Jesus Christus haud sikj eemol aus een Opfa ver Gott han jejäft, un doamet haud hee dän Mensch siene Sinden aula wajch jeschauft
10
Un soo see wie wooväl bäta Jesus es, wiel derch daut Jesaz waut Moses onse Väavodasch jejäft haud, sitt eena mau een muzhajet Väabilt, von aul daut Goode waut Gott sien Volkj em Himmel vesproaken haft. Un wäa sikj mau opp de Opfatieren velat, waut eena aule Joa emma wada opfren must, dee kaun niemols jeistlich volkomen woaren doaderch. 2 Wiel wan onse Menschen derch de Opfatieren wieren volkomen jeworden, dan hauden dee waut Gott soo aunjebät hauden, met äare Tieren opfren opphieren kunt, wiel wan see dan eemol wieren jeistlich rein jeworden, dan hauden see nich mea een schlajchtet Jewesse äwa äare Sinden jehaut. 3-4 Un wan de Tieren oba aule Joa emma wada jeopfat woaren, dan woat eenem daut doch emma wada bloos denkjen jeholpen, daut eena jesindicht haft, wiel daut es nämlich ommäajlich, daut daut Bloot von Bolles un Kosen, eenem de Sinden wajchnämen kaun.5 Un daut es wuarom Christus met Gott jerät haud, aus hee enne Welt nenn jekomen wia, un waut hee to am jesajcht haud, steit uk en de Schreften† jeschräwen, nämlich,
"Du hast niemols jewult,
daut Menschen die sullen,
Opfatieren un Gowen opfren,
nä, fa mie hautst du een Kjarpa reed jemoakt,
waut ekj die opfren kaun.
6 Du hautst niemols een Jefaulen,
aun Braunt un Sindenopfasch jehaut.'
7 Un dan säd ekj, 'Kjikj doch o Gott,
ekj sie jekomen dien Wellen soo uttofieren,
aus daut en de Schreften von mie jeschräwen steit.'"
8 Daut ieeschte waut Christus to Gott jesajcht haud, wia nämlich, "Du hast niemols jewult daut Menschen die sullen Opfasch un Gowen, un Braunt un Sindenopfasch opfren, nä, aun soone Opfasch hautst du niemols een Jefaulen jehaut." Dise Opfasch wieren doch bloos soont, waut eena no daut Jesaz no emma opfren must. 9-10 Un dan säd hee uk, "Kjikj doch o Gott, ekj sie jekomen dien Wellen to doonen." Jo, un daut wia Gott sien Wellen, daut Jesus, dee nämlich Gott sien Enjesäajenda Sän† es, sikj sien Kjarpa eemol aus een fälalooset Opfa hanjäwen sull, wuaderch hee ons dan fa emma oppoat jesat haud. Un aus hee daut jedonen haud, dan haud hee daut ieeschte Bunt auntsied jeschauft, soo daut Gott dan, met sien gleubjet Volkj een nieet Bunt oppstalen kunn.
11 Jo, un oba no daut ieeschte Bunt no, motten aul de Priestasch emma aule Dach bie de irdische Aultoa stonen, om äaren Deenst to verechten, un aule Dach opfren see de selwje Opfatieren emma wada, waut eenem de Sind oba niemols wajchnämen kjennen. 12 Oba aus Jesus Gott sien Wellen utjefieet haud, dan haud sikj aus een Opfa, eemol un fa emma, fa aul dän Mensch siene Sind hanjejäft, un dan haud hee sikj aun Gott siene rajchte Sied em Himmel, opp dän Ierenplauz dol jesat. 13 Un doa luat hee nu, daut Gott siene Fiend soo ver am deemootjen woat, aus wan hee äant aus ne Footbenkj, ver am hanstalen wudd. 14 Wiel Jesus haud sikj aus een Opfa hanjejäft, wuaderch hee aul dee, dan opp eemol un fa emma, haud volkomen jemoakt, dee Gott nämlich fa sikj oppoat jesat haud.
15 Un de Heilje Jeist bewiest ons, daut dit aula soo es, wiel hee haud daut en de Schreften,† von een Profeet loten dol schriewen, waut de Har mol jesajcht haud, nämlich,
16 "Dit es daut niee Bunt, sajcht de Har,
waut ekj nochmol met mien Volkj moaken woa.
Jo, un dan woa ekj äant miene Jesazen soo jäwen,
aus wan ekj äant dee en äa Vestaunt nenn saten wudd.
17 Un dan woa ekj niemols wada aun äare Sinden un Äwaträdungen denkjen."
18 Jo, un soo see wie daut wan eenem de Sind eemol vezeit sent, dan es daut doch nich mea needich, daut eena Gott dan wieda Tieren opfren mott.
Gott spornt ons aun, ons opp am to veloten
19 Un soo, leewe jeistliche Jeschwista, daut es wiel Jesus sien Bloot fa ons vegoten haft, daut wie nu brow ver Gott em Himmel, en de Aulaheilichste Stow nenn komen kjennen. 20 Jo, Jesus haud fa ons een nieen Wajch no Gott opjemoakt, wuaderch wie nu jeistlich em Himmel, direkjt ver Gott, en de Aulaheilichste Stow nenn komen kjennen. Jesus sien Kjarpa† wia nämlich soo aus de Gerdien waut en de Aulaheilichiste Stow es, waut dän Mensch von Gott oppoat jehoolen haud, un aus hee jestorwen wia, dan wia daut soo aus wan de Gerdien entwei jeräten wia, soo daut de Wajch no Gott, nu fa ons op es. 21-22 Nu es hee fa ons een Huagapriesta, dee äwa Gott sien gaunzet Hushault de Vollmacht haft, un soo well wie Gott em Himmel, met opprechtje Jedanken nodren, un am frie un onen Sorjen aunbäden un deenen. Wiel wie kjennen ons nämlich gaunz opp Jesus veloten, daut hee ons met sien Bloot, von een beeset Jewesse gaunz rein jemoakt haft, un daut hee ons daut Läwen, nämlich soo von de Sind rein jemoakt haft, aus wan hee ons jesazlich, met reinet Wota jewoschen haud.
