4 Ekj schriew junt dise Dinja, om junt fa de Menschen opp to schoapen, dee junt met äare veleidende Wieed äwaräden wellen, soo daut jie junt von kjeenem wudden aunschmäaren loten. 5 Wiel wan ekj kjarpalich uk wiet auf sie, doawäajen kjemma ekj mie soo fa junt, aus wan ekj doa bie junt wia. Un mie freit to hieren daut jie junt aus ne Vesaumlunk ordentlich vehoolen, un daut jie junt staunthauft opp Christus veloten.

6 Un wiel jie junt soo opp Christus veloten hant, dan motten jie jeistlich doch soo läwen, daut jun Läwen dan uk krakjt soo wieda met de Lieren stemmen wudd, waut junt nämlich jelieet wort, aus jie Christus Jesus ons Har aunjenomen hauden. Jeistlich wieren jie met Christus toop eent jeworden, aus jie junt opp am veloten hauden, un soo läft doch krakjt soo aus sikj daut fa een Volkj jehieren wudd, waut to Christus jehieet. 7 Siet jeistlich doch krakjt soo met Christus vebungen, aus wan jie een Boom wieren, waut sikj deep enne Ieed faust wartelt, ooda soo aus wan junt jeistlich soo opp Christus oppjebut wort, aus wan jie een Hus wieren, waut opp een fausten Fundament oppjebut wort. Seet daut jie junt em Gloowen aun Christus, emma sechra woaren wudden, soo aus jie daut von Epafras jelieet hant. Un siet uk emma toom Äwafluss dankboa, fa aules waut Gott fa junt jedonen haft.

8 Seet daut jie junt von kjeenem wudden hinjat Licht fieren loten, wan see junt met äare menschliche Weisheit, un met äare ladje Wieed veleiden wellen. Sonst woaren see junt jeistlich soo unja de Macht von äare Lieren brinjen, aus wan jie äare Jefangne wieren. Äare Weisheit kjemt doch bloos von menschliche Sitten, un von de auljemeene Lieren^† von dise Welt, un nich von Christus. 9 Jehorcht äant nich! Nä, hoolt junt doch leewa aun de Lieren von Christus, wiel daut es doch krakjt en Christus sien Kjarpa, daut Gott siene gaunze Gottheit een Tus haft, un soo es Christus nämlich volstendich Gott. 10 Jo, un soo es daut doch bloos wiel jie jeistlich met Christus eent jeworden sent, daut jie jeistlich gaunz volkomen sent. Un hee es dan uk dee, waut soo äwa aul de jeistliche Harschasch un Machten rejieet, aus wan een Mensch sien Kopp, äwa sien Kjarpa rejieet.^†

11 Un waut Christus uk noch fa junt jedonen haud, aus Gott junt met am haud volkomen jemoakt, wia nämlich daut hee junt dan uk ennalich, met ne jeistliche Beschniedunk beschnäden haud, waut nich von Menschen utjefieet wort. Jo, aus jie jeistlich met Christus toop jestorwen wieren, dan haud hee june Sinden opp sikj jenomen, un soo wia daut soo aus wan Christus de Macht von de Sinden, soo von june fleeschliche Kjarpasch aufjenomen haud, aus wan hee dee jeistlich von junt aufjeschnäden haud. 12 Un wiel jie jeistlich met Christus eent wieren aus hee jestorwen wia, dan wia daut nämlich uk soo aus wan jie met am toop wieren begroft worden. Un wiel jie junt opp Gott sien groote Krauft veloten hauden, dan haud Gott daut soo jeschauft, daut hee junt dan uk met Christus toop to een nieet Läwen oppjewoakt haud. Un dit es wuamet jie junt betieekjent hauden, aus jie junt hauden deepen loten.

13 Jie Nich-Juden wieren jeistlich doot jewast, wiel jie emma bloos en june Sinden läwden, wiel Christus junt de Macht von de Sinden noch nich aufjenomen haud.^† Un junt haud Gott dan oba met Christus toop läwendich jemoakt, aus hee ons fa aul onse Äwaträdungen vezeit haud. 14 Jeistlich wia daut nämlich, soo aus wan wie von Gott een Schultzadel jekjräajen hauden, wuaropp daut jäajen ons ut jeschräwen wia, waut daut Jesaz von ons velangd, un woo wie ons ver Gott veschulcht hauden. Un aus Christus aum Kjriez fa ons jestorwen wia, dan wia daut soo aus wan Gott dän Zadel met Christus toop aum Kjriez jenoagelt haud. Un doamet daut Christus aul onse Äwaträdungen opp sikj jenomen haud, wia daut dan soo aus wan hee ons de Bedinjungen von dän Schultzadel gaunz wajch jewescht haud, soo daut doa wiedahans nuscht mea tweschen ons un Gott sennen wudd, waut ons vedaumen kunn. 15 Un doamet daut Christus aul dit von opp een Kjriez jedonen haud, haud Gott de Macht von de beese jeistliche Harschasch un Machten too nuscht jemoakt. Un soo haud Gott von äant een Spikjtoakel jemoakt, aus hee aulem jewäsen haud, woo Christus äwa de beese Harschasch jewonnen haud.

