Jakobus haud de Gleubje jewoarnt, daut see eene Persoon enne Vesaumlunk nich dolla ieren sullen aus een aundren
2
Miene leewe jeistliche Jeschwista, aus Gleubje dee sikj opp onsen Har Jesus Christus veloten, dee em Himmel veharlicht es, sellen jie daut wiedahans nich mea en june Vesaumlungen väakomen loten, daut jie irjent een Mensch mea ieren wudden aus een aundren. 2-3 Toom Biespell, wan doa wäa es, dee met een goldnen Finjarinkj, un Blitz blanke Kjleeda no june Vesaumlunk kjemt, dan sent jie besondasch heeflich to am, un jie sajen to am, "Sat junt doch hia opp dise goode Städ dol." Oba wan een oama Mensch no junt kjemt, dee schwiensch aunjetrocken es, to däm sajen jie, "Du kaust dort stonen.", ooda, "Sat die hia bie miene Feet dol." 4 Hiamet bewiesen jie woo parteisch jie en june Vesaumlungen jeworden sent, un daut jie junt von june beese Jedanken rejieren loten, wan jie Menschen aufschazen.5 Miene leewe jeistliche Jeschwista, horcht emol häa! Daut sent doch krakjt soone aus dit, dee von de Weltmenschen aus oam betieekjent woaren, dän Gott fa sikj jewält haft, om em Gloowen rikj to sennen. Daut wia nämlich Gott sien Wellen, daut see sikj emma gaunz opp am veloten sullen, soo daut hee äant jeistlich väl Goodet tookomen loten mucht, un soo daut see noch emol äa Poat, en Gott siene Rejierunk oawen muchten. Dit es waut Gott aul dee vesproaken haft, dee am leewen.
6 Oba jie veachten de oame Menschen, un jie ieren de Rikje, dee nämlich krakjt dee sent, dee junt tieraunisch behaundlen, un dee junt met Jewault ver daut Jerecht schlapen. 7 Un daut sent doch krakjt dise Rikje, dee Jesus Christus sien gooden Nomen lastren, waut äwa junt utjesproaken wort, aus junt jedeept wort. Waut fält junt daut jie soone vedreiden Jedanken wudden han?
8 Oba wan jie daut kjennichliche Jeboot* soo utfieren, aus daut en de Schreften jeschräwen steit, nämlich, "Du saust dien Näakjsten soo leewen aus die selfst.", dan doo jie goot. 9 Oba wan jie een Mensch mea ieren aus een aundren, dan vesindjen jie junt ver Gott, un soo brukt Gott daut Jesaz om junt to wiesen, daut jie Jesazesbräakja sent.
10 Jie weeten doch aul von de Schreften, waut een Jesazesbräakja es. Wiel wäa aul de Jebooten von daut oolt tastamentliche Jesaz utfieren wudd, aus bloos eene nich, dan haud hee sikj doch krakjt soo ver Gott veschulcht, aus wan hee sikj aun dee aula veschulcht haud. 11 Wiel de Gott, waut onse Menschen daut Jesaz jejäft haud, säd, "Doo nich ehebräakjen!", un hee wia uk dee nämelja jewast, dee dan uk noch jesajcht haud, "Doo nich Mort begonen!" Un wan du diene Fru dan uk emma tru wieescht, un du schluachst oba een Mensch doot. Doamet hautst du die aun eene von Gott siene Jebooten veschulcht, un soo wieescht du een Jesazesbräakja jeworden.
12 Jie weeten doch, daut junt noch emol von daut volkomne Jesaz woat jerecht woaren, waut junt frie moakt, un soo paust emma sea opp, woo jie met Menschen räden, un woo jie äant behaundlen. 13 Wiel wäa met aundre nich boarmhoatich es, met däm woat Gott noch emol uk nich boarmhoatich sennen. Un wäa oba met aundre boarmhoatich es, kaun sikj freien, wiel met am woat Gott noch emol uk boarmhoatich sennen. Un soo woat Gott am von sien Jerecht beschitzen.