23 Well wie ons onen Twiewel, gaunz aun daut Bekjantnis fausthoolen, waut wie jemoakt hauden, aus wie ons opp Gott veloten hauden, wiel hee es tru, un woat aules soo fa ons utfieren, aus hee ons daut vesproaken haud. 24 Un well wie ons besennen, äwa woo wie ons unja eenaunda kjennen aunspornen ons omzajcht to leewen, un woo wie eena fa dän aundren Goodet doonen kjennen. 25 Un well wie nich opphieren, ons met aundre Gleubje toop to vesaumlen, soo aus atelje daut fa Mood hant, un well wie ons omzajcht leewa Moot to spräakjen, besondasch wan wie seenen, woo Gott sien Jerechtsdach emma dichtabia kjemt.
26 Wiel wan wie met Fliet en onse Sinden wieda läwen, wan wie de Woarheit aul eemol erkjant hant, daut Jesus eenem de Sinden aula betolt haft, dan es doa doch kjeen aundret Opfa mea, waut eena Gott dan noch opfren kaun. 27 Nä, daut eensje waut ons dan noch äwrich blift, es daut wie Gott sien schrakjlichet Jerecht, un sien fieejet Oaja aufluaren motten, wuamet hee siene Jäajna, nochmol aula venichten woat.†
28 Äwalajcht junt mol waut dit aula bediet, wiel wan eena daut Jesaz veacht haud, waut Moses onse Väavodasch jejäft haud, un wan daut dan uk von twee ooda dree Zeij bewäsen wort, dan durf kjeena sikj äwa soon Mensch erboarmen. Dän musten see äwent ombrinjen. 29 Un soo denkjt doch, aun wooväl dolla eena sikj Gott sien Strof vedeenen wudd, wan eena sien Sän soo behaundlen wudd, aus wan eena am met de Feet veklunjen wudd, un eena tald sien Bloot nämlich fa soont waut billich es. Wiel daut wia doch wäajen Jesus sien Bloot, daut Gott daut niee Bunt met ons jemoakt haud, wuamet hee ons dan uk oppoat jesat haud. Jo, un wäa Jesus dan oba veachten deit, dee beleidicht un oajat dän Heiljen Jeist doch bloos en, dee nämlich emma leeftolich met Gott sien Volkj omjeit.
30 Nämt dit mau aula sea to Hoaten, wiel wie weeten doch aul woo groot un stoakj de Gott es, dee soo met onse Väavodasch jerät haud, aus daut en de Schreften† nämlich jeschräwen steit, aus hee säd,
"De Rach jehieet to mie,
ekj woa mien Volkj fa äare Äwaträdungen trigjtolen."
Un dee haud uk wada jerät, un hee säd,
"De Har woat sien Volkj rechten."
31 Jo, un daut es doch schrakjlich wan de läwendja Gott een Mensch soo aus dit to hoolen kjricht.
32 Oba denkjt emol trigj, no de Tiet aus junt de Woarheit, von Jesus Christus toom ieeschtemol oppdacht, un woo jie dan jeistlich fa jun Gloowen, sea kjampfen un hanhoolen musten. 33 Metunja hauden de Menschen met junt Spikjtoakel jemoakt, wan see junt ver aulem bespataden, un junt schlajcht behaundelden, un metunja haud jie dan uk hanhoolen must, wan jie june metgleubje Frind wieren biejestonen, wan äant nämlich soo behaundelt wort, aus de Menschen junt behaundelt hauden. 34 Un aus june Frind fa äa Gloowen ensetten musten, dan haud jie uk wieda met äant toop jeläden, un dan haud jie june Sachen uk met Freid loten wajchnämen, wiel jie daut nämlich kloa hauden, daut jie em Himmel waut väl bätret un duarhauftet hauden, aus de Sachen waut see junt hia wajchnämen kunnen.
35 Jie hant fa jun Gloowen doch aul sea väl derchjemoakt, un soo schmiet jun Vetruen aun Jesus nu nich noch tosied, wiel wan jie junt wieda opp am veloten woaren, dan woa jie nochmol een grootet Loon kjriejen. 36 Jo, un soo velot junt mau gaunz opp Jesus, daut jie wudden kjennen jeduldich sennen, wiel junt fält de Jedult, om Gott sien Wellen soo uttofieren, daut jie daut nochmol aula wudden kjriejen kjennen, waut Gott sien Volkj vesproaken haft.
Jo, un soo besent junt mau goot äwa waut Gott jesajcht haft, un waut uk en de Schreften† jeschräwen steit, aus hee säd,
37 "Wiel benna ne korte Tiet,
dan woat dee komen,
dee nochmol komen saul,
un daut woat nich lang dieren.
38 Miene jerajchte Menschen woaren sikj opp mie veloten,
oba ekj ha kjeen Jefaulen,
aun dee waut sikj von mie trigjtrakjen."
39 Oba wie jehieren doch nich to soone Menschen, dee sikj von Gott trigjtrakjen, un dee vedaumt woaren. Nä, wie sent doch von dee, waut sikj opp Gott veloten, un soo sent onse Seelen eewich beschizt.