Gott bewiest daut hee ons leeft, wiel hee ons aus siene Säns belieren deit
12
Un wiel Gott ons dan met aul dise true Menschen toop volkomen moaken well, un wiel see soo aus ne groote Häad Menschen rom ons en een Spälplauz sent, dee fa ons een goodet Biespell sent, von woo eena sikj opp Gott veloten saul, dan well wie doch jeistlich soo aus een Rana sennen, dee een jeistlichen Reesa rant. Un well wie doch aules auflajen, waut ons jeistlich onneedich schwoa es, un well wie de Sind doch emol tochloten, wuarenn wie ons leicht vezaublen, un well wie ons dan soo bat Enj too opp Gott veloten, aus wan eena een Rees jeduldich foadich rant. 2 Jo, un well wie jeistlich doch emma bloos no Jesus kjikjen, un sien goodet Biespell emma nomoaken, wiel hee es nämlich dee waut ons Gloowen jejrint haud, un dee ons jewäsen haft, woo daut sitt wan eena sikj gaunz opp Gott velat. Jesus haud jewist, woo hee sikj nom stoawen noch wudd freien kjennen, un soo haud hee daut Lieden aum Kjriez vedroacht, un haud de Schaund fa nuscht jetalt, daut hee aus een jerajchta Mensch, fa onse Sinden wudd stoawen motten. Un aus hee vom Doot oppjestonen wia, dan wia hee nom Himmel jefoaren, wua hee sikj opp dän hechsten Ierenplauz, aun de rajchte Sied von Gott sien Troon doljesat haud.3 Besent junt mau goot äwa waut Jesus, aus een jerajchta Mensch aules von Sinda vedroagen must, sonst woa jie jeistlich meed un mootloos woaren, un dan woa jie oppjäwen. 4 Un wan jie jäajen de Macht von de Sind uk aul jeistlich sea jekjampft hant, doawäajen ha jie junt noch nich soo sea wäaren brukt, daut jie hant stoawen brukt. 5-6 Daut schient soo aus wan jie de goode Wieed vejäten hant, wuamet Gott junt nämlich soo aunspornen well, aus wan een Voda sien Sän aunspornt, un waut hee dan uk en de Schreften,b von dän Profeet haud dol schriewen loten, aus hee säd,
"Mien Sän, veacht daut nich wan de Har die belieet,
un jäw nich opp wan hee die utbätat,
wiel de Har belieet aul dee waut hee leeft,
un hee stroft aul dee waut hee aus een Sän aunnemt."
7 Wan Gott junt belieet, dan es daut kloa daut hee junt aus siene Säns aunnemt, wiel daut jeft doch nich soont, daut een Sän nich von sien Voda belieet woat. 8 Un wan junt oba nich belieet woat, soo aus aule Säns emma belieet woaren, dan sent jie soo aus Huarenkjinja, dee onen Voda oppwaussen, un dan sent jie nich werkjlich Gott siene Säns. 9 Jo, un wie hant doch aula Vodasch jehaut, von dee onse irdische Kjarpasch aufstaumen, dee ons nämlich belieet hant, un fa dee wie väl Respakjt hauden. Un wan wie äant doafäa jerespekjtieet hant, dan sull wie dän doch väl dolla respekjtieren, dee nämlich de Voda von onse Jeista es, soo daut wie daut eewje Läwen, nu aul wudden utfieren kjennen. 10 Wiel onse irdische Vodasch hauden ons fa een Tietlank emma soo belieet, aus see dochten rajcht wia, oba Gott belieet ons toom Gooden, soo daut wie met am toop wudden een oppoat jesadet Läwen han, soo daut wie werkjlich jerajcht läwen wudden. 11 Daut jeit nich scheen wan eenem belieet woat, nä, daut jeit nämlich schlajcht, oba fa dee waut sikj belieren loten, jeft daut nohäa een frädeljet un jerajchtet Läwen.
12 Un soo nämt junt mau väa, junt jeistlich soo to stoakjen, aus wan eena sikj met siene meede Henj waut bäta aunfoten wudd, un soo aus wan eena sikj opp siene schwake Kjneeen steil opprechten wudd. 13 Doot soo aus wan jie junt jeistlich, een jlikjen Stich en de rajchte Rechtung opmoaken wudden, soo daut jie jeistlich wudden veninftich gonen kjennen, un soo daut dee waut jeistlich lom sent, nich noch gaunz hanfaulen wudden, un soo daut see dan leewa wudden jesunt woaren kjennen.
