4 Daut wia wiel Abel sikj opp Gott veloten haud, daut hee Gott een bätret Opfa jebrocht haud aus Kain. Wiel Abel haud sikj opp Gott veloten, un soo haud hee Gott nämlich soont jeopfat, aus waut Gott von äant velangt haud, un doawäajen haud Gott am fa jerajcht jetalt. Un Gott haud daut dan uk bekaunt jemoakt, daut am Abel sien Opfa jefollen haud, un soo es daut soo aus wan Abel, derch sien goodet Biespell, noch emma räden deit, uk wan hee aul lang doot es.

5 Daut wia wiel Henoch sikj opp Gott veloten haud, daut Gott am haud nom Himmel jenomen, soo daut hee nich haud stoawen brukt. Jo, un von Henoch wort daut nämlich bekaunt jemoakt, daut hee verhäa emma soo jeläft haud, aus Gott daut jefollen haud, un soo haud Gott am nom Himmel jenomen, un daut es wuarom kjeena am haud finjen kunt. 6 Un wäa sikj oba nich opp Gott velat, aun soon Mensch haft Gott kjeen Jefaulen, wiel wäa Gott aunbäden well, mott jleewen daut hee es, un daut hee dee beloont, dee am oppiernst sieekjen.

7 Daut wia wiel Noah sikj opp Gott veloten haud, daut hee fa siene Famielje, een Schepp jebut haud, aus Gott am jewoarnt haud, daut hee de Welt met soont venichten wudd, waut kjeena ea jeseenen haud.^† Noah haud Gott sien Wuat je-ieet, un haud de Weltmenschen doaderch vedaumt, wiel hee haud äant daut nämlich derch sien Gloowen kloa bewäsen, daut see sikj aun Gott veschulcht hauden. Un wiel Noah sikj opp Gott veloten haud, dan vespruak Gott am, daut hee am nochmol soo fa jerajcht talen wudd, aus wan hee am de Jerajchtichkjeit aus een Oafgoot jäwen wudd.

8 Daut wia wiel Abraham sikj opp Gott veloten haud, daut hee Gott jehorcht haud, aus Gott am jeroopt haud, no een Launt to trakjen, waut hee am nochmol aus een Oafgoot jäwen wudd. Un Abraham wia loos jereist, onen daut hee jewist haud wuahan. 9 Un daut wia wiel hee sikj en daut vesproakne Launt dan wieda opp Gott veloten haud, daut hee un sien Sän Isaak, un sien Grootsän Jakob, emma mau aus Utlenda, en Zelten jewont hauden, uk wan Gott äant daut Launt aus äa Oafgoot vesproaken haud. 10 Wiel Abraham haud emma no siene Wonstäd jeluat, waut hee nochmol en eene Staut wudd han, waut een faustet Fundament haft, un waut Gott nämlich jeplont un jebut haud.

11 Daut wia wiel Abraham siene Fru Sara sikj opp Gott veloten haud, daut see de Krauft jekjräajen haud, daut see kunn schwanga woaren, un daut see daut Kjint dan uk to Welt brinjen kunn. Wiel see haud jejleeft daut Gott tru wia, un daut hee aules soo utfieren wudd, aus hee äa daut vesproaken haud, uk wan see aul too oolt wia toom Kjinja han. 12 Un wiel see jejleeft haud, dan haud een oola Maun, sea väl Nokomen jekjräajen, uk wan eena daut von am haud sajen kunt, daut hee soo oolt wia, daut hee aul soo goot aus doot wia. Jo, von Abraham haud daut nämlich soo väl Nokomen jejäft, daut wan eena de Stierns aum Himmel, ooda de Sauntkjieena aum Mäa, wudd aula talen kjennen, dan wudd eena siene Nokomen uk talen kjennen.

