3 Een Dach bie Klock dree rom no Meddach, wia daut soo rom jekomen, daut Gott sien Enjel sikj von Kornelius, en siene Stow haud seenen loten. Un de Enjel roopt am, un säd, "Kornelius!"

4 Un Kornelius kjikjt dän Enjel ve-enjst aun, un fruach, "Har, waut west du?"

Un de Enjel säd, "Gott sitt woo du daut oame Volkj emma uthalpst, un hee hieet diene Jebäda, un soo erkjant hee woo du am aunbäden deist. 5 Doarom schekj atelje Mana no Joppe, un saj äant see sellen Simon Petrus holen. 6 Petrus blift en Joppe, bie een Ladajoawa, dee Simon heet, dän sien Hus aum Mäa es."

7-8 Un aus de Enjel Kornelius veloten haud, dan roopt hee twee von siene Deena, un een gottesferchtja Soldot, dee am emma bedeenen must, un hee vetald äant waut de Enjel am jesajcht haud, un dan schekjt hee äant no Joppe.

9-11 Dän näakjsten Dach opp Meddach, aus Kornelius siene Deena meist bat Joppe wieren, dan wia Petrus opp Simon de Ladajoawa sien Hus Dak^† nopp jegonen, toom bäden. Petrus haud jehungat, un aus see am daut Äten hauden reed jemoakt, dan neem Gott am em Jeist wajch. Un Gott wees am woo de Himmel äwa am opjinkj, un woo doa soo waut aus een grootet Loake, von aule fea Akjen, vom Himmel rauf jeloten wort. 12 Un en daut Loake sach Petrus aulahaunt vea-beensche Tieren, un krupp Tieren, un Väajel, waut de Juden, no Moses sien Jesaz no nich äten durwen. 13 Un Petrus hieed ne Stemm räden, un dee säd to am, "Petrus, sto opp, un schlacht die waut toom äten!"

14 "Oba niemols nich, Har!", auntwuad Petrus, "Ekj ha noch niemols waut jejäten, waut ons no Moses sien Jesaz no veboden es, ooda waut onrein es."

15 Oba de Stemm räd wieda, un säd, "Wan Gott waut haft rein jemoakt, dan saj du nich daut daut onrein es." 16 Un dit passieed dreemol soo, un dan sach Petrus woo daut Loake wada trigj nom Himmel jenomen wort.

17-18 Oba Petrus haud nich jewist, waut daut Loake un de Tieren aula bedienen sullen, un aus hee sikj doaräwa jewundat haud, dan stunden Kornelius siene Deena, ver Simon de Ladajoawa sien Puat, un see forschten auf Simon Petrus doa aus Jast enwond.

19-20 Un aus Petrus sikj oppem Dak, noch emma äwa daut Loaken besonnen haud, dan säd de Heilje Jeist too am, "Sto opp, un go rauf, wiel doa sent dree Mana bie de Puat, dee no die sieekjen. Go met äant met, un moak die daut nich schwoa, daut see Nich-Juden sent. Wiel ekj selfst ha dee no die jeschekjt."

21 Un Petrus jinkj rauf, un hee stald sikj aun de Mana väa, un säd, "Ekj sie dee dän jie sieekjen. Wuarom sent jie häa jekomen?"

22 Un eena von Kornelius siene Deena auntwuad am, un säd, "Ons Wieet heet Kornelius, un hee es een reemischa Hauptmaun, een jerajchta un gottesferchtja Mensch, dän de Juden von Cäsarea aula väl räakjnen. Gott haud am een heiljen Enjel jeschekjt, dee am befolen haud, daut wie die holen sullen, soo daut du Kornelius ne Bootschoft brinjen kaust." 23 Un Petrus kroagd de Mana nen, un hee wees äant wua see schlopen kunnen.

Un aus Petrus sikj dän näakjsten Dach haud reed jemoakt, dan jinjen hee un Kornelius siene Deena loos no Cäsarea, un atelje von de gleubje Juden, von Joppe jinjen uk met. 24 Un see reisden soo wiet aus see dän ieeschten Dach kjeemen, un dän näakjsten Dach kjeemen see dan bat Cäsarea.

Un Kornelius haud sikj atelje von siene Frind un Frintschoft enjelot, un aus Petrus bat Kornelius sien Hus jekomen wia, dan luaden see aul no am. 25 Un aus Petrus, en Kornelius sien Hus nen jinkj, dan bejäajend Kornelius am bie de Däa, un Kornelius kjneed sikj ver am han, un bäd am aun. 26 Oba Petrus holp Kornelius fuaz opp, un säd, "Sto opp! Ekj sie mau een Mensch, soo aus du best." 27 Un Petrus un Kornelius nobaden, un jinjen em Hus nen, wua väle von Kornelius siene Frind un Frintschoft sikj vesaumelt hauden.

