Johanes hieed woo Gott sien Volkj, Gott em Himmel lowen woat, un woo sien Laum sikj met siene Gleubje Vesaumlunk toop ve-eenjen woat
19
Aus de Enjel mie vetalt haud, woo Gott de Staut von Babylon venichten woat, dan hieed ekj waut sikj soo hieed, aus wan ne groote Grupp Menschen, Gott em Himmel jeloft haud, un see säden,"Loft Jehova!†
Wiel hee es de groota stoakja Gott,
dee ons jerat haud, un dee äwa aules rejieet,
un soo es daut mau rajcht daut am je-ieet woat.
2 Jo, loft Gott, dee een jerajchta un trua Rechta es,
wiel hee haud de groote Hua† verem Jerecht jenomen,
wiel see soo aus ne jeistliche Hua wieren,
dee aule Weltmenschen,
emma met äare vekjieede Wäaj von Gott veleit hauden.
Un Gott haud de Babylona doafäa trigj jetolt,
daut see siene Deena hauden doot jemoatat."
3 Un de groote Grupp Menschen haud Gott em Himmel wieda jeloft, un see säden,
"Loft Jehova!
De vebrende Staut von Babylon,
woat emma wajch riekjren,
un soo woat kjeena vejäten woo groot Gott es."
4 Dan sach ekj woo de 24 Ooms, un de vea läwendje Jestaulten sikj ver Gott hauden hanjeschmäten, un woo see am ver sien Troon hauden aunjebät, un see säden,
"Jo, soo lot daut mau aula passieren!
Loft Jehova!
5 Un von Gott sien Troon hieed ekj ne Stemm räden, un de Stemm säd,
"Loft Gott, aul jie siene Deena,
dee am ut Ieaforcht respakjtieren.
Jo, loft am mau, eendoont auf jie jerinj ooda groot sent."
6 Un dan hieed ekj waut sikj soo hieed, aus wan ne groote Häad Menschen lud jeschräajen hauden. Un daut hieed sikj nämlich, soo aus wan väl Wota sea jeschält haud, ooda soo aus wan daut buten lud jerummelt haud. Un see säden,
"Loft Jehova!
Wiel de aulmajchtja Har Gott, dän wie aunbäden,
rejieet nu krakjt soo äwa de Ieed,
aus hee em Himmel emma rejieet haft.
7 Jo, well wie ons doch freien,
un Gott lowen un ieren.
Wiel nu es daut Tiet daut Jesus, Gott sien Laum,
siene Kjastinjsfast saul jefieet woaren,
un nu haft siene Brut sikj reed jemoakt.
8 Siene Brut haud sikj nämlich,
opp daut Laum sien Bloot veloten,
wuaderch hee äare Sinden aum Kjriez betolt haud.
Un soo haud de Brut daut Rajcht jekjräajen,
daut see sikj met een straumet, wittet,
kartunzeichnet Kjastinjskjleet auntrakjen kunn,
soo daut see sikj aus ne reine, junge Fru ver Gott sien Laum hanstalen kaun."
9 Un de Enjel,† dee mie verhäa haud aunjedeent, met am met to gonen, räd mie wada aun, un säd, "Schriew aules dol waut ekj die nu väasajen woa." Un dan säd hee, "Aul de Jast woaren sikj sea freien, daut see to Gott sien Laum siene Kjastinjsfast wieren enjelot."† Un de Enjel räd wieda, un säd, "Waut ekj die hia jesajcht ha kjemt von Gott, un soo kaun eena sikj gaunz doaropp veloten."
10 Un aus de Enjel mie daut jesajcht haud, dan schmeet ekj mie ver siene Feet han, wiel ekj am aunbäden wull. Oba de Enjel säd, "Nä, bäd mie nich aun! Wiel ekj sie Gott sien Deena, un ekj deen am krakjt soo aus du, un diene jeistliche Jeschwista am deenen, wan jie daut wieda vetalen, waut jie von Jesus jeseenen un jehieet hant. Bäd bloos Gott aun! Wiel daut es bloos derch sien Jeist siene Krauft, daut eena dise Dinja von Jesus wieda vetalen kaun."
