Paulus haud de Galata erkjläat woo de Apostel von Jerusalem am aus een Apostel aunerkjant hauden
2
Un aus ekj wia vieetieen Joa en Syrieen un Zilizieen jewast, dan reisd ekj wada no Jerusalem. Un dit mol reisd ekj met Barnabas toop, un dän Titus haud ekj mie uk metjenomen. 2 Un ekj wia oba no Jerusalem jereist, wiel Gott mie daut openboat haud, un nich wiel irjentwäa mie doatoo bedwungen haud. Un ekj haud mie oba toieescht met de Leidasch jetroffen, dee nämlich von de Gleubje huach aunerkjant wieren, wiel ekj wull äant priewaut erkjläaren waut de goode Norecht wia, waut ekj emma mank de Nich-Juden vebreet haud. Jo, un daut haud ekj oppoat met de Leidasch jedonen, wiel ekj wull nich daut irjentwäa denkjen sull, daut ekj soont lieed waut orrajcht wia. Wiel dan wudd de jeistliche Oabeit waut ekj doo, un waut ekj jedonen ha, vejäfs sennen, wiel dan wudd kjeena sikj opp miene Bootschoft veloten. 3 Oba de Leidasch wieren gaunz envestonen, met waut ekj äant väajestalt haud. Un wan see daut uk emma hauden fa Mood jehaut, daut een Nich-Jud sikj must beschnieden† loten, doawäajen hauden see daut nich emol von Titus velangt, daut hee must beschnäden sennen, uk wan hee doa aus een griechischa Maun, met mie toop wia.4 Un daut Titus sikj äwahaupt beschnieden loten sull, wia mau doawäajen em Froag jekomen, wiel doa atelje enne Vesaumlungen nenn jekomen wieren, dee sikj bloos soo jedonen hauden, aus wan see gleubich wieren. Dise faulsche Breeda haud wäa plietsch nenn jebrocht, un dee hauden see sikj dan uk noch bie ons† mank jeschlikjt, om onse Frieheit† plietsch to beluaren, waut wie von Christus Jesus jekjräajen hauden, aus wie jeistlich met am wieren eent jeworden. Jo, see hauden no ne Uasoak jesocht, om ons unja de judische Jesazen to brinjen, wuaderch wie jeistlich dan wudden soo aus Sklowen jeworden sennen, dee nämlich nich aundasch kjennen, aus daut see de Jesazen jehorchen motten. 5 Oba wie jehorchten äant nich emol fa een kjlien Stootje, wiel wie wullen de Woarheit, von de goode Norecht oppbewoaren, soo daut de goode Norecht, junt wieda toom nutzen sennen wudd.
6 Un de Leidasch, waut von atelje huach aunerkjant woaren, hauden to de goode Norecht waut ekj emma jeprädicht haud, nuscht bie to droagen. (Un von äant wudd ekj noch sajen, daut mie daut eendoont es, waut fa Menschen see mol sent jewast, wiel Gott sitt aule Menschen fa äwareen aun.)† 7 Nä, un enne Städ daut see waut hauden, waut see to miene Bootschoft bie droagen kunnen, hauden see krakjt daut Jäajendeel jedonen, un hauden miene Oabeit nämlich gaunz unjastett. Wiel see hauden erkjant, daut Gott mie de goode Norecht krakjt soo aunvetrut haud, aus hee Petrus dee aunvetrut haud, un daut ekj dee oba soo mank de Nich-Juden wieda prädjen sull, aus Petrus dee mank de Juden prädjen sull. 8 Wiel de nämelja Gott, dee soo en Petrus jeschauft haud, daut hee aus een Apostel mank de Juden schaufen kunn, dee haud uk en mie jeschauft, om daut ekj aus een Apostel mank de Nich-Juden schaufen kunn.
9 Un aus Jakobus, Petrus un Johanes erkjant hauden, daut Gott mie wia soo leeftolich jewast, daut hee mie dise besondre Oabeit jejäft haud, dan hauden see mie un Barnabas de rajchte Haunt jerieekjt. Dit wieren nämlich dee, waut von de Vesaumlunk aus jeistliche Stendasch† aunerkjant worden, un doamet daut see ons de rajchte Haunt jerieekjt hauden, beweesen see daut wie äare Metoabeida wieren, un daut wie ons eenich wieren, daut ekj un Barnabas mank de Nich-Juden schaufen sullen, un daut see wieda mank de Juden schaufen sullen.† 10 Daut eensje waut see ons noch hauden too jeroden, wia daut wie mau wieda aun äare Oame† denkjen wudden, un daut wie dee met daut Tietliche methalpen sullen, waut ekj uk aul emma jieren jedonen haud.
