Paulus lieed de Epheesa daut see soo läwen sullen, aus Menschen dee von Gott aufstaumen
5
Un wiel Gott junt soo vezeit haud, un junt aus siene Kjinja soo sea leewen deit, dan sell jie am aus jun Biespel nämen, un am soo no open aus wan de Kjinja, von een gooda Voda, äaren Voda no open. 2 Leeft junt unjarenaunda en aules waut jie doonen, krakjt soo aus de Christus junt jeleeft haud. Jo, hee haud ons nämlich soo sea jeleeft, daut hee sikj ver Gott aus een Opfa fa onse Sinden haud oppjejäft, un dan haud Gott sien Doot soo fa onse Sinden aunjenomen, aus wan eena am een scheenrikjendent Ofpa jejäft haud. Un doamet wia Gott nämlich mea aus tofräd jewast.3 Läft een oppoat jesadet Läwen, un lot daut nich bie junt väakomen, daut jie junt jeschlajchtlich veläwen, ooda daut jie met irjent soon schmutzjet waut to doonen hant, un siet uk nich bejierich. Kjeena saul daut jeemols von ons noräden kjennen, daut wie aus Gott sien oppoat jesadet Volkj, met soon beeset waut to doonen hant. 4 Un jie sellen nich mol von soon schmutzjet, ooda beeset aus dit vetalen, un spost uk nich äwa jeschlajchtliche Sachen, wiel soont paust sikj nich bie junt aus Gott siene Kjinja bie. Rät doch leewa von de goode Dinja waut Gott fa junt jedonen haft, un sajcht am doch leewa Dank doafäa. 5 Wiel jie kjennen junt doaropp veloten, daut wäa sikj jeschlajchtlich veläft, ooda wäa een schmutzjet Läwen fieet, ooda wäa bejierich es, woat nochmol kjeen Poat von aul daut Goode von Gott kjriejen, wan hee un sien Sän nochmol em Himmel un oppe Ieed rejieren woaren. Wiel een bejieeja Mensch es Gott nich dankboa, un hee räakjent aul daut irdische mea aus Gott, un soo es hee dan krakjt soo aus eena, dee de Aufjetta emma aunbäden deit, wiel hee dee mea räakjent aus Gott.
6 Lot junt von kjeenem hinjat Licht fieren, wan see junt väalieejen un sajen, daut daut eendoont es wan eena en soone Sinden aus dit läwen well. Wiel daut es krakjt wäajen soone Sinden aus dit, daut Gott sikj soo sea oajat, wan hee de onjehuarsome Menschen bestroft. 7 Un moakt uk nich met soone Menschen met, wan see soon schwienschet Läwen fieren. 8-9 Wiel jie wieren mol jeistlich em Diestren, un jie wisten nich bäta, oba aus jie jeistlich met däm Harn toop ve-eenicht wieren, dan wia jie jeistlich met am toop en Gott sien Licht nen jekomen, un soo kjenn jie nu seenen waut de Woarheit es. Doarom läft doch soo aus Menschen dee von Gott aufstaumen, wiel Gott es Licht, un von am besteit aules waut goot, un jerajcht, un waut Woarheit es.
10-11 Doot aulet mäajlichste om dän Harn toom Jefaulen to läwen, un habt nuscht met de gottloose Menschen äare diestre, un onnutzboare Woakjen waut to doonen. Un wan von junt wäa, met soo waut to doonen haft, dan brinjt dän siene Woakjen leewa verem Dach. 12 Wiel daut es ne Schaund, wan wie ons aul mau bloos von soone beese Dinja unjahoolen, waut de beese Menschen em Plietschen uteewen. 13-14 Oba wan soont bie junt väakjemt, un jie brinjen daut verem Licht, dan woat aules kloa to seenen sennen, fa waut daut werkjlich es, wiel em Licht jeit nuscht to vestäakjen.
Daut Spruch sajcht,
'Wäa jeistlich schlapt saul oppwakjen,
un jeistlich vom Doot oppstonen.
Wiel dan woat de Christus junt Vestentnis jäwen,
un dan woat junt de Woarheit soo oppdachen,
aus wan doa em Diestren wua een Licht oppdacht.'
Paulus lieed de Epheesa daut see sikj von dän Heiljen Jeist sullen rejieren loten, soo daut see Gott toom Jefaulen läwen kunnen
15-16 Un wiel wie aus Gott siene Kjinja, de Woarheit soo iernst nämen sellen, dan läft doch nich soo aus Noaren, dee sikj bloos no Menschen rechten. Siet doch leewa weis en woo jie läwen, un seet daut jie aule Jeläajenheiten emma utnutzen, om junt enne Woarheit opptobuen. Wiel de Tiet es kort, un wie läwen en beese Tieden, un soo mott wie ons besondasch bemieejen, daut wie soo läwen wudden aus sikj daut fa Gott siene Kjinja jehieet.
