3-5 Un soo weet jie krakjt woo jie Gott toom Jefaulen läwen sellen, wiel daut es sien Wellen fa junt, daut jie junt fa am oppoat saten wudden, un daut jie nuscht met irjent jeschlajchtliche Sinden waut wudden to doonen han, un daut jie aula lieren wudden, woo jie june Kjarpasch jeschlajchtlich beharschen sellen, soo daut jie ver de Weltmenschen, een oppoat jesadet un ieeboaret Läwen fieren wudden, un soo daut kjeena von junt sikj dan soo von een onveninftjet Velangen^† wudd rejieren loten, aus de Nich-Juden, dee Gott nich kjanen. 6 Un mucht doa kjeena bie junt sennen, dee daut wudd soo wiet komen loten, daut hee sikj jäajen sien jeistlichen Brooda vesindjen wudd, doamet daut hee sikj jeschlajchtlich,^† met irjent von sien Frintschoft veläwen wudd. Wiel de Har es dee, waut aul soone Menschen, fa äare Sinden bestrofen woat, soo aus wie junt daut vetalden, un wuafäa wie junt uk jewoarnt hauden. 7 Wäa Gott nich jehuarsom es, mott met sien Strof räakjnen, wiel Gott haft ons nich beroopt, om een schwienschet Läwen to fieren, nä, hee haft ons doch fa een oppoat jesadet Läwen beroopt. 8 Wäa dise Lieren dan nich jehorcht, waut ekj junt hia jeschräwen ha, dee deit nich een Mensch veachten, wan hee sikj soo veläft, hee deit doch dän nämeljen Gott veachten, dee ons dän Heiljen Jeist jejäft haud, om en ons to wonen.

9 Oba daut ekj junt äwa de breedaliche Leew waut schriewen bruck, es doch nich needich, wiel jie hant doch selfst von Gott jelieet, woo jie junt omzajcht leewen sellen. 10 Un krakjt soo aus jie junt leewen, soo bewies jie june Leew dan uk aun aul de jeistliche Jeschwista, von de gaunze Jäajent von Mazedonieen. Oba doatoo wudd ekj junt noch prachren, leewe jeistliche Jeschwista, daut june Leew fa aundre doawäajen emma dolla toonämen wudd. 11-12 Un mucht jie daut dan uk bewiesen daut jie junt leewen, doamet daut jie junt nämlich sea aunstrenjen wudden, frädlich toop to läwen, un doamet daut een jiedra sikj om siene ieejne Sachen kjemren wudd, un daut jie uk selfst met june ieejne Henj schaufen wudden, soo daut jie nich met aundre metläwen wudden. Jehorcht ons doch en dise Lieren, soo aus wie junt dee aul befolen hauden, soo daut de Weltmenschen fa junt wudden Respakjt han, un soo daut jie aules wudden han, waut junt toom läwen fält.

13 Oba leewe jeistliche Jeschwista, ekj well nich daut junt daut saul onkloa bliewen, äwa waut met deejanje passieren woat, dee bie junt gleubich jestorwen sent, soo daut jie nich soo truaren wudden, aus de Weltmenschen, dee sikj nämlich nich doaropp veloten kjennen, daut eena nom Doot wada läwen kaun. 14 Wie hant doch waut sechret wuaropp wie ons veloten kjennen, wiel wie jleewen daut Jesus jestorwen wia, un daut hee wada vom Doot oppjestonen es. Un soo jleew wie, daut Gott de Gleubje äare Seelen, dan uk met Jesus toop trigj brinjen woat, dee nämlich aul met am toop ve-eenicht wieren, ea see jestorwen wieren.

15 Wie schriewen junt dit, wiel de Har Jesus ons dit openboat haft, nämlich, daut wan dee von ons, dee dan noch woaren läwendich oppe Ieed sennen, wan de Har sien Volkj holen komen woat, dan woa wie ons nich ea met dän Harn tooptrafen, aus dee waut gleubich jestorwen sent. 16-17 Nä, wie woaren kjeen Väadeel äwa de vestorwne han, wiel wan de Har äant daut Befäl jäwen woat, daut see vom Doot oppstonen sellen, dan woat eena von de väaschte Enjel lud roopen, un dan woat Gott siene Trompeet lud schaulen, un dan woat de Har selfst vom Himmel rauf komen. Un dan woaren aul dee, waut sikj opp Christus veloten hauden, ea see jestorwen wieren, toieescht vom Doot oppstonen, un dan woat Gott dee von ons, dee dan woaren läwendich oppe Ieed sennen, met äant toop enne Hecht, enne Wolkjen nen holen, soo daut wie ons enne Loft met däm Harn tooptrafen woaren. Un soo woa wie emma met däm Harn toop sennen.

18 Un wiel jie junt opp dit veloten kjennen, waut wie hia met junt metdeelen, dan treest junt omzajcht met dise Wieed.