Ekj Paulus, sie Jesus Christus^† sien Apostel,^† wiel daut Gott un Jesus äa Wellen fa mie es. Gott es nämlich ons Rada, un wie veloten ons gaunz opp dän Harn Jesus Christus, daut hee ons nochmol krakjt soo raden woat, aus Gott sien gleubjet Volkj daut vesproaken haft.

Timotäus, du wieescht fa mie doch krakjt soo aus een Sän jeworden, aus du toom Gloowen jekomen wieescht. Un nu schriew ekj die disen Breef met daut Jebät, daut Gott ons Voda, un ons Har Jesus Christus, die muchten leeftolich^† un boarmhoatich sennen, un daut see die jeistlich, een frädeljet Läwen jäwen muchten.

3 Aus ekj oppe Wajch no de Jäajent von Mazedonieen wia, dan haud ekj die doch sea aunjespornt, daut du doa en de Staut von Ephesus bliewen sust, un daut du atelje faulsche Lierasch daut vebeeden sust, wan see aundasch lieren, aus waut met de woare Lieren stemt. Un nu schriew ekj die, om die wada auntospornen, daut du doa mau krakjt soo wieda schaufen saust. 4 Jo, un soo befäl de faulsche Lierasch, daut see sikj nich met äare oole Volkjs Jeschichten,^† un met äare lange Staumenrejistasch^† sikj vesiemen wudden. Wiel von soone Jeschichten jeft daut bloos een Jestried äwa onneedje Froagen, un soo kaun kjeena sikj dan opp Gott veloten, soo daut eena siene Oabeit, dan soo wudd verechten kjennen, aus hee daut fa sien Volkj jeplont haft.

5 Oba daut Ziel von de woare Lieren, waut ekj die ha aunvetrut, es daut Gott sien Volkj lieren wudd, sikj emma von Hoaten to leewen. Jo, un daut see sikj dan uk emma met een kloaret Jewesse wudden entjäajen komen kjennen, un daut see sikj onen jeheichelt, opp de woare Lieren veloten wudden. 6 Oba doa sent atelje en Ephesus, dee dise Lieren utem Stich jegonen sent, un dee nu bloos von soont räden, waut kjeenem waut halpt. 7 See wellen nämlich jieren Jesazeslierasch sennen, un wan see oba von de Jesazen räden, dee Moses von Gott jekjräajen haud, dan weeten see nich von waut see räden, uk wan see sikj noch soo secha sent, en waut see jleewen.

8 Un wie weeten oba, daut Moses siene Jesazen toom Gooden sent, wan dee soo jebrukt woaren, aus Gott daut fa dee bestemt haft. 9-10 Wiel wie weeten doch, daut Gott haud dee nich jejäft, om een jerajchten Mensch to vedaumen. Nä, daut Jesaz es doch fa dee, waut soo läwen aus wan doa kjeene Jesazen sent, un dee nämlich kjeenem jehuarsom sent. Jo, un daut es fa dee, waut gottloos sent, un dee sikj met Fliet enne Sinden veläwen, un fa dee, waut Gott nich aunbäden, un dee aules bloos veachten, waut met Gott to doonen haft. Jo, un daut Jesaz es fa dee, waut äare Vodasch un Mitta ombrinjen, un fa Merda, un fa dee, waut een schwienschet jeschlajchts Läwen fieren, wuamet dan uk soone Mana met nenn talen, dee met aundre Mana toop too Bad gonen. Jo, un daut Jesaz es uk fa de Frues, dee met aundre Frues toop too Bad gonen. Jo, un daut es fa dee, waut sikj Menschen faustnämen, om dee aus Sklowen to vekjeepen, un fa Läajna, un fa dee waut sikj nich aun äa Wuat hoolen, wan see wäm verem Jerecht waut veschwieren. Jo, un daut Jesaz vedaumt uk aules, waut nich met de heelsome^† Lieren stemt, waut nämlich von Gott komen. 11 Un dise Lieren stemmen doch met de harliche goode Norecht, waut de wundaboara Gott mie aunvetrut haft.

