2 Horcht emol häa! Ekj sie Paulus, un ekj saj junt, daut wan jie junt no daut Jesaz no beschnieden loten, om ver Gott jerajcht to sennen, dan nuzt junt daut nuscht, waut Christus jeistlich aules fa ons volbrocht haft. 3 Un ekj saj junt wada, waut ekj junt aul eemol jesajcht ha, nämlich, daut een jiedra dee sikj no daut Jesaz no beschnieden lat, es dan uk schuldich aul de Jebooten fälaloos to jehorchen, un nich bloos wan sikj daut om de Beschniedunk haundelt. 4 Aul dee waut schaufen doonen de Jesazen to jehorchen, om ver Gott jerajcht to woaren, sondren sikj met äare Woakjen von Christus auf. Un doamet hant see sikj dän Rigjen aun Gott siene leeftolje Radunk jedreit.

5 Soone Menschen veachten Gott siene Leeftolichkjeit, wiel see dän Heiljen Jeist nich aunerkjanen. Oba wie em Jäajendeel kjriejen onse jeistliche Krauft von däm Heiljen Jeist, un soo luaren wie jeduldich fa waut de Heilje Jeist ons vesproaken haft, nämlich, daut wie wäajen onsen Gloowen aun Christus, noch emol jerajcht ver Gott stonen woaren. 6 Wiel wan eena jeistlich met Christus Jesus eent jeworden es, dan haft daut ver Gott nuscht to sajen, auf eena sikj beschnieden lat, ooda auf eena sikj nich beschnieden lat. Nä, waut Gott dan leewa von eenem velangt, es daut eena daut met siene Leew fa aundre bewiesen wudd, daut eena sikj opp Christus veloten haft.

7 Verhäa wieren jie jeistlich doch aul soo aus een stoakja Rana jeworden, dee een Gooden Rees jerant haud, wiel em Jeistlichen wieren jie aul goot väarwajch jekomen. Un soo staun ekj äwa waut fa Menschen daut wudden sennen, von dän jie junt daut wudden Jefaulen loten, daut see junt jeistlich soo von june Ranbon wudden rut steeten, daut jie de woare Lieren nich mea jehorchen wudden.^† 8 Daut see junt met soon Faulschet beräden wudden, es doch nich wiel see dän Gott jehorchen, dee junt no sikj roopt, un dee junt nämlich enloden deit, daut jie to sien frieet Volkj jehieren sellen. 9 Un äare faulsche Lieren kaun eena uk met Häw vejlikjen, wiel soo aus daut mau een kjlien bät Häw brukt, om daut gaunze Stekj Dieech to vesuaren, soo vebreeden äare faulsche Lieren sikj, mank aul de Gleubje. 10 Jeistlich sent jie un ekj doch met däm Harn toop eent jeworden, un soo velot ekj mie gaunz doaropp, daut jie dan uk met mie wudden envestonen sennen, äwa waut ekj junt hia jeschräwen ha. Un daut helt sikj oba jlikj wäa daut dan uk sennen wudd, dee junt veleiden deit. Wiel een jiedra dee junt von de Woarheit veleiden deit, mott doamet räakjnen daut Gott am fa siene faulsche Lieren rechten woat.

11 Un leewe jeistliche Jeschwista, wan sikj daut om faulsche Lieren haundelt, dan sent doa soone dee sajen, daut ekj daut noch emma wieda lieren doo, daut eena sikj mott beschnieden loten, om ver Gott jerajcht to sennen. Un daut kaun doch nich stemmen, wiel dan wudd ekj nich mea wäajen de Juden lieden motten, wan see mie vefoljen, soo aus ekj daut nu mott. Un dan wudd äant daut uk nich een Aunstoos sennen, waut ekj werkjlich prädjen doo, nämlich, daut Christus aum Kjriez jestorwen wia, om ons ver Gott jerajcht to moaken. 12 Un ekj wudd wenschen, daut dee waut junt met äare faulsche Lieren baudren, un dee daut von junt velangen, daut jie junt sellen beschnieden loten, daut see sikj dan aul gaunz utschnieden wudden, wuamet see sikj dan selfst, von june Jemeenschoft utschluten wudden.^†

