Un daut wia en de Heilje Stow wua de Laumpenhoola^† nenn jehieed, un wua de Desch emma hanjestalt must, wuaropp daut oppoat jesade Broot^† emma utjestalt wort. Un daut wia oba en de Aulaheilichste Stow wua de goldne Weiruakaultoa nenn jehieed, un wua de Bundeskjist bennen hanjestalt wort, dee nämlich gaunz met Golt betrocken wia. Un daut wia en dise Kjist, wuarenn emma dree Dinja bennen oppbewoat worden, un daut wieren nämlich de goldne Kruck, wuarenn see emma waut von daut Himmels Broot oppbewoaden, un Aaron sien Gonstock, waut enne Wiltnis jeblieecht haud, un de steenane Toflen, wuaropp Gott de Tieen Jebooten dol jeschräwen haud. 5 Un opp dän Dakjsel von dise Kjist wieren de Ebenbilda von de twee Cheruben,^† dee äare Flichten äwa dän Jnodenstool^† utstrakjten. Un wan daut Volkj aun de Ebenbilda dochten, dan wia daut soo aus wan dee äant weesen, woo groot un wundaboa Gott sien Jäajenwuat, opp dise Städ wia. Jo, un von de Eenselheiten von dise irdische Stiftshitte, kjenn wie nu nich mea sajen, wiel wie doatoo nich jenuach Tiet.

6 Wan de Priestasch dise Stiftshitte emma soo aus dit oppjestalt hauden, dan musten see uk aule Dach en de Heilje Stow nenn gonen, om äaren Gottesdeenst to verechten. 7 Oba en de Aulaheilichste Stow, durf bloos de Huagapriesta eemol daut Joa nenn gonen, un hee must sikj uk emma secha waut Bloot metnämen, waut hee ieescht fa siene ieejne Sinden opfren must, un waut hee dan uk fa de Sinden von daut Volkj opfren must. 8 De Heilje Jeist haud aul dit emma jebrukt, om eenem to wiesen, daut de Wajch nom Himmel, en de Aulaheilichste Stow nen, noch nich op wia, soo lang aus dise ieeschte Stiftshitte em Jebruck wia.

9 Dise Stiftshitte wia fa onse Menschen een Väabilt, von de woare Stiftshitte em Himmel, soo daut see daut aul em verut erkjanen kunnen, woo wie Gott vondoag aunbäden sellen. Un wan see äare Jeschenkja un Opfasch uk emma soo ver Gott brochten, aus daut Jesaz daut von äant velangt haud, doawäajen kunn kjeena jeistlich volkomen woaren doaderch, soo daut eena een kloaret Jewesse kjriejen kunn. 10 Aul dise Dinja waut eena en de irdische Stiftshitte verechten must, hant doch bloos met äten un drinkjen to doonen, un met woo eena sikj jesazlich wauschen sull, un daut besteit doch uk bloos von Väaschreften, dee daut fa onse Menschen emma krakjt bestemt hauden, woo see sikj kjarpalich vehoolen sullen. Jo, un soo aus dit musten see emma läwen, bat Gott fa äant nämlich een nieen Gottesdeenst veordnet haud.

11 Jo, un Christus wia oba jekomen, un wia een Huagapriesta jeworden, dee em Himmel en eene jratre un en eene volkomnere Stiftshitte nenn jegonen wia, wua hee nu äwa aul daut Goode oppaust, waut Gott sien Volkj fa daut tookjinftje Läwen vesproaken haft. Un soo steit hee nu fa sien Volkj en eene Stiftshitte en, waut nich von Menschen oppjestalt wort, un waut uk nich von dise irdische Erschaufunk besteit. 12 Un daut wia oba nich wiel hee sikj daut Bloot von Kosen un Schop, en de himlische Stiftshitte nenn jenomen haud, daut hee nu fa sien Volkj ver Gott enstonen kaun. Nä, hee haud sikj sien Läwen, nämlich selfst aus een Opfa han jejäft, un haud sien ieejnet Bloot fa dän Mensch siene Sinden vegoten, soo daut hee eenem de Sindenschult doamet betolen kunn. Un dan wia hee eemol en de Aulaheilichste Stow ver Gott jekomen, un soo haft hee sien Volkj eewich von de jeistliche Sklowarie, un von de Sindenschult friejekoft.

13-14 Waut Christus jedonen haft, es werkjlich waut grootet, wiel wan onse Menschen sikj äare sintliche Kjarpasch, met daut Bloot von Bolles un Kosen, un met daut Ausch von ne vebrende Stoakj soo reinjen kunnen, daut see sikj jesazlich fa Gott oppoat saten kunnen, dan äwalajcht junt doch mol wooväl mea Christus fa ons jedonen haft. Wiel Gott sien eewja Jeist haud am de Krauft jejäft, soo daut hee sikj daut Läwen aus een fälalooset Opfa ver Gott hanlajen kunn, un soo haud hee ons jeistlich, met sien ieejnet Bloot, von aul onse Sinden rein jemoakt, un haud ons een kloaret Jewesse jejäft.

Jo, un soo brukt eena sikj daut nich mea met eenem siene onnutzboaren Woakjen schwoa moaken, wuaderch eena sikj nämlich bloos emma dän Doot vedeent. Un soo kaun eena dän läwendjen Gott nu gaunz frie un onen Sorjen deenen.

