Johanes sach waut doa passieren woat, wan de fefta Enjel opp siene Trompeet blosen woat
9
Un dan blosd de fefta Enjel opp siene Trompeet, un dan sach ekj een Jeist, waut soo aus een Stiern leet, dee vom Himmel no de Ieed jefollen wia. Un dän wort dän Schlätel to de Grufta jejäft, waut kjeen Boddem haft. 2 Un aus de Jeist de Gruft haud opjemoakt, dan kwaulmd Ruak von ut de Gruft, soo aus wan een groota Owen sea jerieekjad haud. Un doa wia soo väl Ruak enne Loft, daut eena de Sonn nich mea seenen kunn, un aules wia gaunz dunkel.3 Un dan sach ekj woo ne Sort Heischrakjen, von ut daut Ruak äwadäl jekomen wieren, un woo dee sikj oppe Ieed jesat hauden. Dise Heischrakjen hauden de Macht, daut see Menschen soo stäakjen kunnen, aus wan ne Skorpion wäm met dän Zoagel stakjt. 4 Un dee wort befolen, daut see kjeen Graus, ooda Beem, ooda irjent jreene Plaunten oppfräten sullen, un daut see bloos de Menschen aunjriepen durwen, dee nich met Gott sien Stampelb betieekjent wieren. 5 See sullen de Weltmenschen nämlich soo stäakjen aus wan ne Skorpion wäm stakjt, un see durwen dee oba nich doot moaken. Un soo sullen see dee fa fief Moonat lank kjwälen.
6 En dise Tiet, wan de Heischrakjen de Weltmenschen soo aus dit kjwälen woaren, dan woaren see soo sea lieden motten, daut see dän Doot sieekjen woaren, un see woaren oba noch nich stoawen kjennen.
7 Dise Heischrakjen wieren nich soo aus jeweenelje Heischrakjen, wiel dee leet daut no Pieed, dee met Kjriejeskjleeda beschitzt wieren, un dee jesodelt un reed wieren, soo daut eena dee nom Kjrich rieden kunn. Un oppem Kopp hauden see soont, waut no ne goldne Kroon leet, un äare Jesechta likjende krakjt een Menschens Jesecht. 8-9 Un see hauden lange Hoa soo aus ne Fru, un Tänen soo aus een Leiw, un äare Kjriejeskjleeda, wuamet see sikj beschitzten, wieren von Iesa. Un wan see fluagen, dan ruzhden äare Flichten, soo aus wan ne groote Häad Soldoten opp äare Pieets Foatja nom Kjrich joagen. 10 Un see hauden Zäajel soo aus een Skorpion, wuamet see een Mensch stäakjen kunnen. Un äant wort de Macht jejäft, soo daut see de Weltmenschen fief Moonat lank kjwälen sullen. 11 Un äa Kjennich, wia een Enjel dee von ut de Gruft jekomen wia, waut kjeen Boddem haft. Un sien Nomen oppe Hebräische Sproak, wia Abaddon, un oppe Griechische Sproak heet hee Apollyon, un siene Nomes bedieden nämlich 'Venichta', ooda 'Dee Waut Venichten Deit'.
12 Aul dit waut ekj von dise Heischrakjen jeseenen haud, wia noch mau daut, waut dan passieren saul, wan dee ieeschta von de latste dree Enjel opp siene Trompeet blost. Oba kjikjt doch, doa sent noch twee Enjel, dee noch opp äare Trompeeten blosen motten.
Johanes sach waut doa passieren woat, wan de sasta Enjel opp siene Trompeet blosen woat
13 Dan blosd de sasta Enjel opp siene Trompeet, un ekj hieed ne Stemm, dee von de vea Akjen von de goldne Weiruakaultoa kjeem, dee ver Gott sien Troon wia. 14 Un de Stemm räd dän Enjel aun, dee siene Trompeet jrod jeblost haud, un säd, "Lot de vea Enjel loos, dee bie dän Eufrates Riefa faust sent." 15 Un dan sach ekj woo de vea Enjel worden frie jeloten, dee nämlich fa dise Stund, un Dach, un Moonat, un Joa, wieren reed jemoakt. Un see hauden ne groote Häa Soldoten, dee äant to ried halpen sullen, om een dreddel von aule Weltmenschen oppe Ieed doot to moaken. 16 Un ekj hieed wooväl Ritta äant jeholpen hauden, un de Zol kjeem no 200 Million.
17-19 Un ekj sach woo dise groote Häa Ritta, oppe äare Pieed jesäten hauden, un äare Kjriejeskjleeda wieren fiaroot, un dunkel bleiw, un jäl. Un äare Pieed wieren aundasch aus jeweenelje Pieed, wiel dee hauden Kjap soo aus Leiws, un see hauden Krauft en äare Miela, un en äare Zäajel, wuamet see de Weltmenschen aunjriepen kunnen. Äare Zäajel hauden Schlangen Kjap, wuamet see een Mensch nämlich velatzen kunnen, un von ut äare Miela spieejen see Fia, un Ruak, un Schwäwelblit, wuamet see een dreddel von aule Weltmenschen oppe Ieed velatzen kunnen.
20 Oba de Weltmenschen dee dise latste Ploagen äwaläft hauden, hauden äare beese Denkjens Oat nich jeendat. See hilden sikj bloos aun äare beese Jeista, un aun äare Aufjetta, dee von Golt, un Selwa, un Bronz, un Steen, un Holt bestunden, dee nämlich nich seenen ooda hieren, un dee nich gonen kjennen. 21 Un de Weltmenschen läwden en äare Sinden wieda. See brochten sikj omzajcht om, un eewden äare Hakjsarieen, see veläwden sikj jeschlajchtlich, un bestoolen sikj omzajcht, un see endaden äare beese Jedankens Oat nich.