Johanes sach woo Jesus aus een Rechta opp een wittet Pieet no de Ieed komen woat
11 Dan sach ekj woo de Himmel opjemoakt wort, un ekj staund aus ekj een wittet Pieet äwadäl komen sach. Un de Ritta sien Nomen, dee opp daut Pieet jeräden haud, wia 'De Trua un Woarhauftja', dee aulem emma rajcht jerecht haud, un dee emma fa daut rajchte jekjampft haud. 12 Siene Uagen leet daut no Fiaflaumen, un hee haud väle Kjennichs Kroonen oppem Kopp, un opp sien Stiern wia een Nomen nopp jeschräwen, un hee wia dee eensja dee jewist haud, waut sien Nomen bedieden deed. 13 Un de Ritta wia vom Himmel rauf jekomen no de Ieed, un hee haud een Mauntel aun, waut hee sikj haud en Bloot enjedukt. Un am wort daut Wuat Gottes† jenant, wiel daut nämlich derch am es daut eena erkjanen kaun wäa Gott es. 14 Un ne groote Häa himlische Soldoten, reeden dän Ritta opp witte Pieed hinjaraun, un see hauden sikj aula reine, witte, kartunzeichne Kjleeda aunjetrocken. 15 Un von ut dän Ritta sien Mul kjeemen Wieed, waut soo aus een schoapet Schwieet wieren, wuamet hee de beese Velkja oppe Ieed aula ombrinjen woat. Un hee hilt enne Haunt ne Iesastang, wiel wan jeweenelje Kjennichs een Kjennichstock hoolen, dan wiesen see äa Volkj doamet, daut see de Vollmacht äwa äa Launt hant, un soo hilt de Ritta ne Iesastang enne Haunt, om aule Menschen to wiesen, daut hee de Kjennich es, dee äwa de gaunze Ieed rejieren woat, un daut hee fa dän aulmajchtjen Gott kjampfen deit. Un hee woat de Weltmenschen fa äare Sinden rechten, un woat Gott sien Oaja soo äwa äant utfieren, daut äa Bloot soo aus Wien, von ut ne Wienprass rut schälen woat. 16 Un opp daut Poat von sien Mauntel, waut sien bowa Been bedakjt, stunt noch een Nomen jeschräwen, nämlich 'Kjennich von aule Kjennichs, un Harscha von aule Harschasch'.
Johanes sach woo Jesus äwa daut Beest un siene Kjennichs de Äwahaunt kjriejen woat
17-18 Dan sach ekj een Enjel dee oppe Sonn jestonen haud, un hee schrieech gaunz lud, un befool aul de veschiedne Oshakasch, dee huach enne Loft fluagen, un säd, "Komt un saumelt junt aula fa daut groote Fast toop, waut Gott fa junt reed moaken woat, un frat junt gaunz von de doodje Kjarpasch von Gott siene Fiend voll. Wiel Gott woat aul de Kjennichs, un huachbeaumte Mana, un stoakje Soldoten, un Pieed, un Rittasch, un aul de äwaja Weltmenschen ombrinjen loten; un daut woat sikj uk jlikj hoolen, auf see frie ooda veskloft sent, ooda groot ooda jerinj, Gott woat dee aula ombrinjen loten, un dan kjenn jie junt voll fräten."
19 Dan sach ekj woo daut ieeschte Beest,† un de Kjennichs, dee äwa de Welt rejieet hauden, sikj aula met aul äare Soldoten toop vesaumelt hauden, om jäajen dän Ritta un siene Häa Soldoten to kjampfen. 20 Un aus de Ritta, un siene Häa Soldoten, äwa daut Beest un de Kjennichs un äare Soldoten hauden de Äwahaunt jekjräajen, dan neemen see sikj daut Beest, un dän faulschen Profeet faust. Dit es nämlich de faulscha Profeet,† waut emma aul de Wundatieekjens jedonen haud, wuamet hee de Weltmenschen hinjat Licht jefieet haud, soo daut see daut Beest sien Ebenbilt aunbäden wudden, un soo daut see sikj met sien Tieekjen wudden aufstamplen loten. Jo, un aus see daut Beest, un dän faulschen Profeet hauden faustjenomen, dan sach ekj woo Gott dee haud loten, läwendich en de Fia See schmieten, waut emma wajch met Schwäwelblit jebrent haud.
21 Un daut Beest, un de faulscha Profeet, un äare Soldoten, worden aula von dän Ritta, dee opp daut witte Pieet jeräden haud, omjebrocht. Jo, de Ritta haud nämlich bloos jerät, un dan wia daut soo aus wan hee äant aula, met een schoapet Schwieet doot jemoakt haud. Un dan wieren de Oshakasch jekomen, un hauden sikj aula von äare doodje Kjarpasch gaunz voll jefräten.