Paulus haud de Galata erkjläat woo see jeistlich sullen em Staund sennen, sikj omzajcht trajchttowiesen, wan see sullen enne Schwierichkjeiten jeroden
6
Leewe jeistliche Jeschwista, wan daut verem Dach komen sull, daut doa enne Vesaumlunk wäa es, dee en irjent ne Äwaträdung jeroden es, dan sellen dee von junt dän nat trajchtwiesen, dee sikj von Gott sien Jeist leiden loten. Un dee waut dän trajchthalpt, saul oba mau sea fa sikj selfst oppaussen, sonst kaun hee leicht enne Vesieekjunk jeroden, soo daut hee sikj dan uk vesindjen wudd. 2 Halpt junt omzajcht met june Schwierichkjeiten trajcht, un soo volfellen jie Christus sien Jesaz.† 3 Oba kjeena saul jleewen daut hee too groot es om aundre to halpen, wiel wan eena sikj jleeft waut Besondret to sennen, wan aule Menschen ver Gott nämlich nuscht sent, dan bilt eena sikj doch bloos selfst waut en.4 Oba een jiedra saul no siene ieejne jeistliche Oabeit kjikjen, om to seenen daut hee dee rajcht utfieet. Un dan kaun hee sikj fa siene ieejne Oabeit freien, un nich wiel hee sikj jleeft bäta to sennen aus aundre. 5 Wiel een jiedra es fa siene ieejne jeistliche Oabeit veauntwuatlich, fa woo hee dee utfieet. 6 Un dee von junt, dee oba unja de Lieren von daut Wuat Gottes setten, sellen von aul daut Goode† waut jie hant, met june Lierasch metdeelen, om soo met äant met to oabeiden.
Paulus haud de Galata erkjläat daut see jeistlich soont arnten wudden, aus waut see jeistlich jeseit hauden
7 Denkjt nich daut jie soo ver Gott läwen kjennen, daut jie am met jun Läwen aunschmäaren wudden, wiel jie kjennen junt secha sennen, daut Gott weeten deit waut jie werkjlich sent. Wiel soo aus een Bua emma krakjt soont arnten woat, aus waut hee jeseit haft, soo woat Gott junt noch emol doano beloonen, aus jie daut met jun Läwen woaren vedeent han. 8 Wiel wäa soo läft aus am fleeschlich jankat, es jeistlich soo aus een Bua, dee fa ne Arnt schauft, waut nämlich gaunz vefulen woat. Wiel aules waut hee sikj met siene fleeschliche Woakjen aunjeit, woat schlieslich gaunz vekomen, wan hee stoawen woat. Un wäa sikj oba von däm Heiljen Jeist rejieren lat, es jeistlich soo aus een Bua, dee fa ne eewje Arnt schauft. Wiel wan hee sikj von däm Heiljen Jeist rejieren lat, dan woat hee aules von dän Heiljen Jeist kjriejen, waut met daut eewje Läwen to doonen haft. 9 Un well wie oba nich Mootloos woaren, fa aundre Goodet to doonen. Wiel soo aus een Bua emma krakjt to de rajchte Tiet ne Arnt kjricht, soo woa wie jeistlich noch emol väl Goodet fa onse Mieej kjriejen, wan wie nich oppjäwen woaren. 10 Un soo well wie aule Jeläajenheiten utnutzen fa aule Menschen emma Goodet to doonen, un besondasch fa dee waut to Gott sien gleubjet Hushault jehieren.
Toom Schluss haud Paulus dän Breef kort toopjefot, om daut nochmol to betoonen, daut de Galata siene Lieren iernst nämen sullen
11 Seet doch woo ekj Paulus, junt dise latste Wieed, en miene ieejne Hauntschreft jeschräwen ha, soo daut jie nämlich weeten kjennen, daut dis Breef werkjlich von mie kjemt. Un jie seenen doch met waut fa groote Buakstow, ekj junt dit jeschräwen ha, wiel ekj well betoonen, daut jie dise Wieed sellen iernst nämen.†
12 Daut sent doch dee, waut sikj met daut kjarpaliche puchen, dee daut von junt velangen, daut jie junt sellen beschnieden loten. Un daut see soont von junt velangen, es doch bloos soo daut de Juden äant nich wieda vefoljen sellen. Wiel wan see bloos lieren wudden, daut eena sikj doaropp veloten mott, daut Christus aum Kjriez jestorwen wia, om daut eena kaun jerat woaren, dan wudden de Juden äant fa äare Lieren vefoljen. 13 Ekj saj junt dise Dinja, wiel daut sent doch krakjt dee, waut sikj soo sea aun de Beschniedunk hoolen, dee de äwaje Jesazen nich jehorchen. Aules wuano see no ut sent, wan see daut von junt velangen daut jie junt sellen beschnieden loten, es daut see sikj met june beschnädne Kjarpasch wudden puchen kjennen, om to bewiesen daut jie äare Nofolja sent.
14 Oba bie mie saul daut niemols väakomen, daut ekj mie met irjent sonst waut puchen wudd, aus waut ons Har Jesus Christus aum Kjriez fa mie volbrocht haud.† Wiel aus ekj jeistlich met Jesus toop aum Kjriez jestorwen wia, dan wia daut soo aus wan de weltliche Interessen fa mie jestorwen wieren, un soo aus wan ekj fa de Welt soo aus een doodja Mensch jeworden wia, äwa dän de weltliche Interessen nuscht mea waut to sajen hant. 15 Jo, un soo puch ekj mie bloos met waut Christus fa mie jedonen haud, wiel ver Gott haft daut nuscht to sajen, auf eena sikj kjarpalich beschnieden lat ooda nich. Nä, daut eensje waut dan leewa ver Gott waut talt, es auf eena jeistlich met Jesus toop ne niee Persoon jeworden es. 16 Mien Jebät fa aul dee, waut sikj no dise niee jeistliche Läwens Räajel rechten, es daut see een frädeljet Läwen fieren muchten, un daut see Gott siene Boarmhoatichkjeit woa nämen wudden. Jo, see sent nämlich dee, waut nu soo to Gott sien Volkj jehieren, aus de Israeliten mol to Gott sien Volkj jehieet hauden.
17 Von nu aun saul kjeena mie daut wieda schwoa moaken doamet, daut jie miene Lieren em Froag stalen wudden. Wiel ekj kaun junt daut met miene Noawen bewiesen, daut ekj Jesus emma tru jedeent ha, wiel daut es doch wiel ekj siene woare Lieren emma tru wieda jeprädicht ha, daut mie vekjielt wort.
18 Leewe jeistliche Jeschwista, mien Jebät fa junt es, daut de Har Jesus Christus siene Leeftolichkjeit junt jeistlich stoakjen mucht. Jo, soo lot daut mau aula passieren!