13 Aul dise Menschen wieren em Gloowen jestorwen, un hauden de Dinja oba nich jekjräajen waut Gott äant vesproaken haud. Un wiel see sikj oba opp Gott, fa de Dinja veloten hauden, dan wia daut soo aus wan see dee, aul von wiet em verut hauden seenen kunt, un soo hauden see dee dan aul met Freid aunjenomen. Jo, un see hauden daut uk toojestonen, daut see oppe Ieed mau Jast un Utlenda wieren. 14 Wiel wan eena daut bekaunt moakt, daut eena en een Launt mau soo aus Jast ooda Utlenda läft, dan moakt eena daut doch kloa, daut eena noch emma no een aundret Heimatlaunt sieekjt. 15 Un wan see oba bloos daut Launt hauden em Senn jehaut, waut Abraham mol veloten haud, dan hauden see doch irjentwanea trigjtrakjen kunt. 16 Oba see hauden een Velangen no een bätret Heimatlaunt, waut sikj nämlich em Himmel befinjt, un doawäajen schämt Gott sikj nich, wan Menschen äant aus sien Volkj aunerkjanen. Jo, un Bewies daut Gott sikj nich fa äant jeschämt haud, es daut hee fa äant ne Staut reed jemoakt haud.

17 Daut wia wiel Abraham sikj opp Gott veloten haud, aus Gott sien Gloowen aufproowd, daut hee sien Sän Isaak, aus een Opfa oppjejäft haud. Abraham haud sikj doaropp veloten, daut Gott aules soo utfieren wudd, aus hee am daut von Isaak vesproaken haud, un trotzdäm haud hee Isaak aus een Opfa oppjejäft. 18 Un waut Gott Abraham vesproaken haud, wia nämlich, "Daut woaren Isaak siene Nokomen sennen, waut ekj aus dien Volkj talen woa." 19 Jo, Abraham haud jeräakjent, daut Gott Isaak soogoa vom Doot oppwoaken kunn. Un daut es waut biltlich dan uk passieet wia.^†

20 Daut wia wiel Isaak sikj opp Gott veloten haud, daut hee siene Säns Jakob un Esau, väl Goodet von Gott vesproaken haud.

21 Daut wia wiel Jakob sikj opp Gott veloten haud, aus hee oolt un meist bat däm stoawen wia, daut hee Josef siene twee Säns väl Goodet von Gott vesproaken haud. Jo, hee wia nämlich oolt un schwak jewast, un haud sikj äwa sien Gonstock äwajeboagen, un soo haud hee Gott dan aunjebät.^†

22 Daut wia wiel Josef sikj opp Gott veloten haud, aus hee aul oolt un meist bat däm stoawen wia, daut hee to de Kjinja von Israel, von äare tookjinftje Utwaundrunk jerät haud. Un hee befool äant, daut wan see Ägipten veloten wudden, daut see siene Knoakes dan uk metnämen sullen, un daut see dee dan em Grauf, biesied siene Väavodasch äare Knoakes to Ru lajen sullen.

23 Daut wia wiel Moses siene Elren sikj opp Gott veloten hauden, daut see Moses aus een kjlienet Bäbe, fa dree Moonat vestoaken hauden. See hauden nämlich erkjant, daut Moses een besondret Kjint wia, un wiel see sikj oba opp Gott veloten hauden, hauden see sikj nich fa dän ägiptischa Kjennich jefercht, aus hee sien Volkj daut Befäl jejäft haud, daut de Kjinja von Israel äare niejebuarne Junkjes aula stoawen musten.

24 Daut wia wiel Moses sikj opp Gott veloten haud, daut hee sikj daut aus een junga Maun, nich mea haud jefaulen loten, daut see am de Sän, von dän ägiptischen Kjennich siene Dochta, jenant hauden. 25 Hee haud leewa met de Kjinja von Israel toop lieden wult, aus daut hee sikj een sindjet Läwen, fa een Stootje haud scheen gonen loten. 26 Am wia daut nämlich väl wieetvolla jewast, wan am soo veacht wort, aus de Menschen Christus nochmol veachten wudden, aus daut hee en Ägipten rikj jeworden wia. Wiel hee haud emma aun daut Loon jedocht, waut hee nochmol von Gott kjriejen wull.

27 Daut wia wiel Moses sikj opp Gott veloten haud, daut hee daut Launt von Ägipten veloten haud, onen daut hee sikj fa dän Kjennich siene Wutt jefercht haud. Un wan hee Gott uk nich haud seenen kunt, doawäajen wia hee emma staunthauft jewast, un haud sikj nämlich emma soo opp am veloten, aus wan hee am haud seenen kunt. 28 Un daut wia uk wiel hee sikj opp Gott veloten haud, daut hee de Kjinja von Israel väajesajcht haud, woo see daut Passamol äten sullen, un woo see daut Bloot von de Passalama, aun de Däarenrämes sprezten sullen, soo daut de Doodesenjel, äare ieeschtjebuarne Säns nich dootmoaken wudd.