16 Wan Christus äwa de Jeista de Äwahaunt haft, dan nämt daut nich to Hoaten wan irjentwäa junt vedaumt, wiel jie de Jeista nich jehorchen. Wiel soone Menschen lieren, daut jie oppaussen motten, waut jie äten un drinkjen, ooda auf jie junt aun jewesse Heljedoag hoolen, ooda auf jie dän nie Licht Fast fieren, ooda auf jie däm Sabat hoolen. Oba soone Menschen hant doch nuscht to sajen, äwa woo jie ver Gott komen sellen. 17 Dise Heljedoag wieren doch lang emma bloos soo aus een Schauten jewast, von aul de goode jeistliche Dinja, waut doa noch emol komen sullen. Oba Christus es dee, wuavon aul de goode jeistliche Dinja bestonen. Un soo es daut bloos derch Christus, daut eena aul de goode jeistliche Dinja kjriejen kaun, un nich wiel eena sikj aun de Heljedoag helt.

18 Jehorcht de Menschen nich wan see junt rechten, un sajen daut jie jun jeistlichen Loon vespälen woaren, wan jie Gott nich no äare Räajlen aunbäden. See velangen daut jie junt deemootich^† hanstalen motten, un daut jie de Enjel aunbäden motten, om ver Gott to komen. Un see behaupten daut see äwa dise Dinja to bestemmen hant, wiel see en äare Dreem von soowaut sellen jeseenen han. See jleewen sikj äwa jeistliche Dinja groot to sennen, uk wan äare Lieren nuscht enhoolen. Un daut es doch bloos wiel see sikj no äare fleeschliche Jedanken rechten. 19 Un see hoolen sikj nich aun Christus, dee nämlich soo äwa siene jeistliche Vesaumlunk rejieet, aus een Mensch sien Kopp äwa sien Kjarpa rejieet. Oba Christus es dee, waut de Jlieda von sien jeistlichet Kjarpa de Krauft jeft, wuamet see sikj jeistlich näaren un ve-eenjen wudden. Un soo sent see jeistlich soo aus wan see de Jelenkja un Sänen von een jesundet Kjarpa wieren. Jo, un soo rejieet Christus äwa aul siene Menschen, soo daut sien Volkj jeistlich soo toonämen wudd, aus Gott daut fa äant bestemmen wudd.

20 Jie wieren jeistlich met Christus toop jestorwen, aus am aum Kjriez jenoagelt wort, un soo brucken jie de beese Jeista, dee äwa de Welt rejieren, doch krakjt soo goot nich jehorchen, aus een doodja Mensch dee jehorchen mott. Wan Christus junt von dise Machten frie jemoakt haft, dan läft doch nich soo aus wan jie noch emma Weltmenschen wieren, dee nämlich nich aundasch kjennen, aus daut see sikj aun äare irdische Räajlen hoolen motten. 21 De faulsche Lierasch, dee sikj aun de Jeista hoolen, wellen junt aulahaunt vebeeden. See sajen nämlich, 'Doot jewesse Dinja nich enne Haunt nämen!', ooda, 'Doot jewesse Dinja nich schmakjen!', ooda, 'Jie sellen jewesse Dinja nich emol aunschieren!'. 22 Soone Räajlen bestonen doch bloos von Jebooten, dee von Menschen jelieet woaren. Un dee hant doch bloos met daut irdische to doonen, waut nämlich vekomen mott, wan eena daut jebrukt haft. 23 Daut macht soo loten, aus wan soone Räajlen eenem wudden Weisheit jäwen kjennen, wan eena dee jehorchen wudd. Wiel de Menschen dee sikj aun soone Räajlen hoolen, jäwen sikj wellich aun äaren menschlichen Gottesdeenst han, un see doonen soo aus wan see Deemootich sent, un see gonen strenj met äare Kjarpasch om. Oba äare Räajlen han jeistlich kjeen Wieet, wiel dee halpen äant nich om een Sinden frieet Läwen to fieren. See läwen nämlich bloos soo aus äa fleeschlichen Drief daut jankat.