12 Ekj sie Christus Jesus ons Har dankboa, dee mie de Krauft fa dise jeistliche Oabeit jejäft haud. Un ekj dank am em besondren, daut hee mie haud tru befungen, sien Deena to sennen, un daut hee mie fa sien Deenst aunjestalt haud. 13 Jo, mie krakjt, haud Jesus aus sien Deena aunjestalt, uk wan ekj dee sie, dee verhäa äwa am jelastat haud, un dee sien Volkj tieraunisch vefolcht haud. Oba Gott wia met mie boarmhoatich jewast, wiel hee sach daut ekj nich werkjlich jewist haud, waut ekj Christus aunjedonen haud, wiel ekj haud noch nich jejleeft, daut Jesus de Christus wia. 14 Jo, ons Har wia mie Utnoms leeftolich jewast, un haud daut fa mie mäajlich jemoakt, daut ekj mie opp am veloten kunn, un daut ekj dan de nämelje Leew kunn han, waut eena met Christus Jesus toop haft, wan eena jeistlich met am ve-eenicht es.

15 Daut Sprechwuat sajcht doch, daut Christus Jesus enne Welt nenn jekomen wia, om sindje Menschen to raden. Un waut dit Sprechwuat sajcht, es de Woarheit, un daut es dan nämlich soont, wuaropp eena sikj gaunz veloten kaun. Un wan daut von Sinda rät, dan mott ekj sajen, daut ekj de Väaschta sie. 16 Un doch wia Gott met mie boarmhoatich jewast, wiel Christus Jesus wull mie aus een Väabilt brucken, wuaderch hee aundre siene groote Jedult wiesen wull. Jo, aul dee waut dan lota toom Gloowen komen wudden, sullen daut dan derch mien Läwen seenen, woo jeduldich de Har met een Sinda omjeit, un daut see sikj dan krakjt soo goot opp am, fa daut eewje Läwen veloten kjennen, aus ekj. 17 Jo, un soo mucht de eewja Kjennich, dee onstoaflich un onsechtboa es, doch eewich je-ieet un veharlicht woaren. Hee auleen es de woara Gott, dee äwa aules rejieet. Jo, soo lot daut mau sennen!

18 Timotäus, du best fa mie doch krakjt soo aus een leewa Sän jeworden, un soo vetru ekj die de woare Lieren aun, om daut du de faulsche Lierasch doamet utbätren wurscht. Jo, un muchst du disen Deenst dan uk emma soo utfieren, aus daut em verut von die jeprofezeit wort.^† Un wan du aun dise Profezeiungen trigj denkjst, dan muchten dee die Moot jäwen, soo daut du jeistlich soo aus een browa Kjrieja sennen wurscht, dee nämlich emma reed es, dän gooden jeistlichen Kaumf, jäajen de faulsche Lieren to kjamfen. 19 Un see daut du die dan uk emma, met een kloaret Jewesse opp de woare Lieren veloten wurscht. Wiel doa sent atelje, dee met Fliet aundasch jelieet hant, aus waut see ennalich wisten waut rajcht es. Un soo es daut dan met äa Gloowen, soo aus met een Schepp, waut vom Storm jäajen de Steena jedräwen wort. Wiel soo aus daut Schepp vom Wint gaunz veschmatat wort, soo es äa Gloowen nämlich gaunz venicht worden. Un soo kjennen see sikj nich mea opp de Woarheit veloten. 20 Hymenäus un Alexander, sent nämlich twee von soone, waut de woare Lieren veacht hant. Un doawäajen ha ekj äant aun Soton äwajäft, soo daut hee äant bestrofen wudd, soo daut see lieren muchten, daut see Gott nich mea met äare faulsche Lieren veachten wudden.^†