De gleubje Juden von Jerusalem beschuljden Petrus doafäa daut hee bie een Nich-Jud em Hus nen jegonen wia, un Petrus vetald äant oba woo Kornelius toom Gloowen jekomen wia
11
Daut haud nich lang jedieet, un dan hauden de Apostel, un de gleubje Juden, von de Jäajent von Judäa jehieet, daut de Nich-Juden von Cäsarea, daut Wuat Gottes hauden aunjenomen. 2-3 Un aus Petrus trigj no Jerusalem jekomen wia, dan streeden sikj de gleubje Juden met am, un säden, "Du best bie de onbeschnädne Nich-Juden em Hus nen jegonen, un hast soogoa met äant toop jejäten!"4-5 Un Petrus erkjläad äant, krakjt woo sikj daut aula bie Kornelius haud utjespält, un säd, "Ekj wia en de Staut von Joppe, un haud to Gott jebät, aus mie met eemol em Jeist wajchjenomen wort. Un ekj sach waut, daut no een grootet Loake leet, waut aune vea Akjen faust wia. Un ekj sach woo daut vom Himmel ver mie rauf jeloten wort. 6 Un ekj kjikjt en daut Loake nen, un ekj sach tome Tieren, un wille Tieren, un krupp Tieren, un Väajel. 7 Un mie roopt met eemol ne Stemm, un säd, 'Petrus sto opp, schlacht die waut, un at!'
8 Un ekj auntwuad de Stemm, un säd, 'Niemols nich, Har! Ekj ha noch niemols waut jejäten, waut ons no Moses sien Jesaz no, veboden ooda onrein es.'
9 Oba de Stemm vom Himmel räd wada, un säd, 'Wan Gott waut haft rein jemoakt, dan saj du nich, daut daut onrein es.' 10 Un dit passieed dreemol soo, un dan wort daut Loake, wada nom Himmel jenomen.
11 Un seet junt, krakjt dan stunden dree Mana, ver daut Hus wua ekj bleef, wiel äa Wieet haud äant jeschekjt mie to sieekjen, om mie no Cäsarea to brinjen. 12 Un de Heilje Jeist säd, daut ekj met de Mana metgonen sull, un daut ekj mie daut nich sull schwoa moaken, daut see Nich-Juden wieren. Un dise sas Breeda von Joppe, jinjen met mie toop no Cäsarea, un wie jinjen aula bie dän nich-judischen Maun em Hus nen. 13 Un de Maun vetald ons, woo hee en sien Hus met eemol een Enjel jeseenen haud, dee met am jerät haud, un säd, 'Schekj diene Deena no Joppe, un lot äant Simon Petrus holen. 14 Petrus woat die vetalen, woo du un diene gaunze Famielje, kjennen jerat sennen.'
15 Un Petrus räd wieda, un säd, "Un aus ekj haud aunjefongen to räden, dan kjeem de Heilje Jeist krakjt soo opp äant nopp, aus hee aunfenklich opp ons nopp kjeem. 16 Un dan foll mie bie, waut de Har Jesus jesajcht haud. Hee säd, 'Johanes haud met Wota jedeept, oba Gott woat junt met däm Heiljen Jeist deepen.'
17 Un Petrus räd wieda, un säd, "Un wan Gott de Nich-Juden daut nämelje Jeschenkj jeef, waut hee ons jejäft haud, aus wie ons opp dän Harn Jesus Christus veleeten, dan kunn ekj Gott doch nich em Stich stonen, wan hee äant dän Heiljen Jeist uk jäwen wull."
18 Un aus dee waut Petrus beschulcht hauden, jehieet hauden waut Petrus äant vetalt haud, dan wieren see to Fräd. Un see lowden Gott, un säden, "Un soo haft Gott daut nu mäajlich jemoakt, daut de Nich-Juden äare beese Denkjens Oat endren kjennen, soo daut see daut eewje Läwen krakjt soo kjennen han, aus wie Juden!"
De gleubje Vesaumlunk neem aulewäajen sea too, un de Nich-Juden von Antiochieen worden von de Juden aus Breeda aunjenomen
19 Un de gleubje Juden, dee derch de Vefoljunk vestreit worden, no dän daut de Juden Stephanus hauden doot jemoakt, kjeemen bat de Jäajent von Phönizieen, un bat de Insel von Zypern, un uk bat de Staut von Antiochieen, en de Jäajent von Syrieen. Un wuaemma dise sikj aunsiedelden, doa prädijden see daut Wuat Gottes wieda, oba bloos mank de Juden.
20 Oba atelje von de Gleubje, dee sikj en de Jäajent von Kyrene, un opp de Insel von Zypern, hauden aunjesiedelt, waundaden wada ut, un kjeemen bat de Staut von Antiochieen, wua see sikj fresch aunsiedelden. Un see prädijden de goode Norecht vom Harn Jesus, mank de Nich-Juden wieda. 21 Un de Har stoakjt äant, un schauft derch äant, soo daut väle von de Nich-Juden toom Gloowen aum Harn kjeemen, un äare gottloose Wäaj veleeten.
22 Aus de gleubje Juden von Jerusalem, hauden to hieren jekjräajen, daut de Nich-Juden von Antiochieen toom Gloowen jekomen wieren, dan schekjten see Barnabas no Antiochieen, om sikj de Sach to unjastonen. 23 Un hee freid sikj, aus hee sach woo Gott de Nich-Juden jesäajent haud, un hee root äant sea too, sikj gaunz aun dän Harn hantojäwen, un am tru to bliewen. 24 Un hee deed aul dit fa de Nich-Juden, wiel hee een gooda Mensch wia, dee sikj emma opp Gott veleet, un dee sikj emma gaunz vom Heiljen Jeist rejieren leet. Un derch siene Metoabeit en Antiochieen, kjeemen väle Menschen toom Gloowen aum Harn.
25 Un Barnabas wia oba no de Staut von Tarsus jereist, wua hee no Saulus socht. 26 Un aus hee am jefungen haud, dan brocht hee am trigj no Antiochieen, un see bleewen doa een gaunzet Joa mank de Gleubje, un see lieeden väle Menschen daut Wuat Gottes.
Un daut wia en Antiochieen, wua see de Gleubje toom ieeschtemol, 'Christen'† nanden.
De gleubje Nich-Juden von Antiochieen, holpen de gleubje Juden von Judäa met Jelt ut, un soo beweesen see daut see äant väl räakjenden
27 Un to dise Tiet, wieren atelje Profeeten von Jerusalem, no Antiochieen jekomen. 28 Un doa wia een Profeet, dee Agabus heet, dee ver de Gleubje Vesaumlunk oppstunt, un dee äant derch dän Heilje Jeist sien Krauft vetald, daut doa ne groote Hungaschnoot, äwa daut gaunze reemische Rikj komen wudd. (Dit wia de Hungaschnoot von de Tiet aus Klaudias de reemischa Kjeisa wia.) 29 Un soo beschlooten de Gleubje von Antiochieen, daut see de Gleubje von Judäa wullen met Jelt uthalpen, un daut een jiedra soo väl jäwen sull, aus hee kunn. 30 Un soo hauden see daut dan uk jedonen. Un aus see daut Jelt hauden toop jesaumelt, dan äwajeewen see Barnabas un Saulus daut Jelt, soo daut see daut no de Ooms† brinjen kunnen, von de gleubje Vesaumlunk en Jerusalem.