Johanes sach woo een Enjel vom Himmel rauf komen woat, un woo dee daut bekaunt moaken woat, daut de Staut von Babylon tonuscht komen woat
18
1-2 Aus de Enjel mie daut Jeheemnis von de Fru, un daut Beest, un de groote Hua erkjläat haud, dan sach ekj een aundren Enjel vom Himmel rauf komen, dee von Gott ne groote Vollmacht jekjräajen haud. Un de Ieed wort gaunz Dach von dän Enjel sien wundaboaren Schien, un dee vetald mie woo Gott de Staut von Babylona nochmol venichten woat. Un de Enjel räd gaunz lud, un säd,"De groote Staut von Babylon,
es gaunz tonuscht jekomen,
un aul de Babylona sent doot.
Nu es Babylon aul mau bloos ne Städ wua Diewels,
un beese Jeista sikj vestäakjen,
un wua Oshakasch,
un aulahaunt äakjliche Tieren, äa tus hant.
3 Wiel aul de Velkja oppe Ieed,
hauden sikj soo von de Babylona äare Aufjettarie veleiden loten,
aus wan een Maun sikj von ne Hua haud besupen loten,
un sikj dan gaunz von äare vekjieede Wäaj haud rejieren loten.
Jo, un aul de Kjennichs oppe Ieed,
hauden sikj soo aun de Babylona hanjejäft,
aus wan een Maun sikj met ne Hua veleeft haud.
Un wiel de Babylona emma soon dieret un jemietlichet Läwen fieeden,
dan wieren aul de groote Jeschaftsmana oppe Ieed derch äant rikj jeworden.
Un daut es wuarom Gott de Babylona,
met äare Staut toop, haud venichten loten."
4 Dan hieed ekj woo noch eene Stemm, Gott sien Volkj vom Himmel jeroopt haud, un woo hee äant fa sien Jerecht jewoarnt haud, un hee säd,
"Mien Volkj, velot de beese Staut von Babylon,
un habt nuscht met de Babylona äare Aufjettarie to doonen,
sonst woa jie unja de nämelje Ploag lieden motten,
aus waut ekj opp äant woa tookomen loten.
5 Wiel see hant sikj nämlich soo vesindicht,
daut wan eena äare Sinden aula oppfliejen kunn,
dan wudden dee bat aum Himmel rieekjen.
Gott haft äare Sinden aula em Denkj jehoolen,
un soo woat hee äant rechten doafäa."
Dan hieed ekj woo de Stemm daut Befäl jejäft haud, daut de Babylona sull bestroft woaren, un hee säd,b
6 "Doot met de Babylona,
soo aus see emma met aundre jedonen hauden.
Tolt äant nochmol soo väl Beeset trigj,
aus waut see emma hauden utjetolt.
Aundre hauden see emma gaunz schlajcht behaundelt,
un soo saul äant nu tweemol soo schlajcht behaundelt woaren,
aus woo see aundre emma behaundelt hauden.
7 Jo, un de Babylona hauden sikj uk emma sea selfst je-ieet,
un hauden emma een jemietlichet Läwen jefieet,
un doano sellen see nu lieden un truaren.
Wiel de Babylona wieren sikj emma sea secha,
un wan see unja sikj jerät hauden, dan säden see,
'Wie sent doch soo aus ne Kjennijin,
dee von opp äa Troon äwa aules de Vollmacht haft,
un nich soo aus ne truaje Wätfru,
dee sikj nich halpen kaun.'
8 Un krakjt wiel de Babylona emma soo stolt wieren,
dan woat Gott äant de Ploag aula tookomen loten,
waut hee fa äant bestemt haud.
Dan woat Gott äant soo haustich rechten,
daut sikj daut soo späaren woat,
aus wan daut aula en een Dach passieren woat.
Dan woaren de Babylona fa ne korte Tiet,
sea truaren un hungren,
un wan see doot sent,
dan woat äare Staut gaunz vebrent woaren.
Soo aus dit woat Gott de Babylona aula rechten,
wiel hee nämlich de Har Gott es, dee sea stoakj es."
9 Dan räd de Stemm wieda, un säd, "Un de Kjennichs von oppe Ieed, dee sikj met dise 'Hua von Babylon' veleeft hauden, un dee jemietlich met äa toop jeläft hauden, woaren roaren un truaren wan see seenen, woo de Babylona äare vebrende Staut rieekjren woat. 10 Jo, un see woaren sikj uk sea ferchten un tieren, wan see von wiet auf seenen woo sea de Babylona lieden woaren. Un see woaren sajen,
"Fa de groote stoakje Staut von Babylon,
wia daut doch schrakjlich,
wiel en soon kort Stootje,
worden de Babylona aula jerecht."