13 Leewe jeistliche Jeschwista, wie räden hia doch von woo Christus ons jeistlich frie jemoakt haft, soo daut wie nich mea soo aus Sklowen sennen wudden, dee jeistlich aun de Jebooten veskloft sent. Wiel Gott haft junt enjelot, om daut jie jeistlich een frieet Läwen fieren sellen. Un seet oba bloos daut jie june jeistliche Frieheit nich aus ne Uträd brucken wudden, om bloos soo em Vejnieejen to läwen, aus jun Fleesch^† daut wudd jankren. Nä, leeft junt leewa, un bewiest daut jie junt leewen, doamet daut jie junt omzajcht bedeenen wudden. 14 Wäa soo aus dit läft, volfelt aules waut daut Jesaz von eenem velangt. Wiel daut gaunze Jesaz kaun eena met dit eene Jeboot toopfoten, nämlich, 'Du saust dien Näakjsten soo leewen aus die selfst.' 15 Un wan jie junt oba bloos strieden, soo aus wan jie Tieren sent, dee sikj omzajcht vebieten un oppfräten, dan paust mau sea opp, daut jie junt jeistlich nich noch gaunz enne Grunt brinjen wudden.

16 Waut ekj junt hiamet sajen well es nämlich, lot dän Heiljen Jeist, junt de jeistliche Krauft jäwen, om soo to läwen aus hee junt leiden wudd. Un dan woa jie aul daut Beese niemols volfellen, waut jun Fleesch emma soo sea jankat. 17 Wiel jun Fleesch jankat emma krakjt aundasch doonen, aus waut de Heilje Jeist emma well daut jie doonen sellen. Un de Heilje Jeist well oba emma daut jie krakjt aundasch doonen sellen, aus waut jun Fleesch emma jankat. Un wiel dise sikj jäajensiedich emma strieden, dan sent jie nich frie daut Goode to doonen, waut jie wudden em Utsecht han.^† 18 Oba wan jie junt von däm Heiljen Jeist rejieren loten, dan sent jie jeistlich frie, un dan haft daut Jesaz nuscht to sajen, äwa woo jie läwen motten.

19 Un daut jeit oba kloa to seenen wan een Mensch sikj von sien Fleesch rejieren lat. Wiel siene Woakjen un Jedanken bestonen nämlich, von Onzucht,^† un von een schwienschet jeschlajchts Läwen, un von een Läwen waut sikj gaunz aun de Sinden äwajeft. 20 Jo, un siene Woakjen un Jedanken bestonen uk von dän Jetzendeenst, un von de Hakjsarie, un von Fientschoft, un Striet, un von dän Aufgonst, un Wutt, un von de Bejia fa Iea, un von Oneenichkjeit, un von Spoolungen. 21 Jo, un dee bestonen uk von dän Janka fa waut aundre hant, un von Suparieen, un von wille Fasten fieren. Jo, un dee bestonen uk von irjent aundre beese Woakjen un Jedanken, dee soo sent aus dise, waut ekj hia oppjerieecht ha. Un ekj woarn junt wada, soo aus ekj junt aul verhäa jewoarnt ha, daut wäa sikj en soone Dinja aus dit eeft, dee woat sien Deel von daut jeistliche Oafschoft noch emol nich kjriejen, waut Gott fa sien Volkj bestemt haft, wan Christus trigj no de Ieed komen woat om sien Kjennichrikj opptostalen.

22-23 Oba wan eena sikj von däm Heilje Jeist rejieren lat, dan brinjt de Heilje Jeist soont en eenem äwadäl, waut jeistlich soo aus de Frucht von een Boom es. Un de jeistliche Frucht waut de Heilje Jeist en eenem äwadäl brinjt, es nämlich, Leew, un Freid, un Fräd, un Jedult, un Frintlichkjeit,^† un Goots. Jo, un soon Mensch es toovelessich, un saunftmootich, un hee deit sikj selfst beharschen. Un noanich en aul de Jesazen, es doa irjent Jesaz, waut eenem daut vebeeden wudd, wan eena soo aus dit läwen deit.^†

24 Un fa dee von ons, dee oba to Christus Jesus jehieren, wia daut jeistlich soo aus wan ons fleeschlichen Drief,^† un ons Janka fa daut Beese, met ons Fleesch toop aum Kjriez jenoagelt wort. Un wiel wie jeistlich soo aum Kjriez jenoagelt wieren, es daut dan nich needich daut wie soo läwen motten, aus ons Fleesch daut jankat. 25 Un wan de Heilje Jeist ons daut jeistliche Läwen jejäft haft, uk wan wie noch en onse irdische Kjarpasch läwen, dan sullen wie ons doch uk gaunz von däm Heiljen Jeist rejieren loten. 26 Un well wie nich doano trachten daut Menschen sajen sellen woo groot wie sent, waut nämlich nuscht enhelt, un wuamet wie ons omzajcht dan bloos rut fodren wudden, un wuamet wie ons eena dän aundren dan uk bloos wudden aufjenstich moaken.