De Schriewa von dän Hebräa Breef beschrift fa siene Läsa, woo see soo fa Gott läwen sellen, aus am daut jefelt
13
Mucht jie junt omzajcht mau wieda soo leewen aus Breeda, dee sikj emma gaunz tru sent. 2 Seet daut jie nich wudden vejäten framde Menschen opptonämen, wiel soo hauden atelje Menschen Enjel oppjenomen, onen daut see jewist hauden wäa see wieren. 3 Denkjt aun dee waut wäajen äa Gloowen ensetten motten, soo aus wan jie selfst met äant toop em Jefenkjnis sent, un feelt soo met dee met, waut fa äaren Gloowen schlajcht behaundelt woaren, aus wan jie kjarpalich met äant toop lieden.4 Seet daut jie fa de Ehe emma wudden väl Respakjt han, un daut dee waut befriet sent, äare Ehepoatnasch emma gaunz tru sennen wudden, wiel dee waut Ehebruch begonen, un dee sikj jeschlajchtlich veläwen, woat Gott nochmol rechten.
5 Seet daut jie nich wudden jeltjierich sennen, un daut jie wudden tofräd sennen met waut jie hant, wiel Gott vesprakjt ons daut waut hee en de Schreften,a von sien Profeet haud dol schriewen loten, waut hee too sien Volkj jesajcht haud, nämlich,
"Ekj woa junt niemols veloten,
un ekj woa junt niemols Halploos tochloten."
6 Jo, un soo kjenn wie daut uk fa ons aunnämen, waut opp eene aundre Städ en de Schreften jeschräwen steit, nämlich,
"De Har es mien Halpa,
un soo ha ekj nich angst,
fa waut Menschen mie aundoonen kjennen."
7 Denkjt aun dee waut jeistlich äwa junt rejieet hauden, un dee junt daut Wuat Gottes nämlich utjelajcht hant. Besent junt äwa woo äa Läwen jeistlich utjekomen wia, un moakt äant en äa Gloowen aun Jesus no.
8 Jesus Christus, dee emma soo sennen woat, aus waut hee wia, un aus waut hee vondoag es, un aus waut hee emma sennen woat. 9 Un wiel Jesus emma soo sennen woat aus hee es, dan lot junt nich von aulahauntje framde Lieren veleiden, dee eenem daut lieren, daut eena sikj jeistlich derch daut Jesaz stoakjen kaun. Daut es bäta daut jie junt jeistlich, von Gott siene groote Leeftolichkjeit stoakjen loten, waut kjeena sikj nämlich vedeenen kaun, aus daut jie junt soo met de Moltieden vesieekjen to stoakjen aus daut Jesaz daut velangt. Wiel doa es niemols wäa jewast, dän de Moltieden jeistlich waut jeholpen hant.
10 Wie hant ne jeistliche Aultoa, wuavon wie ons jeistlich näaren kjennen, nämlich von Jesus, dee soo aus een Opfatia fa ons jestorwen wia. Un de Priestasch oba, dee Gott emma en de irdische Stiftshitte deenen, hant nämlich kjeen Rajcht von daut Opfa to äten, waut opp ons Aultoa jestorwen wia. 11 Wiel Jesus wia soo aus eena von de Beesta jestorwen, dee äa Fleesch emma Butakaunt Loaga vebrent woaren, von dän de Huagapriesta daut Bloot emma, soo aus een Sindopfa en de Stiftshitte nenn nämen. 12 Un soo haud Jesus sikj daut Läwen dan aus soon Opfatia oppjejäft, un haud nämlich uk Butakaunt Staut jeläden, om sien Volkj met sien ieejnet Bloot oppoat to saten.
13 Un soo well wie ons mau wieda opp Jesus veloten, un uk soo doonen, aus wan wie von daut Loagab wudden rut gonen, no de Städ wua hee fa ons jestorwen wia, un well wie ons de nämelje Schaund opp ons nämen, waut hee vedroacht haud. 14 Wiel hia oppe Ieed sent wie mau soo aus framde Utlenda, dee nich eene onvejenkjliche Staut hant, wiel wie luaren nämlich no eene tookjinftje Staut, waut em Himmel es.
15 Un wiel Jesus nu aul fa ons ver Gott em Himmel ensteit, dan well wie Gott doch emma soo met däm Mul lowen, aus wan onse Menschen am een Preis Opfac brinjen, un dan well wie daut uk frie ver aulem bekaunt moaken, daut wie ons opp Jesus veloten. 16 Un vejat daut oba nich, daut jie fa aundre sellen Goodet doonen, un daut jie de Oame sellen methalpen, wiel Gott jefelt daut, wan jie am met soone jeistliche Opfasch aunbäden.
17 Jehorcht dee waut jeistlich äwa junt rejieren, un siet äant unjadon, wiel see woaken soo äwa june Seelen, aus Menschen dee sikj fa äaren Deenst ver Gott veauntwuaden motten. Un soo stalt junt doch unja äant han, soo daut see äaren Deenst wudden met Freid verechten kjennen, un soo daut jie äant nich wudden Mootloos moaken. Wiel junt halpt daut doch nuscht wan jie äant Mootloos moaken.
18 Wie treesten ons doamet daut wie een kloaret Jewesse hant, un wie bedden junt oba daut jie fa ons bäden wudden, wiel wie wellen en aules emma, een opprechtjet Läwen fieren. 19 Un ekj bedd junt oba uk em besondren, daut jie fa mie wudden bäden, soo daut ekj soo boolt aus mäajlich, wudd kjennen trigj komen no junt.
Schluss un Aufscheet
20-21 Un toom Schluss wensch ekj junt,
daut de Gott dee ons Fräd jeft,
junt jeistlich volkomen moaken wudd,
un daut hee junt aul daut Goode jäwen wudd,
waut junt nämlich fält,
soo daut jie sien Wellen,
soo wudden uttofieren kjennen,
aus am daut jefelt.
Wie räden hia doch von de Gott,
dee ons Har Jesus von mank de Doodes oppjewoakt haud,
dee nu soo äwa ons rejieet,
aus een groota Schophoad äwa siene Schop.
Jesus es dee waut jestorwen wia,
un dee sien Bloot fa ons vegoten haud,
soo daut hee een eewjet Bunt,
tweschen ons un Gott oppstalen kunn.
Mucht Jesus Christus,
doch emma je-ieet woaren.
Jo, soo lot daut mau sennen!
22 Jo, un ekj rod junt, aus miene leewe jeistliche Jeschwista sea too, daut jie de Ermonunk wudden aunnämen, waut ekj junt en disen korten Breef jeschräwen ha.
23 Un ekj lot junt uk weeten, daut see ons jeistlicha Brooda Timotäus, vom Jefenkjnis hant rut jeloten, un daut wan hee boolt bat hia komen woat, dan well wie beid no junt komen, om junt to besieekjen.