11 Un aul de groote Jeschaftsmenschen von äwa de gaunze Ieed, woaren uk roaren un truaren, wan see seenen woo de Babylona omkomen woaren. Wiel dan woat doa kjeena mea sennen, met dän see wieda Jeschaft driewen kjennen. 12 De Jeschaftsmenschen hauden sikj doatoo jewant, daut see de Babylona emma hauden väl Golt, Selwa, diere Steena un Parlen vekoft; un see hauden äant uk emma dieren Kartunzeich, un Sied,c un rootbleiwet un roodet Zeich vekoft; un see hauden äant uk väle Aufbilda vekoft, dee von scheenrikjendet Holt jemoakt wieren; un Dinja von Aulfensteen,d un von veschiedne Sorten von diera Holt, un Bronz, un Iesa, un Marmelsteen.e 13-14 Jo, un de Jeschaftsmenschen hauden de Babylona uk Kerneel, un Speeziee, un veschiedne Sorten Weiruak vekoft; un see hauden äant uk Wien, Eejl, fiena Mäl, Weit, Vee, Schop, Pieed, Pieetsfoatja un Sklowen vekoft. Un aus de Babylona äare Staut to nuscht jekomen wia, dan wia de Jeschaftsmenschen äare Vedeenst mäajlichkjeiten, aula to Enj jekomen, un soo tieeden see sikj äwa de Babylona, un säden,
"Aules waut jie junt emma hauden jankren loten,
un waut jie junt hauden toop jekoft,
es gaunz vebrent worden.
Aul june blitz blanke Sachen sent veschwungen,
un soo woa jie dee niemols wada finjen."
15-16 Un de Jeschafstmenschen, dee derch de Babylona wieren rikj jeworden, woaren sikj von wiet auf ferchten un tieren, wan see seenen woo de Babylona lieden woaren. Un see woaren roaren un truaren, un sajen,
"Waut de groote Staut von Babylon passieet wia, es doch schrakjlich!
Wiel de Babylona hauden sikj doch emma soo aus ne Kjennijin,
met diere rootbleiwe, un roode kartunzeichne Kjleeda aunjetrocken,
un see hauden sikj uk emma met Golt, un diere Steena, un Parlen utjestraumt.
17-18 Un dan met eemol haustich,
hauden see äa Rikjdom aula veloaren!"
Un aul de Scheppharn, un Seemana, un Passazhieren, un aul de Jeschaftsmenschen, dee äa Jeschaft emma äwarem Mäa vehaundelt hauden, woaren von wiet auf seenen woo de Staut von Babylon rieekjren woat, un dan woaren see sikj lud tieren, un sajen,
"Doa es doch kjeene aundre Staut oppe Ieed,
dee soo groot es, aus waut Babylon mol wia."
19 Un dan woaren see Stoff enne Hecht schmieten, om to wiesen woo schlajcht äant daut jeit, daut äa Haundel met de Babylona to Enj jekomen wia, un see woaren lud roaren un jaumarieren, un sajen,
"Waut de groote Staut von Babylon passieet wia, es doch schrakjlich,
wiel met eemol haustich,
hauden see aules veloaren.
Jo, un de Scheppharn, dee äare Woaren emma aulewäajen utjefieet hauden,
wieren derch de Babylona rikj jeworden,
un nu es daut aula to Enj jekomen."
20 Dan hieed ekj waut de Stemm wieda jesajcht haud, un hee säd,
"Aul jie dee em Himmel wonen,
kjennen junt nu freien.
Jo, lot aul Gott sien oppoat jesadet Volkj,
un siene Apostel, un Profeeten sikj freien!
Wiel Gott haft de Babylona fa aules trigj jetolt,
waut see junt hauden aunjedonen."
21 Un dan sach ekj woo een stoakja Enjel, een groota Steen jenomen haud, waut nämlich soo groot wia aus een Molsteen, un woo hee dän em Mäa jeschmäten haud. Un de Enjel räd gaunz lud, un säd,
"Soo aus ekj disen Steen em Mäa jeschmäten ha,
soo woat de groote Staut von Babylon,
met Jewault von äare huage Städ,
rauf jeschmäten woaren.
Un krakjt soo aus de Steen em Wota gaunz veschwungen wia,
soo woat von Babylon nuscht mea to finjen sennen.
22 Un soo woaren de Hoapen, un Fleiten, un Trompeeten aula gaunz stell sennen,
dee eena en Babylon mol hieren kunn.
Un dan woaren de Hauntoabeida,
nich mea schaufen,
dee doa mol jeoabeit hauden.
Un de Molsteena woaren wiedahans gaunz stell sennen,
dee doa emma hauden Weit jemolt.
23 Un de Nacht woaren de Lichta niemols wada dachen,
dee en Babylon emma jedacht hauden.
Jo, un de junge Menschen woaren sikj uk niemols wada to äare Kjast sikj freien kjennen."
Un de Enjel räd wieda, un säd,
"Jo, soo aus dit woat daut nochmol met de groote Staut von Babylon passieren.
Wiel de Babylona äare Jeschaftsmana,
wieren de jratste Schacha oppe Welt,
un derch äant hauden de Babylona,
aul de Velkja oppe Ieed emma gaunz vezaubat,
soo daut see von Gott nuscht weeten wullen.
24 Un de Babylona hauden daut Bloot,
von Gott sien oppoat jesadet Volkj,
un von siene Profeeten vegoten.
Un soo haud äa Bloot dan opp de Gaussen von Babylon,
un opp de Gaussen von väle Städa enne Welt jeschält.
Un soo es daut mau gaunz rajcht daut Gott äant dan soo jerecht haud."