Gott haft fa Jesus sien gleubjet Volkj een nieet Läwen reed, waut Gott aul don fa äant haud reed jemoakt, aus hee de Himmel un Ieed aum Aunfank erschaufen haud
4
Nä, un soo aus daut oba nu fa ons steit, dan es doa noch emma eene Städ, waut Gott ons vesproaken haft, wua wie jeistlich noch emma nenn komen kjennen, un wua wie met Gott toop en Ru läwen kjennen. Oba well wie mau sea oppaussen, daut ons daut nich soo gonen wudd, aus onse Väavodasch daut jegonen haud, aus see de Ru en Kanaan vespält hauden, waut Gott doa fa äant jeplont haud. 2 Wiel krakjt soo aus onse Väavodasch de goode Norecht jehieet hauden, daut see met Gott toop en Ru läwen kunnen, soo ha wie nämlich uk von eene jeistliche Städ jehieet, wua wie uk met Gott toop en Ru läwen kjennen. Oba de goode Norecht waut onse Väavodasch jehieet hauden, haud äant nuscht jeholpen, wiel see Gott nich jejleeft hauden. 3 Un wiel wie de goode Norecht oba jejleeft hant, dan velot wie ons opp Jesus,a un dan kom wie jeistlich en de Städ nenn, wua wie met Gott toop Ru hant.Un fa dee von ons waut sikj oba nich opp Jesus veloten wellen, steit daut doch aul jeschräwen,b waut Gott onse Väavodasch wäajen äa Ongloowen vesproaken haud, nämlich,
"Un soo oajad ekj mie äwa de Menschen,
un ekj vespruak äant met een Eid, un säd,
'See woaren niemols en de Städ nenn komen kjennen,
wua ekj äant miene Ru jäwen wull.'"
Jo, un dit es woo Gott met onse Väavodasch jerät haud, uk wan hee de jeistliche Ru, aul von de Erschaufunk aun, fa äant haud foadich jemoakt. 4 Un wie weeten daut dise Ru aul vom Aunfank aun fa äant wia reed jewast, wiel daut steit doch opp eene Städ en de Schreften jeschräwen,c waut Gott von dän säwenden Dach jesajcht haud, no dän daut hee aules foadich erschaufen haud, un hee säd,
"Aun dän säwenden Dach,
haud Gott von aul siene Oabeit jerut."
5 Un wie seenen oba wada waut en de Schreften von onse ongloowsche Väavodasch jeschräwen steit,d aus Gott von äant jerät haud, un hee säd,
"See woaren niemols en de Städ nenn komen kjennen,
wua ekj äant miene Ru jäwen wull."
6 Un wan wie dit dan aula em Betracht nämen, dan see wie daut doa noch emma ne Städ es, wua atelje von ons noch emma nenn komen kjennen, un wua eena jeistlich met Gott toop ruen kaun, un daut de ieeschte oba, dee von dise Städ jehieet hauden, hauden äa Poat von Gott siene Ru vespält, wiel see am nich jehorcht hauden. 7 Un daut es wuarom Gott dan een aundren Dach bestemt haud, aus hee onse Menschen wada haud de Jeläajenheit jejäft, daut see wada en de Städ nenn komen kunnen, wua eena met Gott toop en Ru läwen kunn. Un de Dach waut hee fa dit bestemt haud es vondoag.
Un dit haud Gott nämlich väle Joaren no dän jedonen, daut onse Väavodasch am wieren onjehuarsom jewast, un no dän daut see äa Poat von Gott siene Ru en Kanaan vespält hauden. Jo, un Gott haud met äare Nokomen derch dän Kjennich David jerät, un hee haud äant Gott siene Bootschoft dan soo jejäft, aus daut en de Schreftene jeschräwen steit, nämlich,
"Wan jie siene Stemm vondoag hieren kjennen,
dan horcht doch no waut hee junt sajcht,
un siet nich soo ieejenkoppich,
aus june Väavodasch mol wieren."
8 Wan Josua äare Väavodasch de Ru soo en de Städ wudd jejäft han, aus Gott daut fa äant jeplont haud, dan wia daut lota nich wada needich jewast, daut Gott wada to äant von noch een Dach jerät haud.f 9 Un wiel de Dach wuavon Gott jerät haud nämlich vondoag es, dan see wie daut doa noch emma eene Städ es, wua Gott sien Volkj jeistlich nenn komen kaun, un wua eena nu en Ru met Gott toop läwen kaun. 10 Jo, un wie weeten daut dit soo es, wiel wäa en dise Städ nenn jekomen es, dee brukt dan krakjt soo goot nich mea aus een jeistlicha Sklow to schaufen,g aus Gott nich mea jeschauft haud, aus hee aum säwenden Dach von aul siene Erschaufunks Oabeit jerut haud.
11 Un soo sull wie ons mau sea aunstrenjen, toom en dise jeistliche Ru Städ nenn to komen, soo daut kjeena soo bie Gott kort aunkomen wudd, aus onse Väavodasch enne Wiltnis. 12 Wiel daut Wuat waut Gott jerät haft, es läwendich un stoakj,h un daut haft jeistlich een väl bätret Schnett, aus irjent een schoapet tweeschniedjet Schwieet, wuamet eena wäm deep em Kjarpa wudd nenn spekjen kjennen. Jo, un sien Wuat es jeistlich uk soo schoap, daut Gott eenem soogoa de Seel vom Jeist, un de Jelenkja vom Moakj wudd uteneen deelen kjennen, un doamet brinjt hee aules verem Dach, waut eena sikj en siene deepste Jedanken werkjlich äwalajcht un wenscht, un dan bewiest hee eenem, auf eenem siene Jedanken goot ooda schlajcht sent.i 13 Jo, un soo es doa dan uk nuscht, von aules waut Gott erschaufen haft, waut fa am een Jeheemnis es. Wiel hee kaun aules soo seenen, aus wan eena kol un noaktich ver am stonen wudd, un hee es nämlich dee, ver dän wie ons nochmol aula veauntwuaten motten.
Jesus es ons groota Huagapriesta dee fa ons em Himmel ver Gott ensteit
14-15 Un wiel Gott sien Sän Jesus, ons groota Huagapriesta es, dee von oppe Ieed, gaunz derch de Himmels bat ver Gott sien Troon jekomen es, un wiel hee nu fa ons ver Gott ensteit, dan well wie ons doch gaunz aun aul daut fausthoolen, waut wie von am bekjant hant, wiel Jesus es nich een Huagapriesta, dee nich met onse Schwakheiten metfeelen kaun. Wiel am wort doch krakjt soo en aule Stekja vesocht, aus ons vesocht woat, un hee haud daut oba aula, onen to sindjen derchjemoakt. 16 Un wiel hee soo met ons metfeelen kaun, un wiel hee nu fa ons ver Gott jekomen es, dan sull wie jeistlich mau brow ver Gott sien Troon komen, un ons onen angst ver am hanstalen, soo daut hee ons wudd boarmhoatich un leeftolich sennen, un soo daut hee ons krakjt dan halpen wudd, wan ons daut fälen wudd.