14 Seet daut jie met aulem frädlich foadich komen, un daut jie een oppoat jesadet Läwen fieren wudden, wiel aundasch woat kjeena dän Harn nochmol seenen kjennen. 15 Seet daut kjeena von junt sikj von Gott siene Leeftolichkjeitc wajchdreien wudd, soo daut kjeena jeistlich soo aus ne Wartel sennen wudd, von dän daut bloos betret Frucht brinjt, un wuaderch väle dan jeistlich veonreinicht woaren. 16 Sonst woaren sikj doa soone mank junt befinjen, dee soo woaren sennen aus Isaak sien ieeschtjebuarna Sän Esau mol wia, dee jeschlajchtlich onrein un gottloos wia, un dee sien Jeburtsrajcht fa eene Moltiet vekoft haud. 17 Wiel jie weeten doch, daut aus Esau daut lota wull han, daut Isaak am aul daut Goodet von Gott vespräakjen sull, waut am aus de ieeschtjebuarna Sän jetroffen haud, dan wort am nich aus de ieeschtjebuarna aunerkjant. Wiel daut wia doch ommäajlich daut sien Voda, am daut dan noch vespräakjen kunn, uk wan Esau am noch soo sea jeprachat un väa jeroat haud, wiel sien Voda haud een aundren daut vesproaken.d
18 Un soo nämt aules mau sea to Hoaten waut Gott junt jesajcht haft, wiel aus jie am hauden räden jehieet, dan wieren jie nich soo ver am jekomen, aus onse Väavodasch mol ver am wieren jekomen, aus hee von opp dän Boajch met äant jerät haud, un aus see dan uk jeseenen hauden, woo daut opp dän Boajch jebrent un jerieekjat haud, un woo aules gaunz dunkel, un diesta, un stormich jeworden wia. 19 Un jie hauden uk nich jehieet woo de Trompeet gaunz lud von opp dän Boajch jeschault haud, un woo Gott soo met onse Väavodasch jerät haud, daut see am jeprachat hauden, daut hee nich mea met äant räden sull. 20 Wiel see kunnen daut Befäl nämlich nich vedroagen, waut Gott äant jejäft haud, aus hee säd, "Un wan von junt een Mensch, ooda uk aul mau bloos een Beest, dän Boajch aunschieren sull, dan mott jie dän steenjen." 21 Un waut Moses opp däm Boajch jeseenen haud, wia soo schrakjlich, daut hee sikj nämlich sea jetieet haud, un säd, "Ekj flauta wiel ekj soo sea angst ha."
22 Nä, aus Gott met junt jerät haud, dan wia jie jeistlich ver dän Zionsboajch em Himmel jekomen, wua sikj de läwendja Gott siene Staut von Jerusalem befinjt, un wua doa nämlich soo väl Enjel, sikj met Freid vesaumlen, daut eena dee nich talen kaun. 23 Jo, un jie wieren doa no de groote himlische Vesaumlunk jekomen, dee nämlich von soone Menschen besteit, dee de Väarajchten von Gott siene ieeschtjebuarne Säns hant, un dee äare Nomes em Himmel enjeschräwen sent. Jo, un jie wieren doa no Gott jekomen, dee aulem nochmol rechten woat, un no aul de jerajchte Menschen äare Jeista, dee Gott doa aul jesazlich haft volkomen jemoakt. 24 Jo, un jie wieren doa no Jesus jekomen, dee daut niee Bunt doa fa ons ver Gott vemedlen deit, un dän sien Bloot nämlich waut väl bätret fa ons väastalt, aus daut Bloot von de Tierenopfasch, waut Abel jeopfat haud. Wiel soo aus de Bundeskjist aule Joa emma, met daut Bloot von een Tia besprezt must, om aul de Sinden to bedakjen, waut onse Menschen nämlich begonen hauden, soo haud Jesus sien Bloot eemol un fa emma, fa ons vegoten, soo daut wie een kloaret Jewesse kjennen han.
25 Seet daut jie dän dan nich veachten wudden, dee nu nämlich met junt rät, wiel wan onse Väavodasch, Gott sien Strof nich wieren ut däm Stich jekomen, aus hee äant von oppe Ieed jewoarnt haud, dan woa wie Gott sien Jerecht doch aul aulemol nich ut däm Stich komen, wan wie dän veachten, dee nu to ons vom Himmel rät.e 26 Aus Gott onse Väavodasch daut oole Bunt von opp dän Sinaiboajch jejäft haud, dan haud hee de Ieed met siene Stemm jescheddat. Oba nu vesprakjt Gott ons daut, waut hee en de Schreften aul lang trigj haud dol schriewen loten, nämlich, "Ekj woa de Ieed noch eemol schedren, un dan woat nich bloos de Ieed jescheddat woaren, dan woa ekj de Himmel uk schedren." 27 Un wan hia von 'noch eemol' jeschräwen steit, dan jeit daut nämlich soo to vestonen, daut Gott siene gaunze Erschaufunk nochmol soo schedren woat, daut bloos daut äwabliewen woat, waut nich to veschedren jeit.
28 Un wiel wie nochmol een Poat en Gott sien Kjennichsrikj woaren han, waut nämlich von soont besteit waut nich to veschedren jeit, dan well wie Gott doch danken, un am soo ut Respakjt un Ieaforcht aunbäden aus am daut jefelt. 29 Wiel de Gott to dän wie jehieren, es soo aus een Fia waut aules vebrent.