Dit es de Breef, dee Paulus aun Titus jeschräwen haud, aus Titus Gott opp de Insel von Kreet jedeent haud.
DE BREEF AUN TITUS
Paulus haud sien Metoabeida Titus bejreest, un haud de Gleubje von de Insel von Kreet weeten jeloten, daut hee Gott sien Apostel wia, dee jeistlich fa äant veauntwuatlich wia
1
Leewa Titus,
Ekj sie Paulus, Gott sien Deena, un Jesus Christusa haft mie aus sien Apostelb rut jeschekjt, om sien utjewäldet Volkj to lieren waut see jleewen sellen. Gott well nämlich han daut sien Volkj de Woarheit erkjanen saul, soo daut see weeten wudden, woo see läwen sellen om Gott to ieren. 2 Derch dise woare Lieren kjriejen see de Jewesheit daut see daut eewje Läwen hant, waut de nämelja Gott, dee nich lieejen deit, sien Volkj aul ver däm vesproaken haud, ea hee Tiet erschaufen haud. 3 Oba Gott haud dise Bootschoft von daut eewje Läwen, emma krakjt to de Tieden waut hee beschloten haud, derchem prädjen openboaren loten. Un dan haud de Gott, dee ons jerat haud, mie befolen daut ekj dise Bootschoft wieda prädjen sull. Un soo haud hee mie dise jeistliche Oabeit aunvetrut.
4 Titus, ekj schriew die aus eena dee jeistlich krakjt soo aus mien Sän jeworden es, aus ekj die daut Wuat Gottes utläd, wiel du wieescht doch to dän nämeljen Gloowen jekomen aus waut ekj ha. Un mien Jebät fa die es daut Gott de Voda, un Christus Jesus ons Rada, die muchten leeftolichc sennen, un daut see die jeistlich een frädeljet Läwen jäwen muchten.
Paulus haud Titus Väaschreften jejäft, äwa waut fa Mana hee enne Vesaumlunk, aus Äwasechta ensäajnen sull
5 Ekj haud die opp de Insel von Kreet jeloten, wiel doa fäld noch jeistliche Oabeit to verechten. Un soo wudd ekj die denkjenhalpen, daut du de Gleubje mau wieda trajchtwiesen wurscht, wua see daut nich kloa hant, un daut du en aule Darpa wua see sikj vesaumlen Äwasechtasch ensäajnen wurscht, soo aus ekj die väasäd. 6 Een Äwasechta mott eena sennen, dän kjeena fa een schlajchtet Läwen beschuljen kaun, un hee mott siene Fru gaunz tru sennen. Siene Kjinja motten gleubich sennen, un see derwen nich dän Nomen han, daut see wilt ooda onjehuarsom sent. 7 Dit es nämlich sea wichtich, wiel een Äwasechta es Gott sien Vewaulta, dee äwa Gott sien jeistlichet Hushault veauntwuatlich es, un soo doaf hee nich een Mensch sennen, dän eena fa een schlajchte Läwen beschuljen kaun. Hee doaf nich ieejensennich sennen, ooda eena dee sikj leicht oajat, un hee doaf uk nich een Supa sennen. Een Äwasechta doaf nich eena sennen de Jewault brucken wudd, wan hee met wäm omjeit, un hee doaf uk nich onopprechtich sennen, wan sikj daut om Jelt haundelt.
8 Een Äwasechta mott doch leewa emma wellens sennen Jast opptonämen, un hee mott emma wellen waut fa de Menschen goot es. Hee mott sikj ne Sach kloa bedenkjen kjennen, un hee mott emma doonen waut jerajcht es. Hee mott emma een gottesferchtjet Läwen fieren, un hee mott sikj emma selfst beharschen kjennen. 9 Jo, un hee mott sikj uk emma gaunz aun de true Bootschoft hoolen, soo aus am dee es jelieet worden. Wiel hee mott de Gleubje, met de heelsome Wieed opptomuntren kjennen, om äant trajchttowiesen, wan see jäajen de Woarheit räden.
10 Du saust oppaussen daut du de rajchte Mana aus Äwasechtasch ensäajnen wurscht, wiel doa sent väle onjehuarsome Menschen, dee bloos von soont räden waut kjeenem waut halpt, un wuamet see de Menschen bloos hinjat Licht fieren. Un doatoo talen em besondren de gleubje Juden mank, waut sikj emma sea aun de Beschniedunk hoolen. 11 Du un de Äwasechtasch, dee du ensäajnen woascht, motten de faulsche Lierasch de Woarheit soo väastalen, daut see nich weeten wudden waut see sajen sellen, wan see sikj fa äare faulsche Lieren veteidjen wudden. Jo, un soo motten jie äant daut vebeeden, äare faulsche Lieren to vebreeden, wiel doamet veleiden see gaunze Famieljes von de Woarheit. Un daut doonen see bloos soo daut de Menschen äant fa äare faulsche Lieren betolen wudden, waut nämlich sea schaundhauft es. 12 Eena von de Kreeta, dee nämlich fa äant een Profeet wia, haud von siene ieejne Menschen jerät, aus hee säd, 'De Kreeta lieejen emmawajch, un see sent soo aus jefäadelje Beesta. See fräten sikj emma bloos gaunz voll, un see sent sea ful.' 13 Waut disa von siene ieejne Menschen jesajcht haud, befinjt sikj soo to sennen. Un doawäajen saust du de Gleubje strenj vemonen, om äant em Gloowen to stoakjen. 14 See sellen sikj de onjehuarsome Menschen nich mea aun horchen, wan see äant von äare oole judische Volkjs Jeschichtend vetalen, ooda wan see äant von äare reinheits Jebooten lieren. Soone Lieren komen doch bloos von Menschen, dee sikj von de Woarheit wajch jedreit hant.
15 De Gleubje sellen äare reinheits Jebooten veachten, wiel jeistlich sent see derchem Gloowen rein jeworden, un soo es doa kjeen Äten waut äant vedaumen kaun. Oba fa dee waut jeistlich schwiensch sent, dee nämlich nich jleewen, es doa kjeen Äten waut äant jeistlich rein moaken kaun. Nä, äa denkjen un äa Jewessen sent gaunz vedorwen, soo daut see nich werkjlich weeten kjennen waut rajcht es. 16 See meenen see kjanen Gott, oba met äare Woakjen bewiesen see, daut see am veachten. See sent oppscheiselje un onjehuarsome Menschen, dee fa kjeene goode Woakjen to brucken sent.