29 Daut wia wiel de Kjinja von Israel sikj opp Gott veloten hauden, daut see soo derch daut Roode Mäa jegonen wieren, aus wan see opp drieeja Ieed jegonen wieren. Un aus de Ägipta äant äant hauden vesocht hinjaraun to gonen, dan wieren see vesopen.

30 Daut wia wiel de Kjinja von Israel sikj opp Gott veloten hauden, daut de Stautsmia von Jericho toop jefollen wia, aus see säwen Doag rom de Staut rom jemarschieet^† hauden.

31 Daut wia wiel de Hua Rahab sikj opp Gott veloten haud, daut see de Kjinja von Israel äare Spionen frädlich oppjenomen haud, un daut see dan nich met de ongleubje Enwona von Jericho toop omjekomen wia.

32 Ekj ha nich jenuach Tiet, toom junt von aul de aundre Menschen to vetalen, dee sikj emma opp Gott veloten hauden. Wiel daut wudd nämlich too lang dieren, wan ekj junt dan noch von Gideon vetalen wudd, un von Barak, un Simson, un Jeftah, un David, un Samuel, un von aul de true Profeeten.

33-34 Jo, un doa wieren nämlich soone jewast, dee äwa Kjennichsrikja de Äwahaunt jekjräajen hauden, un dee dan met Jerajchtichkjeit rejieet hauden, un doa wieren aundre jewast, dee irdische Dinja von Gott jekjräajen hauden, waut Gott äant nämlich vesproaken haud. Un doa wieren uk atelje jewast, dee see vere Leiws jeschmäten hauden, onen daut de Leiws äant waut hauden doonen kunt, un noch aundre hauden see en een jlieejent heetet Fia nenn jeschmäten, oba daut Fia haud kjeene Krauft jehaut, äant to vebrennen. Un atelje wieren met däm Läwen, von daut Schwieet ut däm Stich jekomen, un doa wieren uk schwake Menschen jewast, dee nämlich soo stoakj jeworden wieren, daut see de framde Velkja em Kjrich hauden aufwäaren kunt, un dee dan uk groote Häare von Soldoten, wajch jejoacht hauden.

35 Jo, un Frues hauden äa vestorwnet Frintschoft läwendich vom Doot trigj jekjräajen, un aundre worden wäajen äa Gloowen doot jekjwält, un see hauden sikj oba trotzdäm nich von Gott aufjesajcht, uk wan see äant daut hauden aunjeboden, daut see äant nich mea kjwälen wudden. Wiel see hauden nämlich een bätret Läwen wult han, wan see nochmol vom Doot oppstonen woaren.

36-37 Un aundre hauden see fa äa Gloowen bespott un vepitscht, un atelje hauden see faust jekjät un enjestopt. Un eenje hauden see jesteenicht, un aundre hauden see met Soagen entwei jesoacht, un noch aundre hauden see met daut Schwieet doot jespekjt. Un aundre wada, hauden aulewäajen bloos rom jewaundat, wiel see nämlich kjeen Tus hauden jehaut. See wieren sea oam jewast, un hauden sikj bloos Schopsfals un Kosenfals äwa jetrocken, wiel see nämlich nich veninftje Kjleeda hauden jehaut. Un de Menschen hauden äant nämlich emma sea vefolcht un schlajcht behaundelt. 38 Dit wieren Menschen, dee wäajen äa Gloowen, fa dise Welt wieren too goot jewast, un see hauden sikj emma bloos enne Wiltnis, un manke Boaj oppjehoolen, un see hauden sikj uk väl en de Heelen, un en de Gruften enne Ieed vekropen.

39 Jo, un aul dise, von dee wie hia jerät hant, wieren fa äa Gloowen bie Gott goot aunjeschräwen, un trotzdäm hauden see aul de Goode Dinja nich jekjräajen, waut Gott äant vesproaken haud. 40 Wiel Gott haud uk fa ons, waut väl bätret em Senn jehaut, un haud daut oba nich wult han, daut see sullen volkomen woaren, ea hee ons haud, met äant toop, volkomen jemoakt. Un daut es wuarom hee äant aul de goode Dinja noch nich jejäft haud, waut hee äant vesproaken haud.