17 Siet nich onweis, un seet daut jie vestonen, waut dän Harn sien Wellen fa junt es. 18 Siet nich soo aus een Besopna, dee sikj met Wien besipt, un dee sikj dan von aulahaunt rejieren lat. Wiel wan eena sikj met aulahaunt beeset toch lat, dan kaun eena nich vestonen waut dän Harn sien Wellen es, un dan woat daut Beese bie eenem de Äwahaunt nämen, un eenem daut Läwen gaunz vedoawen.
Doot doch leewa krakjt daut Jäajendeel, un lot junt gaunz von dän Heiljen Jeist rejieren. 19 De Heilja Jeist wont en junt, un wan jie junt aula von dän Heiljen Jeist rejieren loten, dan woaren jie junt met Psalmleeda, un Vesaumlunksleeda, un jeistliche Leeda oppbuen, un jie woaren von Hoaten toom Harn sinjen, un en june Hoaten Musik moaken. 20 Un wiel jie met dän Har Jesus Christus toop ve-eenicht sent, dan woa jie uk to aule Tieden emma en sien Nomen ver Gott komen, dee nämlich uk jun Voda es, un dan woa jie am fa aules bedanken, waut junt too kjemt.
Paulus lieed de Epheesa daut see sikj von dän Heiljen Jeist sullen rejieren loten, un daut see sikj aus Gott siene Kjinja unjarenaunda sullen unjadon sennen
21 Jo, un ut Respakjt fa dän Christus, sell jie junt aus jeistliche Jeschwista emma unjarenaunda unjadon sennen, wiel jie sent doch aula met am toop ve-eenicht worden. 22 Un june Frues sellen äare ieejne Ehemana krakjt soo unjadon sennen, aus see sikj unja dän Harn nunjastalen. 23 Wiel een Maun es soo äwa siene Fru, aus de Har äwa sien gleubje Vesaumlunk, dee nämlich soo aus de Kopp, von sien jeistlicha Kjarpa es, dän hee sikj jerat haud, aus hee sien Läwen fa dee haud hanjelajcht. 24 Un soo aus de Jlieda von dän Harn sien jeistlicha Kjarpa, dan von dän Kopp aufhenjich sent, soo sellen june Frues sikj en aules emma unja äare ieejne Mana nunja stalen. Wiel soo pausen Ehepoatnasch nämlich en dän Harn sien Kjarpa nen.
25-27 Un Mana, leeft een jiedra siene ieejne Fru, krakjt soo aus de Christus siene gleubje Vesaumlunk jeleeft haud, aus hee sien Läwen fa dee haud hanjelajcht. Wiel hee läd sien Läwen fa ons han, soo daut hee ons nochmol aus siene reine un oppoat jesade Fru, woat oppnämen kjennen.
Wie aus Gott siene gleubje Vesaumlunk oppe Ieed, sent nämlich soo aus dän Christus siene velowde Fru, en däm wie soo met am toop ve-eenicht sent, aus wan een Maun un eene Fru sikj befriet hant. Un aus de Christus sien Läwen fa ons haud hanjelajcht, dan haud hee ons fa sikj oppoat jesat, un haud ons jeistlich met daut Wuat Gottes rein jemoakt. Un wan hee ons dan nochmol no sikj holen woat, dan woa wie jiestlich soo aus ne straume junge Brut sennen, dee sikj emma fein jewoschen un jefläajcht haud, un dee äare Hut nich vekrust ooda plakich es, un dee nämlich kjeene Fäla haft.
Soo aus de Christus sien Läwen dan fa ons haud hanjelajcht, soo saul een jiedra Maun sien Läwen fa siene ieejne Fru hanjäwen, om äa en aule Stekja to fläajen un to beschitzen.
28-31 Un Mana, jie brucken aul mau bloos aun june ieejne Kjarpasch denkjen, un dan kjenn jie seenen woo een jiedra sikj fa siene ieejne Fru hanjäwen saul. Wiel daut ieeschte wuano eena emma no kjikjt, es daut eena sikj selfst ernäat un fläajcht. Un krakjt soo sell jie Mana june Frues nämlich leewen, wiel wäa siene Fru leeft, dee leeft sikj doch selfst. Wiel een Maun un siene Fru sent een Fleesch, un daut jeft doch nich soont, daut een Maun sikj selfst hausen wudd.
Jo, un krakjt soo es daut uk met dän Christus un siene gleubje Vesaumlunk oppe Ieed, wiel hee kjemmat sikj krakjt soo om ons, aus wan wie de Jlieda von sien Kjarpa sent, dee hee emma ernäat un jefläajcht haud. Un wiel wie soo met dän Christus ve-eenicht sent, dan saul een Maun sien Voda un Mutta veloten, un hee saul sikj met siene Fru toop ve-eenjen, un soo sellen see een Fleesch sennen.
32 De Lia hinja dit Biespell von de Ehe, es een grootet Jeheemnis waut nich leicht to vestonen jeit. Oba ekj bruck dit Biespell bloos om junt to wiesen, woo de Christus un siene gleubje Vesaumlunk eent sent.
33 Un soo betoon ekj daut dan wada, daut jie Mana sellen june ieejne Frues soo leewen, aus jie junt selfst leewen, un daut jie Frues june ieejne Mana ieren sellen.