2-3 Leewe jeistliche Jeschwista, siet emma sea froo wan jun Gloowen met aulahaunt Schwierichkjeiten aufjeprooft woat, wiel jie weeten daut wan jie de Proow bestonen woaren, daut jie doaderch woaren jeduldich un staunthauft woaren. 4 Oba lot dise Jedult mau soo en junt schaufen, daut jie jeistlich volkomen un heel woaren wudden, soo daut junt jeistlich nuscht fälen wudd.

5 Un wan doa von junt oba wäa wudd sennen, dee nich weet waut hee doonen saul wan am aufjeprooft woat, dan saul hee Gott no Weisheit froagen. Gott halpt eenem jieren, wan eena am no Weisheit frajcht, un hee deit kjeenem beschuljen fa daut Froagen. Wäa Gott froagen woat, däm woat hee de Weisheit jäwen waut am fälen woat. 6 Oba eena mott sikj dan uk gaunz opp Gott veloten, onen to twiewlen auf hee eenem halpen well. Wiel wäa twiewlen deit, es soo aus ne groote Wal oppem Mäa, dee vom Wint han un trigj jeschliesat woat. 7 Jo, velot junt mau gaunz opp Gott, wiel wäa em Ongloowen bäden deit, saul nich jleewen, daut hee irjentwaut vom Harn kjrieejen woat. 8 Wäa von twee Jedanken es, es onbestendich en aules waut hee deit.

9 Oba de jeistlicha Brooda, dee von Menschen aus jerinj un oam aunjeseenen woat, saul sikj mau sea freien, daut Gott am jeistlich huach aunerkjant. 10 Un de rikja Brooda, saul sikj oba sea freien, daut Gott am haft läach jebrocht, soo daut hee daut erkjanen kunn, daut sien irdischet Rikjdom jeistlich kjeen Wieet haft. Wiel hee es mau fa ne korte Tiet rikj, un dan woat sien Rikjdom aula veschwinjen. Eena kaun een rikja Mensch met de straume Bloomen vejlikjen, dee oppem Flekj blieejen, un dee oba mau fa ne korte Tiet straum lat. 11 Wiel wan de Sonn oppjekomen es, dan vedrieejen de Bloomen, un dan faulen äare Blieejsels no de Ieed, un doamet vekjemt äare straume Pracht. Un krakjt soo woaren de Rikje uk vekomen, em Medden von aules waut see sikj äwanomen hant.

12 Wäa jeduldich un staunthauft es, kaun sikj sea freien wan am em Gloowen aufjeprooft woat. Wiel wan hee de Proow bestonen haft, dan woat hee noch emol soont kjriejen, waut met daut eewje Läwen to doonen haft, waut jeistlich soo aus ne Läwenskroon^† sennen woat. Dit es waut Gott aul dee vesproaken haft dee am leewen.

13 Wan eena enne Vesieekjunk jeroden es Beeset to doonen, dan saul kjeena sajen, "Gott vesieekjt mie toom sindjen to veleiden.", wiel Gott haft nuscht met Beeset to doonen. Nä, Gott haft niemols een Velangen fa Beeset jehaut, daut am wudd kjennen vesocht woaren, un hee deit kjeenem met Beeset vesieekjen. 14-15 Oba een jiedra haft en sikj selfst een Velangen Beeset to doonen, un soo kjemt een jiedra enne Vesieekjunk nenn, wan am von sien Velangen velokt un veleit woat, un dan, wan eena sikj haft veleiden loten, ensteit de Sind. Daut Velangen Beeset to doonen, es soo aus een Kjint waut em Muttalief waust, bat daut een Dach to Welt kjemt, wiel wan eena sikj von daut Velangen veleiden lat, dan es daut soo aus wan de Sind jebuaren woat. Un wan eena bloos enne Sinden läft, dan es de Sind soo aus een Kjint waut schlieslich oppwaust, un waut dan selfst een Kjint haft, nämlich dee Doot. Wiel von de Sind ensteit de Doot.

