Paulus erkjläad de Epheesa, daut hee Jesus sien Bootschofta wia, un daut Gott am met siene Bootschoft haud no de Nich-Juden jeschekjt
3
Un wan ekj doaräwa no denkj, woo Gott von onse beid Velkja haud een Volkj jemoakt, dan blift mie nuscht äwrich, aus daut ekj mie ver onsen Voda em Himmel han kjnee, un to am bäd. Jo, ekj Paulus, sie Jesus Christus sien Deena, un wiel Gott mie haud aunjestalt mank june Menschen to schaufen, dan weet ekj daut daut fa junt toom Gooden es, wan ekj nu ensetten mott.
2 Un ekj näm oba aun, daut jie daut aul weeten, daut Gott mie dise groote Veauntwuatunk jejäft haud, soo daut ekj de goode Norecht von siene Leeftolichkjeit, mank june nich-judische Menschen wieda prädjen kaun. 3-4 Gott haud mie dise goode Norecht openboat, waut hee lang emma haud fa sikj jehoolen, un daut haundelt sikj nämlich om aul daut Goode waut Christus jeplont haud. Ekj ha junt aul kort von disen Plon waut jeschräwen, un wan jie junt aules äwaläsen waut ekj junt en disen Breef jeschräwen ha, dan woa jie vestonen kjennen waut Gott mie aules openboat haft. 5 To onse Väavodasch äare Tieden, haud Gott sien Plon lang emma fa sikj jehoolen, oba nu haft Gott sien Jeist, dän aun Gott siene oppoat jesade Apostel un Profeeten openboat.
6 Gott sien Plon besteit nämlich doarenn, daut aus wie Juden un Nich-Juden ons hauden opp de goode Norecht veloten, dan haud Gott ons met Christus toop eent jemoakt, un haud von onse beid Velkja een Volkj jemoakt, un soo es daut nu mäajlich, daut jie nochmol krakjt soo väl von Gott oawen woaren aus wie. Wiel derch Jesus sent wie nu aula soo aus de Jlieda von een Kjarpa, un soo ha wie nu aula een Poat, aun aul daut Goode waut Gott onse Menschen aul lang trigj vesproaken haud.
7-9 Un daut es wiel Gott mie soo leeftolich wia, un wiel hee mie met siene groote Krauft jestoakjt haft, daut ekj Christus deenen kaun. Un wan ekj uk de jerinjsta von aul Gott sien oppoat jesadet Volkj sie, doawäajen haud Gott mie dise groote Veauntwuatunk jejäft, soo daut ekj de goode Norecht mank june Menschen wieda prädjen kaun. Un de Bootschoft waut ekj de Nich-Juden väa jeprädicht haud, haundelt sikj om woo utom wundaboa daut fa junt es, daut jie nu uk met Gott sien Sän ve-eenicht sent. Gott haud de Himmel un Ieed, un aules erschaufen, un hee haud uk vom Aunfank aun een Plon fa sien Sän jehaut, waut hee lang emma fa sikj jehoolen haud. Oba nu es daut soo wiet, daut ekj dän Plon mank aule Menschen kloa utlajen saul, wiel daut haundelt sikj om aul daut Goode, waut Gott onse beid Velkja jejäft haud, aus wie met sien Sän wieren eent jeworden. 10 Gott sien Ziel en aul dit es, daut hee siene gleubje Vesaumlunk oppe Ieed aus een Biespel brucken well, wuaderch hee de jeistliche Harschasch un Machten em Himmel wiesen kaun, woovälsiedich siene Weisheit es. 11 Dit haft Gott aula derch onsen Harn Jesus Christus utjefieet, un daut paust aula en sien eewjen Plon nen.
12 Un wiel wie nu derchem Gloowen met Christus ve-eenicht sent, dan kjenn wie ons doch uk secha sennen, daut wie frie un onen Angst ver Gott komen kjennen. 13 Un doawäajen bedd ekj junt nich Mootloos to sennen wan ekj hia em Jefenkjnis lieden mott, wiel jie kjennen junt doch gaunz opp Gott veloten, daut hee junt wieda fieren woat. Un wiel wie met Christus eent sent, dan lied ekj hia em Jefenkjnis uk fa junt en june Städ, waut dan krakjt soo goot fa junt ne Iea es, aus wan jie hia met mie toop jeläden hauden. Un soo moakt junt doch kjeene Sorjen.
Paulus bäd fa de Gleubje, daut Gott äant wudd jeistliche Krauft jäwen
14 Wan ekj äwa aul dit no denkj, dan blift mie nuscht äwrich, aus daut ekj mie ver onsen Voda em Himmel han kjnee, un to am bäd. 15 Ekj bäd nämlich to dän Voda, dee aules erschaufen haud, un von dän aules aufstaumt. 16-17 Un mien Jebät fa junt es, daut Gott sien Jeist junt ennalich, met Gott siene utom groote Krauft stoakjen wudd, un daut jie junt soo opp Christus veloten muchten, daut hee bie junt emma tusja sennen mucht, un daut jie junt soo en Gott siene Leew jrinden muchten, aus een groota Boom, dee deep enne Ieed vewartelt es. 18-19 Un ekj bäd uk, daut jie Epheesa daut met aul Gott sien Volkj toop vestonen muchten, woo breet, un lank, un huach, un deep, Christus siene Leew werkjlich es, un daut jie siene Leew erfoaren muchten, uk wan dee nich gaunz to bejriepen jeit. Wiel dan ha jie aules waut Gott junt fa dit Läwen jäwen kunn.
20 Mucht wie dän nämeljen Gott doch lowen, dän siene groote Krauft en ons schaufen deit, un dee väl mea derch ons verechten kaun, aus waut wie ons wenschen kjennen, ooda waut wie ons nämlich väastalen kjennen. 21 Un mucht Gott eewich, derch Christus, un derch siene gleubje Vesaumlunk je-ieet woaren. Jo, soo lot daut mau aula passieren!