15 Un daut es wiel Christus sikj soo aus dit hanjejäft haud, daut hee een Vemedla tweschen Gott un sien gleubjet Volkj jeworden wia, soo daut hee de Bedinjungen von daut niee Bunt fa eenem utfieren kaun. Jo, un daut wia derch sien Doot, daut hee dän Mensch von siene Äwaträdungs Schult friejekoft haud, waut eena Gott emma no daut ieeschte Bunt no, wia schuldich jewast. Un wiel hee daut jedonen haud, dan woaren aul de Menschen, dee Gott nämlich beroopen haft, daut eewje Oafgoot nochmol secha kjriejen, waut Gott sien gleubjet Volkj vesproaken haft.

16 Jo, un soo see wie daut Jesus jestorwen wia, soo Gott sien Volkj daut eewje Oafgoot oawen kunn, wiel wan sikj daut om een Tastament^† haundelt, dan mott dee doch ieescht stoawen, waut daut Tastament oppjestalt haud. 17 Wiel een Tastament kaun ieescht mau dan bestemmen waut eena oawen kaun, wan dee ieescht doot es, waut daut Tastament oppjestalt haud, wiel daut Tastament haft kjeene Macht, soo lang aus dee noch läwendich es.

18 Un krakjt soo aus een Tastament kjeene Macht haft, bat dee ieescht jestorwen es, dee daut oppjestalt haud, soo wia daut ieeschte Bunt dan uk nich jeltich, bat doa ieescht Bloot vegoten wort. 19 Un daut es wuarom de Opfatieren nämlich stoawen musten, aus Moses daut ieeschte Bunt met ons Väavodasch oppjestalt haud. Jo, Moses haud onse Väavodasch aul de Jebooten von daut ieeschte Bunt soo utjelajcht, aus Gott daut von onse Väavodasch velangt haud, un dan haud hee sikj een Wesch Hiesop Asta jenomen, waut nämlich met een rooda Woll Baunt toop jebungen wia, un dan haud hee daut en Wota enjedukt, waut see met daut Bloot von de Opfa Kjalwa, un de Opfa Kosen vemischt hauden, un doamet haud hee onse Väavodasch, un daut Jesazbuak besprezt. 20 Un Moses säd, "Dit es daut Bloot waut fa junt vegoten wort, soo daut Gott met junt een Bunt oppstalen kaun. Un wan jie to sien Volkj jehieren wellen, dan mott jie dise Jebooten jehorchen, waut hee junt derch dit Bunt jejäft haft." 21 Un aus Moses daut jesajcht haud, dan haud hee de Stiftshitte, un daut Jescherr,^† waut see fa de Aundacht brukten, krakjt soo met Bloot besprezt, aus hee daut Volkj, un daut Jesazbuak besprezt haud. 22 Un soo hauden de Priestasch, meist aules emma jesazlich met Bloot jereinicht, waut see fa dän Gottesdeenst emma jebrukt hauden. Jo, un onen Bloot to vejeeten, kaun kjeenem de Sinden vezeit woaren.

23 Un daut es wuarom daut dan uk emma needich wia, daut de irdische Stiftshitte, met daut Bloot von de Opfatieren jereinicht wort, waut nu aul mau bloos een Väabilt es, von de Stiftshitte em Himmel. Oba de Stiftshitte em Himmel, un aules waut ons doa fält, om Gott doa auntobäden, daut must met daut Bloot von een bätret Opfa jereinicht. 24-25 Wiel Christus wia nich bloos en eene Stiftshitte nenn jegonen, waut von Menschen Henj oppjestalt wort. Nä, hee wia selfst nom Himmel jefoaren, soo daut hee doa ver Gott, en de woare Stiftshitte fa eenem enstonen kaun, un nich soo daut hee sien Bloot dan emma wada soo vejeeten must, aus de Huagepriestasch daut emma hauden, wan see daut Bloot von de Opfatieren, aule Joa emma en de irdische Stiftshitte nenn neemen. 26 Sonst wudd hee doch von de Erschaufunk aun, aul foaken han stoawen must, om aul siene gleubje Menschen met Gott to veseenen. Oba nu daut de Tieden von daut Oole Tastament meist to Enj sent, haud Jesus sikj daut Läwen eemol aus een Opfa hanjejäft, soo daut hee aul siene gleubje Menschen äare Sinden, aula opp eemol, un fa emma wajchschaufen kunn.

27-28 Un soo aus Gott daut fa aule Menschen bestemt haud, daut eena mau eemol stoawen sull, un daut eena dan ver sien Jerecht komen mott, soo haud hee daut nämlich uk fa Christus bestemt, daut am mau eemol aus een Opfa sull jeopfat woaren, soo daut hee de Sinden von väle Menschen aula wajchschaufen kunn. Un fa aul dee waut een grootet Velangen hant, daut Jesus toom tweedemol trigjkomen saul, woat hee wada no de Ieed komen, un dan woat hee oba nich wäajen dän Mensch siene Sinden komen, wiel dee haft hee aul eemol betolt. Nä, wan hee wada komen woat, dan woat hee komen sien gleubjet Volkj eewich to raden.