gaunze Welt vedorwen es. De Tung es mau een kjlienet Jliet, un doch veschwient eena sikj daut gaunze Kjarpa, met waut eena sajcht. Von de Jeburt aun brennen onse Wieed soo aus een Fia, wuamet wie ons daut Läwen bat Enj too, emma dolla vedoawen, un wuamet wie aundre Menschen dan uk enne Grunt brinjen. Jo, jeistlich sent onse Wieed soo aus een Fia, waut de Diewel met siene beese Läajes, aunjestekjt haft.

7-8 Waut eena sajcht kaun werkjlich sea jefäadlich sennen, wiel wan de Mensch uk aul aule Sorten wille Tieren mak moaken kaun, un wan däm daut dan uk jelungen haft aul de veschiedne Sorten Väajel, un Kruptieren, un Wotatieren mak to moaken, doawäajen es doa oba kjeena, dee siene Tung, en siene ieejne Krauft bandich moaken kaun. Wäa sien Läwen en siene ieejne Krauft utfieet, es jeistlich orruich un bees, un waut hee sajcht es soo aus daut Jeft von eene sea jeftje Schlang, wuamet väle Menschen jeistlich velazt woaren.

9 Wie brucken onse Tung om Gott to lowen, dee ons Har un Voda es, un met de selwje Tung bedden wie daut Gott een Fluch opp aundre Menschen rauf komen loten wudd, dee nämlich en sien Ebenbilt erschaufen sent. 10-12 Met däm Mul lowen wie Gott, un met däm selwjen Mul fluchen wie aundre Menschen. Miene leewe jeistlich Jeschwista, soont sull doch nich passieren. Un wan wie onse Wieed met Wota vejlikjen wudden, dan es daut doch kloa, daut seetet un betret Wota, nich to jlikja Tiet ut eene Kjwal schälen kjennen. Nä, un daut es uk krakjt soo goot nich mäajlich, daut Oliewen aun een Fiejenboom waussen kjennen, ooda daut Fieejen aun eene Wiendruwen Rank waussen wudden. Nä, un krakjt soo es daut ommäajlich, daut ons Mul soo aus eene soltje Kjwal sennen kaun, wuamet wie soont wudden sajen kjennen, waut soo aus seetet Wota sennen wudd.

13 Wäa sikj en june Vesaumlunk jleeft en jeistliche Dinja weis un jelieet to sennen, saul een goodet Läwen fieren, soo daut aundre daut derch siene goode Woakjen wudden erkjanen kjennen, daut hee werkjlich waut weeten deit. Jo, un hee mott uk emma saunftmootich un weis sennen, en woo hee met aundre omjeit. 14 Un wäa oba ennalich vebettat un aufjenstich es, un dee emma bloos bie sien Stekj bliewen well, eendoont waut aundre sajen, dee saul sikj dan nich puchen weis to sennen. Wiel wan hee sikj dan noch jleeft weis to sennen, dan wadasprakjt hee sikj met de woare Bootschoft, dee von Gott kjemt. Wiel sien Läwen stemt nich met waut hee sajcht.

15 Wäa dise Sort Weisheit haft, dee haft hee nich von Gott em Himmel jekjräajen. Nä, un soon Mensch benemt sikj soo aus een Weltmensch, dee sikj von sien fleeschlichet Velangen rejieren lat. Dise Weisheit kjemt von beese Jeista, un wäa dise Sort Weisheit haft, lat sikj von de beese Jeista beenflussen. 16 Wie weeten, daut aul soont aus dit nich von Gott kjemt, wiel wan Gleubje sikj omzajcht aufjenstich sent, un wan see emma bloos bie äa Stekj bliewen, dan woat daut uk en äare Vesaumlunk onordentlich too gonen, un doa woaren see dan uk emma aulahaunt Beeset eewen.

17 Oba wäa de Weisheit haft dee von Gott em Himmel kjemt, dee bemieecht sikj too ieescht een jeistlich reinet Läwen to fieren. Soon Mensch vesieekjt emma frädlich un saunftmootich met aundre om to gonen, un met am kaun eena sikj leicht waut beräden. Hee es rikj en Boarmhoatichkjeit, un hee deit väl Goodet fa aundre, hee es nich parteisch, un hee heichelt nich. 18 Wäa enne Vesaumlunk Fräd moakt, es jeistlich soo een Bua wan hee sien Flekj met Sot beseit. Wiel krakjt soo aus een Bua fa siene Oabeit ne Arnt kjricht, soo woat dee waut mank de Gleubje Fräd moakt, ne jeistliche Arnt kjriejen. Wiel wäajen siene Oabeit woaren de Gleubje enne Vesaumlunk een jerajchtet Läwen fieren.