2 Timotäus 3

Paulus haud Timotäus erkjläat daut doa noch väle Menschen wudden sennen, dee vom Gloowen auffaulen wudden, ea Christus trigj no de Ieed komen wudd

Oba Timotäus, dit eene saul die kloa sennen, daut en de latste Tiet, ea Christus trigj no de Ieed komen woat, dan woat daut fa Gott sien Volkj sea schwoa woaren. 2-3 Wiel de Menschen woaren sikj selfst leewen, un see woaren jeltjierich sennen, un see woaren puchsch un stolt sennen. See woaren Gott lastren, un see woaren äare Elren nich jehorchen. See woaren ondankboa un gottloos sennen, un see woaren nich emol fäich sennen, äare ieejne Famieljes to leewen. Nä, un see woaren sikj met kjeenem veseenen kjennen, un see woaren Menschen faulsch beschuldjen, un see woaren kjeene selfst Beharschunk han. See woaren tieraunisch met aundre Menschen omgonen, un waut goot es woaren see haussen. 4 See woaren äare Frind veroden, un see woaren onbedocht un huachmootich sennen. Un enne Städ daut see Gott leewen wudden, woaren see sikj leewa bloos em Vejnieejen^† veläwen. 5 See woaren een Schien han, waut soo loten woat aus wan see Gott toom Jefaulen läwen. Un Gott siene jeistliche Krauft woaren see oba veachten, soo daut see dan nich soo wudden läwen kjennen, aus Gott daut jefaulen wudd.

Ha nuscht met soone Menschen aus dit to doonen. 6-7 Wiel daut sent nämlich soone aus dit, waut sikj en de leicht gloowsche Frues^† äare Hiesa nenn schlikjen, om äant äwa to jewennen, soo daut see äant väasajen kjennen, woo see denkjen sellen. Un dise Frues loten sikj daut dan uk, wiel see hant sikj nämlich schentlich vesindicht. Un see hant uk een stoakjet Velangen aulahaunt beeset to verechten, un see wellen emma bloos aulahaunt Nieet lieren. Un trotzdäm komen see oba niemols bat doa, daut see de Woarheit vestonen kjennen. 8 Un dise Menschen waut sikj bie dise Frues nenn schlikjen, wäaren sikj nämlich krakjt soo jäajen de Woarheit aus Jannes un Jambres, aus see sikj jäajen Moses siene Bootschoft jewäat hauden. Äa Denkjens Oat es gaunz vedreit, wiel see sikj nich opp de woare Lieren veloten. Un soo kaun Gott äant nich aunnämen. 9 Oba see woaren nich väl waut mea aunfangen kjennen, aus daut see atelje veleiden woaren, wiel irjentwäa woat daut kloa seenen kjennen, woo domm see sent. Un dan woat äant daut uk krakjt soo gonen aus Jannes un Jambres daut jegonen haud, aus de Menschen äare Domheiten jeseenen hauden.

Paulus haud Timotäus aunjespornt, Paulus sien goodet Biespell no to moaken

10 Oba du Timotäus, weetst doch krakjt waut ekj emma jelieet ha, un woo, un fa waut ekj jeläft ha. Un du weetst uk woo ekj mie emma opp Gott veloten ha, un woo ekj met de Menschen sie jeduldich jewast. Jo, un du weetst uk, woo ekj dee jeleeft ha, un waut ekj aula ha vedroagen must. Un en aul dise Dinja hast du mien Biespell emma gaunz nojemoakt. 11 Un Timotäus, du weetst uk woo mie en de Städa von Antioch, Ikonium, un Lystra vefolcht wort, un woo ekj doa jeläden ha, un waut ekj doa aula vedroacht ha. Oba de Har haft mie von aul daut jerat. 12 Jo, un du weetst doch, daut aul dee waut Gott toom Jefaulen läwen wellen, wiel see jeistlich met Christus Jesus ve-eenicht sent, woaren vefolcht woaren. 13 Oba de beese Menschen, un dee waut soo doonen aus wan see gottesferchtich sent, woaren emma faulscha woaren. See woaren aundre hinjat Licht fieren, un see woaren sikj aun soone hoolen, dee äant dan uk bloos wieda hinjat Licht fieren.

14-15 Oba du Timotäus, saust die mau wieda opp de Lieren veloten, waut du jelieet hast, un wuavon du äwazeicht best. Un du weetst daut du die opp dise Lieren veloten kaust, wiel du kjanst diene Lierasch aul, un du hast de heilje Schreften, doch aul von kjlien aun jekjant. Daut sent doch dise nämelje Schreften, waut die wiesen kjennen, woo du die opp Christus Jesus, fa de Radunk^† veloten motst. 16 Un dise Schreften^† sent jeistlich aula von Gott jekomen, doaderch daut hee de Schriewasch haud weeten jeloten, waut see dolschriewen sullen. Un de Schreften sent aula nutzboa, wiel daut es derch de Schreften daut eena lieren kaun, waut de woare Lieren sent. Un dee wiesen eenem uk wan eena jefält haft, un dee bätren eenem dan uk ut. Un daut es derch de Schreften daut eena dan uk lieren kaun, een jerajchtet Läwen to fieren. 17 Jo, un daut es derch dise Schreften, daut Gott siene Deena jeistlich volkomen woaren kjennen, soo daut see dan aules wudden han, waut äant fälen wudd, om irjent goode Woakjen ut to fieren.