28 Un aus Petrus aul de Nich-Juden sach, dan säd hee to äant, "Jie weeten doch, daut onse Jesazen daut strenj vebeeden, daut wie Juden bie junt em Hus nen gonen, ooda daut wie ons met junt toop aufjäwen. Oba Gott haft mie kloa jewäsen, daut ekj kjeenem fa jemeen, ooda onrein talen saul. 29 Un doawäajen wäad ekj mie nich häatokomen, aus de Mana mie enlooden. Un soo sajcht mie emol, too waut leet jie mie holen."

30-31 Un Kornelius auntwuad Petrus, un säd, "Vea Doag trigj, wia ekj bie Klock dree no Meddach, tus en mien Hus. Un aus ekj jebät haud, dan stunt platzlich een Maun ver mie, en dache Kjleeda, un säd, 'Kornelius, Gott haft dien Jebät erhieet, un haft em betracht jenomen, woo du de Oamen uthalpst. 32 Un soo schekj atelje von diene Deena no Joppe, un lot äant Simon Petrus häabrinjen. Petrus blift en Joppe, en Simon de Ladajoawa sien Hus, waut dichtbiem Mäa es.' 33 Un soo schekjt ekj miene Deena fuaz no die, un du hast goot jedonen, daut du best häajekomen. Un nu sent wie aula hia ver Gott, un wie sent nieschierich to hieren, waut de Har die befolen haft too sajen."

34-35 Un Petrus funk aun to räden, un säd, "Nu see ekj daut Gott daut werkjlich eendoont es auf eena een Jud es, ooda een Nich-Jud. Hee sitt aule Velkja äwareen aun, un hee nemt aul deejanje aun, dee gottesferchtich sent, un dee daut doonen waut rajcht es. 36 Un soo vetal ekj junt de goode Norecht, dee Gott de Juden haud to komen loten, daut Jesus de Christus es, dee äwa aulem de Vollmacht haft, un daut hee dee es, dee eenem Fräd met Gott veschaufen kaun.

37 Jie hant doch bestemt von aul de wundaboare Dinja jehieet, dee en Judäa passieeden, un woo daut aula en Galiläa aunfunk, no dän daut Johanes de Deepa, mank onse Menschen jeprädicht haud. Johanes haud onse Menschen jewoarnt, daut see sikj fa dän Christus sullen reed moaken, un hee haud aul dee jedeept, waut siene Bootschoft jejleeft hauden. 38 Un Gott jeef Jesus von Nazaret dän Heiljen Jeist, un de Krauft, soo daut hee aulahaunt Goodet doonen kunn, un doamet säajend Gott am aus sien Deena en. Un Jesus jinkj aulewäajen mank onse Menschen rom, un hee muak aul dee jesunt, dee von beese Jeista besäten wieren. Un dit wia aula mäajlich, wiel Gott met am wia.

39-41 "Un wie Apostel hant de Dinja aula met beläft, dee Jesus en Judäa, un en Jerusalem jedonen haud. Un wie erfuaren uk, woo onse Menschen am jekjriezicht hauden, un daut Gott am oba dree Doag lota, vom Doot oppjewakjt haud.

Oba daut Gott Jesus vom Doot haud oppjewakjt, wia nich soont waut hee aun aulem openboat haud. Wiel Gott haud ons em verut, aus siene Apostel jewält, soo daut wie daut nu sellen wieda vetalen, daut Jesus wada läwen deit. Jo, wie sent dee, waut met am toop jejäten un jedrunken hauden, no dän daut hee vom Doot oppjestonen wia.

42 Un Jesus befool ons uk, daut wie daut aulewäajen sellen wieda vetalen, daut Gott am aus Rechta haud enjesäajent, un daut hee aulem nochmol rechten woat, eendoont auf eena aum Jerechtsdach läwen woat, ooda nich. 43 Un Jesus es de nämelje, von dän de Profeeten aul lang trigj jeschräwen hauden, daut hee aul dee äare Sinden vezeien woat, dee sikj opp siene Vollmacht veloten woaren."

44 Un aus Petrus noch nich utjerät haud, dan kjeem de Heilja Jeist opp aul dee waut am hieeden nopp. 45 Un de Juden, dee met Petrus wieren met jekomen, staunden daut Gott de Nich-Juden, uk dän Heiljen Jeist schenkjen wudd. 46 Un see hieeden äant opp framde Sproaken räden, waut see nich ea hauden räden kunt. Un soo wia äant daut dan kloa, daut Gott de Nich-Juden, dän Heiljen Jeist uk jejäft haud.

47 Un Petrus dreid sikj no siene judische Bejleita, un säd, "Wan dise Nich-Juden, dän Heiljen Jeist krakjt soo jekjräajen hant, aus wie dän kjriejen, dan kaun äant daut doch kjeena vebeeden, daut see sikj en Wota sellen deepen loten." 48 Un soo befool Petrus, daut see Kornelius un de aundre Nich-Juden, en dän Nomen von Jesus Christus deepen sullen. Un de Nich-Juden fruagen Petrus, auf hee atelje Doag bie äant bliewen wudd.