Wäa bloos sajcht daut hee sikj opp Gott velat, un hee deit oba nich Goodet fa aundre, däm sien Gloowen halpt kjeenem waut
14 Miene leewe jeistliche Jeschwista, wan eena emma bloos sajcht daut eena sikj opp Gott veloten deit, un eena haft oba kjeene goode Woakjen, dan es soon Gloowen doch to nuscht to brucken. Un soon Mensch kaun dan uk nich von Gott sien Jerecht* jeschoont woaren. 15 Well wie emol sajen, doa es en june Vesaumlunk een jeistlicha Brooda ooda Sesta, dee prost aunjetrocken es, un dee aule Dach nich jenuach haft toom äten. 16 Un eena von junt wenscht am een gooden Dach, un hee sajcht to däm Oamen, "Go en Fräd no Hus! Sie woam, un at die saut!" Un hee jeft däm oba nich waut am fa sien Kjarpa fält. Dan haft hee doch bloos fa nuscht jerät, wiel bloos met däm räden haft hee däm Oamen nich jeholpen. 17 Krakjt soo es daut met däm Gloowen, wan eena bloos sajcht daut eena sikj opp Gott veloten deit, un eena deit oba nuscht waut fa aundre toom Gooden es. Soon Gloowen es jeistlich doch soo aus een doodja Mensch, dee kjeenem waut halpen kaun.
18 Doa es dan bestemt wäa, dee dan met mie strieden wudd, un dee to mie sajen wudd, "De Gloowen haft doch nuscht met goode Woakjen to doonen. Eena enne Vesaumlunk haft Gloowen, un dee aundra haft goode Woakjen." Un waut ekj to soone Persoon dan sajen wudd, es nämlich, "Du kaust mie nich wiesen, woo du die opp Gott veloten deist, wan du fa aundre nich Goodet deist. Oba met daut Goode waut ekj fa aundre doo, wies ekj die woo ekj mie opp Gott veloten doo."
19 Du aus een gooda Jud, jleefst doch daut doa mau een woara Gott es, un daut es uk goot soo. Oba de beese Jeista jleewen noch dolla aun Gott aus jie, wiel see ferchten sikj fa sien Jerecht, wan hee äant fa äare beese Woakjen bestrofen woat. 20 Oba du best dan noch emma soo domm, un meenst daut Woakjen nich wichtich sent. Woarschienlich mott die daut dan noch bewäsen woaren, daut dien Gloowen nich schauft, wan du fa aundre nich Goodet deist.
21 Daut wia doch wäajen daut, waut ons Väavoda Abraham jedonen haud, aus hee sien Sän Isaak aus een Opfa, ver Gott jebrocht haud, daut Gott am fa jerajcht jetalt haud. 22 Derch sien Biespell kaust du doch kloa seenen, woo Abraham sien Gloowen met siene Woakjen toop jeschauft hauden. Hee haud nämlich nich bloos jejleeft, daut Gott Isaak vom Doot oppwoaken kunn, hee haud Isaak dan uk soo ver Gott jebrocht, aus Gott daut von am velangt haud. Un soo wia daut doch wäajen daut waut hee jedonen haud, daut sien Gloowen volstendich jeworden wia. 23 Un soo wia daut dan krakjt soo rom jekomen, aus daut en de Schreften von Abraham jeschräwen steit, nämlich,
"Abraham haud sikj opp Gott veloten,
un doafäa haud Gott am fa jerajcht jetalt."
Un doawäajen haud Gott am sien Frint jenant.
24 Un soo see jie derch Abraham sien Biespell, woo Gott een Mensch fa jerajcht talt, un daut es wiel eena daut deit waut Gott sajcht, un nich bloos wiel eena sajcht daut eena am jleeft.
25 Un krakjt soo haud de Rahab daut jegonen, dee emol wia ne Hua jewast. Gott haud äa nämlich krakjt soo wäajen äare Woakjen fa jerajcht jetalt aus Abraham. See haud de Spionen von de Mana von Jericho vestoaken, un dan haud see dee to een aundren Wajch wajch jeschekjt, soo daut see von de Mana von Jericho utkleiwen kunnen. Un jie weeten doch, daut wiel see de Spionen jeholpen haud, hauden see äa lota nich doot jemoakt.* 26 Hia see jie wada, daut wan eena bloos sajcht daut eena sikj opp Gott velat, un eena deit oba nich Goodet fa aundre, daut soon Gloowen kjeenem waut halpt. Wiel soon Gloowen es jeistlich soo aus een doodja Kjarpa, waut kjeen Odem haft.