Paulus haud Timotäus aunjespornt daut hee sull reed sennen fa Christus een schwoaret Läwen to vedroagen
2
Oba leewsta† Timotäus, Gott wia die doch soo leeftolich† jewast, daut hee die jeistlich met Christus Jesus ve-eenicht haud, un soo mucht siene Leeftolichkjeit† die dan uk jeistlich stoakj moaken. 2 Un de woare Lieren waut du von mie jehieet hast, un waut väle die dan uk bewäsen hant, daut du die opp dee veloten kaust, dee saust du dan uk aun true Mana wiedajäwen, dee nämlich fäich sent aundre to lieren.3 Un Timotäus, sie doch reed soo met mie toop een schwoaret Läwen fa Christus Jesus to vedroagen, aus wan du een gooda Soldot wieescht, dee sikj gaunz fa sien Offizia† hanjeft. 4 Du weetst doch daut een Soldot, dee toom Kjrich rut jeit, lat sikj doch nich en de Jeschaften, von daut jeweenelje Läwen vewekjlen. Wiel dan kaun hee sien Offizia, nich soo deenen aus däm daut jefaulen wudd. Jo, un soo sie doch emma reed, soo fa Christus to läwen, aus wan hee dien Offizia wia.
5 Un wan du die jeistlich met een Späla† vejlikjen wurscht, dee fa een Pries oppspell spält, dan motst du emma doaraun denkjen, daut Christus die mau dan fa dien Deenst beloonen woat, wan du am jehuarsom best. Wiel krakjt soo aus een Rana ooda een Feita, sikj aun de Räajlen hoolen mott, wan hee dän Pries jewennen well, soo motst du dän Harn emma jehuarsom sennen, wan hee die fa dien Deenst beloonen saul.
6 Jo, un du weetst doch, daut de Bua dee sea schauft, om sien Flekj to beoabeiden, es dan uk dee ieeschta, dee sikj to sien Poat von de Arnt freien kaun. Un soo schauf doch sea fa dän Harn, wiel du kaust die doaropp veloten, daut hee die fa diene schwoare Oabeit goot beloonen woat. 7 Denkj mau goot äwa dise Jlikjnisen no, un dan woat de Har die daut gaunz kloa moaken, waut dee bedieden.
8 Un Timotäus, denkj uk emma doaraun daut Jesus Christus dän Kjennich David sien Nokomen es, un daut hee jeläden haud, un daut Gott am dan oba krakjt soo vom Doot oppjewoakt haud, aus ekj daut aulewäajen emma jelieet ha, wan ekj de goode Norecht wieda prädijd. 9 Un daut es doch krakjt wiel ekj dise Bootschoft emma vebreet ha, daut ekj hia em Jefenkjnis aulahaunt lieden mott. Jo, un dan hant see mie hia uk noch soogoa, aus een Vebräakja, met Kjäden faust jebungen, oba daut Wuat Gottes kaun kjeena faust binjen.
10 Un wiel Gott sien Wuat dan aulewäajen vebreet woat, dan doo ekj aul dit hia em Jefenkjnis, wellich fa aul dee vedroagen, waut daut Wuat Gottes noch aunnämen woaren. See woaren doch uk noch to Gott sien utjewäldet Volkj jehieren, un soo sie ekj wellens irjent waut fa äant to vedroagen, soo daut see de Radunk, un daut eewje harliche Läwen, dan uk wudden kjennen han, waut wie nämlich hant, wiel wie met Christus Jesus eent jeworden sent.
11 Waut daut Sprechwuat sajcht es de Woarheit, un soo kjenn wie ons gaunz doaropp veloten. Un dit es waut daut sajcht, nämlich,
Wan wie jeistlich met Christus Jesus em Doot, eent jeworden sent,
dan woa wie uk nochmol met am toop läwen.
12 Wan wie Schwierichkjeiten fa am vedroagen woaren,
dan woa wie nochmol met am toop rejieren.
Wan wie ons von am aufsajen sullen,
dan woat hee sikj uk von ons aufsajen.
13 Un wan wie Christus nich jleewen,
doawäajen woat hee aules krakjt soo utfieren,
aus hee ons daut vesproaken haft.
Wiel hee kaun sikj nich wada spräakjen.
14 Un Timotäus, wan du de true Mana, de woare Lieren äwajefst, dan doo äant uk emma wada denkjen halpen, aun waut ekj die hia jeschräwen ha. Un woarn äant ver Gott aus jun Zeij, daut see sikj nich äwa de Bediedunk von Wieed strieden sellen. Wiel dee waut äant dan hieren wudden, wudd daut doch nuscht mea halpen, aus daut äant daut jeistlich enne Grunt brinjen wudd.
