Paulus spornd de Filippa aun deemootich to sennen, soo daut see sikj en jeistliche Dinja wudden eenjen kjennen
2
Daut stemt doch, daut Gott ons, aus sien Volkj met dän Christus toop ve-eenicht haft, un daut Gott junt dan soo aunsitt aus wan jie eent sent. Un wiel dit soo es, dan es daut fa junt doch uk mäajlich, daut jie junt omzajcht wudden Moot toospräakjen, un daut jie junt von Hoaten soo leewen wudden, daut jie junt omzajcht emma wudden een Troost sennen. Jo, un dan es daut fa junt uk derch dän Heilje Jeist siene Krauft mäajlich, daut jie eena met dän aundre kjennen Jemeentschoft han, un daut jie eena met dän aundren metfeelen kjennen, un daut jie junt omzajcht, dan uk von Hoaten wudden leeftolich sennen. 2 Un doawäajen moakt miene Freid doch volkomen, un stot junt aula von Hoaten toop. Leeft junt unjarenaunda, un schauft doch aula soo toop, aus wan jie een Mensch sent, dee mau een Ziel haft. 3 Siet nich ieejensennich, un doot junt nich grootsch om junt selfst to ieren. Siet leewa deemootich, un denkjt von aundre aus bäta aus jie selfst. 4 Kjikjt nich bloos no daut waut junt interesieet, un nämt aundre äare Loag doch uk em betracht.Paules holp de Filippa opp een Leet denkjen, wuaderch see daut seenen kunnen, woo eena deemootich läwen saul
5 Nämt junt doch de nämelje Enstalunk aun, dee Jesus Christus haud, waut de foljende Wieed nämlich fein beschräwen:a
6 "Wan hee uk von siene Natua häa emma Gott wia,
doawäajen kjeem am daut niemols en,
daut hee sikj met Jewault, met Gott jlikj stalen must.
7 Nä, hee läd siene himlische Väarajchten leewa aula toosied,
un stald sikj wellich aus een Deena han.
Hee wia mau kjrakjt soo to Welt jekomen,
aus irjent een Mensch,
un neem sikj uk mau een jeweeneljen Menschenjestault opp.
8 Hee haud sikj emma selfst jedeemooticht,
un haud Gott en aules jehorcht,
un leet sikj schlieslich aus een Vebräakja,
aum Kjriez aunnoaglen.
Un soo haud hee sikj de jratste Schaund oppjenomen,
waut een Mensch tookomen kunn.
9 Un wiel hee sikj soo haud hanjejäft,
dan haud Gott am dän hechsten Ierenplauz em Himmel jejäft,
un haud am een Nomen jejäft,
waut väl jrata es, aus irjent een aundra Nomen.
10 Un wiel Jesus soo groot es, daut Gott am haud soon Nomen jejäft,
dan woat am doafäa uk nochmol secha aunerkjant woaren.
Jo, aul dee waut em Himmel, un oppe Ieed läwen,
un aul dee waut en daut Doodenrikj sent,
woaren sikj nochmol aula ver am hankjneeen,
un am ieren.
11 See woaren daut frie ver aulem bekaunt moaken,
daut Jesus Christus,
de Harscha äwa aules es.
Un soo woaren see Gott,
dee nämlich Jesus sien Voda es,
de Iea jäwen."
Paulus spornd de Filippa aun soo to läwen, daut de Weltmenschen daut wudden seenen kjennen, daut Gott äant jerat haud
12 Leewe jeistliche Jeschwista, jehorcht Gott doch krakjt soo wieda, aus jie am emma ut groota Ieaforcht un Respakjt jehorcht hant, un nu oba em besondren wan ekj nich doa bie junt sie. Bemieejcht junt soo to läwen, daut jie daut met june Woakjen wudden bewiesen kjennen, daut jie jerat sent. 13 Wiel Gott schauft en junt, un jeft junt dän Velangen, un uk de Krauft, daut jie soo läwen kjennen aus am daut jefelt.
14-15 Doot aules onen junt omzajcht väa to grunsen, un seet daut jie junt nich strieden, soo daut kjeena von junt waut Schlajchtet no räden kaun. Läft een reinet un fälalooset Läwen, soo aus sikj daut fa Gott siene Kjinja nämlich jehieet, wiel dan woa jie von mank de vedreide un vedorwne Weltmenschen, soo kloa rut stonen aus de Lichta aum Himmel, dee de Nacht emma kloa dachen. 16 Jo, un soo woa jie äant de Bootschoft vom eewjet Läwen emma kloa väahoolen, soo daut ekj mie aun jan Dach woa freien kjennen, wan de Christus trigjkomen woat. Wiel wan jie de goode Norecht wieda prädjen, dan woaren emma mea Menschen toom Gloowen komen, un dan woaren miene Mieej un Oabeit nich vejäfs sennen.