Paulus haud fa de Galata erkjläat wuarom hee Petrus vemont haud
11 Un aus ekj lota oba en de Staut von Antiochieen wia, dan wia Petrus uk bat doa jekomen. Un wiel daut kloa wia, daut hee sikj selfst veschulcht haud, dan vemond ekj am perseenlich, ver de gaunze Vesaumlunk. 12 Wiel aus hee aum Aunfank en Antiochieen wia, dan haud hee emma met de gleubje Nich-Juden toop jejäten. Un aus doa oba atelje Juden von Jerusalem jekomen wieren, dee von Jakobus wieren jeschekjt worden, dan haud hee sikj von de Nich-Juden trigj jetrocken, un haud sikj von äant aufjesondat. Wiel hee haud sikj fa de Juden von Jerusalem jefercht, wiel hee wull nich han daut see am veachten sullen, wiel hee sikj met de Nich-Juden aufjeef, waut nämlich no daut Jesaz no veboden wia. 13 Un de aundre gleubje Juden von Antiochieen, hauden uk met Petrus met jeheichelt, wiel wan see uk bäta jewist hauden, doawäajen hauden see sikj uk von de Nich-Juden aufjesondat. Un äare Heichlarie wia soo oajch, daut de nämelja Barnabas sikj uk haud veleiden loten.
14 Un aus ekj oba jeseenen haud, daut see sikj nich aun de Woarheit, von de goode Norecht jehoolen hauden, dan räd ekj Petrus direkjt ver de gaunze Vesaumlunk aun, un säd, "Wan du aus een jebuarna Jud toom Gloowen jekomen best, dan hast du daut Judendom tosied jelajcht, un soo läfst du soo aus een Nich-Jud, un nich soo aus een jesazlicha Jud. Un soo es daut gaunz orrajcht von die, wan du die nu met eemol bloos met Juden opphelst, wiel doamet lajchst du Druck opp de Nich-Juden, daut see soo läwen sellen aus de jesazliche Juden."
15 Un ekj räd wieda met Petrus, un met de gaunze Vesaumlunk, un säd, "Wie Gleubje, dee nämlich aus Juden to Welt jekomen wieren, sent doch nich soo aus de Nich-Juden, dee wie emma fa 'Sinda' jehoolen hauden, wiel see sikj nich aun onse Jesazen hilden. 16 Un trotzdäm weeten wie, daut kjeen Mensch ver Gott jerajcht woaren kaun, wiel hee sikj aun irjent Jesazen helt, un daut eena sikj dan bloos opp Jesus Christus veloten mott, om daut hee auleen eenem ver Gott jerajcht moaken kaun. Un soo hauden wie Juden, ons doch uk opp Christus veloten, soo daut daut wäajen ons Gloowen aun Christus sennen wudd, daut wie ver Gott wudden jerajcht sennen, un nich wiel wie ons aun daut Jesaz hoolen. Wiel kjeena dee von Fleesch un Bloot besteit, kaun ver Gott jerajcht woaren, wiel hee sikj aun daut Jesaz helt."
17 "Eenje Juden jleewen, daut wie läwen enne Sinden, wan wie ons bloos opp Christus veloten, om ver Gott jerajcht sennen, enne Städ daut wie wudden vesieekjen daut Jesaz to jehorchen. Es doamet jemeent daut wie wäajen Christus enne Sinden läwen, wan wie ons nich mea aun daut Jesaz hoolen? Nä, sea lang nich! 18 Waut fa mie werkjlich ne Sind sennen wudd, es wan ekj wada wudd vesieekjen daut Jesaz to jehorchen, wan ekj daut aul eemol auntsied jelajcht ha. 19 Wiel aus ekj mie aun de Jesazen jehoolen haud, waut Gott Moses jejäft haud, dan hauden dee mie doch bloos toom Doot vedaumt. Un wiel ekj ver de Jesazen soo aus een doodja Mensch sie, dan vesieekj ekj dee nich mea to jehorchen,† soo daut ekj dan wudd fa Gott läwen kjennen.
Un daut ekj soo aus dit jestorwen wia, es wiel Gott mie doafäa aunsitt, daut mie jeistlich met Christus toop aum Kjriez jenoagelt wort. 20 Un soo sie ekj nich mea dee waut läwen deit, nu es mien Läwen von Christus aufhenjich, dee nämlich jeistlich en mie läft. Un soo velot ekj mie nu gaunz opp Gott sien Sän, soo daut ekj dit niee Läwen, nu aul en mien Kjarpa wudd utfieren kjennen. Jo, wiel hee es nämlich dee, waut mie jeleeft haud, un dee fa mie jestorwen wia, soo daut ekj soo dit läwen kaun. 21 Ekj tal daut nich fa nuscht, daut Gott mie wia soo leeftolich jewast, daut hee mie dit niee Läwen jeschonken haud. Wiel wan eena sikj noch emma aun de Jesazen hoolen must, om ver Gott jerajcht to sennen, dan wia Christus vejäfs jestorwen."