Paulus haud Timotäus aunjespornt sien jeistlichen Deenst soo aus een trua Oabeida uttofieren
15 Timotäus, doo aulet mäajlichste, die soo ver Gott hantostalen, daut hee die wudd aunnämen kjennen. Sie jeistlich soo aus een gooda Oabeida, dee sikj fa siene Oabeit nich schämen brukt, un dee daut woare Wuat Gottes, dan uk emma rajcht utlajcht. 16 Un ha oba nuscht met irjent gottlooset Jeplaupa to doonen, wiel dee waut sikj en soont nenn loten, woaren emma gottloosa. 17 Äare faulsche Bootschoft es nämlich krakjt soo aus Kjräft. Wiel soo aus Kjräft sikj aulewäajen em Kjarpa vebreeden deit, soo vebreeden äare gottloose Lieren sikj manke Gleubje enne Vesaumlunk. Jo, un du weetst doch, daut Hymenäus un Philetus nämlich von soone sent, waut soon gottlooset wieda räden. 18 See sent von de woaren Lieren auf jewaundat, un lieren† daut Gott de doodje Menschen, aul nich vom Doot oppwoaken woat. Un met soone faulsche Lieren, hant see atelje soo vedreit, daut see von dän woaren Gloowen wajch jekomen sent.
19 Un wan doa dan uk soone sent, dee vom Gloowen auf waundren, doawäajen es Gott sien Volkj emma noch, soo aus een stoakjet jeistlichet Fundament,† waut Gott jelajcht haft. Un wiel Gott sien Volkj, soo aus daut Fundament von sien jeistlichet Hushault es, dan es daut uk soo aus wan doa waut en äant nenn jeschräwen† steit, nämlich, 'De Har kjant aul dee, waut to am jehieren.', un 'Aul dee waut Jesus Har nanen, motten von äare beese Wäaj wajchdreien.' Un soo lat Gott eenem daut met dise Wieed weeten, daut hee sien Volkj kjant, un daut hee äant beschizt.
20 Un wan eena Gott sien Volkj, dan oba met de Jefässa vejlikjen wudd, waut een rikja Maun en sien Hus haft, dan sent see doch nich aula, soo aus de goldne un selwane Jefässa, waut een ieeboaret Jebruck hant. Wiel en een grootet Hus, sent doch uk jemeene Jefässa, dee von Holt un Steenwoa jemoakt sent. Eenje von Gott siene Kjinja, sent soo aus de diere Jefässa, wiel see Gott ieren, un aundre sent soo aus dee jemeene Jefässa, wiel see Gott nich ieren. 21 Un wan eena sikj jeistlich, von soone aus dit rein helt, dee nämlich faulschet lieren, dan es eena soo aus daut besondret Jefäs, waut fa dän Wieet sien Jebruck oppoat jesat woat, un waut dan fa dän Wieet reed jemoakt woat, soo daut hee daut fa waut ieeboaret brucken kaun. Wäa jeistlich soo aus soon Jefäs es, steit dan fa dän Harn sien Jebruck reed, soo daut de Har am fa irjent een gooden Deenst brucken kaun.
22 Timotäus, wan du Gott ieren west, dan ran doch von aul daut Beese wajch, waut de junge Menschen sikj emma jankren loten. Un sträw doch leewa met aundre Gleubje toop, een jerajchtet Läwen to fieren, un daut jie junt dan uk opp de woare Lieren veloten wudden, un daut jie Gott, un aundre Menschen leewen wudden. Jo, un bemieej die uk emma frädlich, met soone Menschen toop to läwen, un daut jie von Hoaten, opprechtich ver Gott komen wudden, un daut jie am wudden no Halp froagen, soo daut jie dan soo wudden läwen kjennen, aus am daut jefaulen wudd.
23 Un ha oba nuscht met de domme un onneedje Froagen to doonen, wuamet atelje sikj beschaftjen. Wiel du weetst doch, daut daut doavon bloos een Jezank jeft. 24-25 Oba dee waut dän Harn deenen wellen, derwen sikj doch nich met de Menschen zanken. Nä, dee motten doch leewa nat met aulem omgonen, un dee motten uk goode Lierasch sennen, dee de Menschen daut Wuat Gottes kloa utlajen kjennen. Jo, un dee motten uk emma jeduldich sennen, uk wan äant orrajcht behaundelt woat, un dee motten deejanje nat trajchtwiesen kjennen, dee sikj jäajen de woare Lieren wäaren. Wiel wäa weet? Fleicht wudd Gott äant dan noch ne Jeläajenheit jäwen, soo daut see äare beese Denkjens Oat, wudden endren kjennen, soo daut see de woare Lieren wudden jleewen kjennen. 26 Un wan see dan rajcht denkjen wudden, dan wudden see von de Onwoarheit frie komen kjennen, wuarenn de Diewel äant nämlich soo veschlenjt haft, aus wan see en siene jeistliche Faul wieren. De Diewel haft soone Menschen soo hinjat Licht jefieet, daut hee äant dan brucken kaun, om sien Wellen uttofieren.