16 Miene leewe jeistliche Jeschwista, lot junt wiedahans von kjeenem veleiden, wan see sajen daut Gott dee es, waut eenem met Beeset vesieekjt. 17 Wiel de Woarheit es, daut Gott ons himlischa Voda es, dee emma bloos soont deit, waut fa ons toom Gooden es, un hee lat aul de goode jeistliche Jeschenkja, von bowen opp ons rauf komen. Hee es dee, waut de Lichta aum Himmel erschaufen haft, soo daut wie kloa seenen muchten. Oba hee wakjselt nich, soo aus de Sonn un de Mon, dee metunja vedunkelt woaren. Un wiel Gott niemols wakjselt, dan kjenn jie junt doaropp veloten, daut hee emma bloos goot es. 18 Un daut wia sien Wellen fa ons, daut wie siene jeistliche Kjinja woaren sullen, aus hee ons de woare Bootschoft von sien Wuat jejäft haud. Sien Ziel fa ons wia, daut wie gaunz to am jehieren sullen. Jo, von aules waut hee erschaufen haud, sullen wie soo aus de ieeschte Arnt sennen, waut nämlich gaunz to am jehieet.

19 Miene jeistliche Jeschwista, ekj well han daut jie dise Dinja kloa vestonen sellen. Horcht junt de woare Bootschoft von daut Wuat Gottes mau goot aun, un siet nich bosich june Meenunk to sajen, un siet uk nich schwind oajalich. 20 Wiel wan een selfst jerajchta Mensch sikj oajat, dan kaun hee daut Rajchte nich soo verechten, aus Gott sien Wuat daut lieet. 21 Un soo lajcht aules von junt auf, waut schwiensch un toom äwajen bees es, soo aus wan daut jriese Kjleeda wieren, un dan nämt junt daut Wuat Gottes deemootich aun. Jie weeten doch aul waut de Woarheit es, wiel Gott sien Wuat es soo aus ne Plaunt, waut hee jeistlich en junt jesat haft. Jo, un soo nämt sien Wuat mau deemootich aun, soo aus wan jie fruchtboare Ieed wieren, wiel en sien Wuat es de Krauft, waut june Seelen heel moaken kaun.

22 Oba daut rieekjt nich too, wan jie junt daut Wuat Gottes bloos aun horchen, jie motten doch uk eewen waut daut sajcht. Jleeft nich daut jie jeistlich woaren heel woaren, wan jie junt daut Wuat bloos aun horchen. Doamet schmäaren jie junt doch bloos selfst aun, wiel soo kjenn jie jeistlich nich heel sennen. 23 Wiel wäa daut Wuat hieet, un eeft oba nich waut daut sajcht, dee es jeistlich soo aus een vejätsoma Mensch, dee sikj em Spieejel bekjikjt. 24 Wiel wan hee sikj haft to seenen jekjräajen, dan jeit hee doavon, un dan vejat hee oba fuaz, waut fa een Mensch hee es. 25 Oba wäa daut volkomne Jesaz^† väasechtich studieet, waut eenem jeistlich frie moakt, un hee es aunhoolent daut Jesaz to studieren, un hee vejat nich waut hee jelieet haft, un hee eeft emma waut daut Jesaz sajcht, soon Mensch woat emma sea froo sennen, en aules waut hee deit.

26 Wan een Mensch sikj meent Gott sien Deena to sennen, un hee paust oba nich opp, auf hee aundre met siene Wieed velatzen deit. Soon Mensch schmäat sikj doch bloos selfst aun, wiel sien Deenst es jeistlich to nuscht to brucken. 27 Wäa Gott ons Voda, opp iernst deenen well, mott emma seenen, de Weise un de Wätfrues to halpen, wan see en Trubbel sent, un hee doaf sikj jeistlich nich von de Welt veonreinjen loten. Gott sitt soon Mensch sien Gottesdeenst fa rein un fälaloos aun.