17-18 Un wan daut oba sennen saul, daut ekj dise Jefangenschoft nich äwaläwen woa, dan woa ekj mie trotzdäm freien kjennen. Wiel dan woa ekj mien Läwensbloot, soo aus een Drinkjopfa ver Gott utjeeten, un doamet woat mien Deenst oppe Ieed to Enj komen. Un dan woa ekj daut mienje jedonen han, om junt met jun Deenst met to halpen, soo daut jie Gott bäta deenen kjennen. Un dan woat jun Deenst nämlich soo aus een Opfa sennen, waut jie ver Gott hanlajen, wiel jie junt opp am veloten. Jo, un doatoo frei ekj mie met junt met, un wensch daut jie junt doch krakjt soo too jun Deenst freien wudden, aus ekj mie doatoo frei.
Paulus lowd sikj Timotäus, un leet de Filippa weeten daut hee am boolt no äant schekjen wull
19 Oba ekj velot mie doaropp, daut wan ekj uk nich doa bie junt sennen kaun, daut de Har Jesus daut tooloten woat, daut ekj Timotäus woa boolt no junt schekjen kjennen. Ekj hop daut junt daut aula goot jeit, un daut wan Timotäus von junt trigjkomen woat, daut hee mie dan woat Moot toospräakjen kjennen, wan hee mie daut vetalen woat, daut bie junt aules goot es. 20 Timotäus es dee eensja von miene Metoabeida, dee von Hoaten soo om junt besorcht es, aus ekj sie. 21 De aundre interesieren sikj aula bloos fa äare ieejne Sachen, un nich fa waut Jesus Christus aunbelangt. 22 Jie weeten doch woo Timotäus sikj emma aus een trua Deena bewäsen haft, wiel wan ekj de goode Norecht wieda prädij, dan haft hee emma soo met mie met jeoabeit, aus wan een trua Sän met sien Voda metschauft. 23 Un wiel hee soon trua Metoabeida es, dan hop ekj daut ekj am boolt woa no junt schekjen kjennen. Daut luat nu aul mau bloos bat ekj bäta weet, waut mie hia em Jefenkjnis passieren woat, un dan well ekj am no junt schekjen. 24 Jo, un ekj velot mie oba uk noch gaunz opp dän Harn, daut ekj boolt woa frie sennen, soo daut ekj selfst woa no junt komen kjennen.
Paulus lowd sikj Epafroditus, un bedankt sikj aun de Filippa, daut see Epafroditus hauden no am jeschekjt, soo daut hee am haud methalpen kunt
25 Un wiel ekj noch nich weet, waut mie hia passieren woat, dan docht ekj daut fa needich, daut ekj Epafroditus fuaz trigj no junt schekjen sull. Jie hauden am no mie jeschekjt, om mie to halpen aus mie Halp fäld, un hee haft sikj aus een trua jeistliche Brooda, un Metoabeida bewäsen, dee emma soo fa dän Gloowen jesträden haft, aus wan een trua Soldot fa sien Kjennich kjampft. 26-27 Jo, un hee haud sikj sea no junt jebangt, un am haud daut uk sea schlajcht jegonen, daut jie daut wieren enworden daut hee krank wia. Un hee wia uk werkjlich krank, un wia uk meist jestorben, oba Gott wia am boarmhoatich jewast, un haud am wada jesunt jemoakt. Un Gott wia mie oba uk boarmhoatich jewast, soo daut sien Doot mie daut nich noch schwoara jemoakt haud, aus waut ekj daut aul ha. 28 Un soo schekj ekj am soo schwind aus mäajlich trigj no junt, soo daut jie junt freien kjennen, wan jie daut selfst seenen daut hee wada jesunt es. Un dan bruck ekj mie, uk nich noch lenja doamet schwoa moaken, daut jie äwa am duaren.
29-30 Un soo freit junt mau, daut hee wada bie junt es, un heet am met de nämelje Leew welkom, aus waut de Christus nämlich, emma fa aul sien Volkj haft. Jäft soone Deena, aus Epafroditus de Respakjt dee äant jehieet. Wiel Epafroditus haud dän Christus emma tru jedeent, un haud sien Läwen soogoa opp Spell jesat, un wia doabie uk meist jestorwen. Jo, un dit wia am aula doawäajen passieet, wiel hee mie en june Städ jeholpen haud, waut jie von wiet auf nich kunnen.