Un soo haud Saulus sikj entschloten no de Staut von Damaskus to reisen, om dee waut sikj aun de Lieren vom Harn hilden fausttonämen, un dee trigj no Jerusalem brinjen. Un soo leet Saulus sikj von dän Huagapriesta Breew oppstalen, waut hee de Harschasch von de Judenschoolen von Damaskus oppwiesen kunn, soo daut see am methalpen wudden, wan hee bat äant kjeem. Un Saulus wia daut eendoot auf hee Mana ooda Frues faustneem, hee wull de Gleubje bloos aula faustnämen, un dee en Kjäden trigj no Jerusalem brinjen.

3 Un aus Saulus meist bat Damaskus jekomen wia, dan dacht met eemol runt om am een Licht vom Himmel opp. 4 Un Saulus foll no de Ieed, un hee hieed ne Stemm dee am roopt, un fruach, "Saul, Saul, wuarom vefolchst du mie?"

5 Un Saulus wull weeten wäa am haud aunjerät, un soo fruach hee, "Har, wäa best du?" Un de Har säd, "Ekj sie Jesus, de nämelja dän du vefoljen deist. 6 Sto opp, un go no Damaskus, un doa woat die jesajcht woaren, waut du wieda doonen saust."

7 Un de Mana dee met Saulus met reisden, wisten nich waut see sajen sullen, wiel see hieeden dän Harn siene Stemm, oba see wisten nich wäa doa jerät haud, wiel see kunnen am nich seenen. 8 Un aus Saulus oppstunt, muak hee sikj de Uagen op, un hee kunn oba nuscht seenen. Un soo neemen siene Bejleita am bie de Haunt, un soo brochten see am no Damaskus. 9 Un fa dree Doag haud Saulus nuscht seenen kunt, un hee haud en dän Tietlank uk nuscht jejäten ooda jedrunken.

10 Un doa wia en Damaskus een Gleubja, dee Hananias heet, un de Har haud sikj von am seenen loten, un säd, "Hananias!", un Hananias auntwud am, un säd, "Hia sie ekj, Har."

11 Un de Har räd wieda, un säd, "Moak die reed, un go no de Gaus dän see 'De Jlikje Gaus' nanen, un go no Judas sien Hus, un forsch doa no een Maun, von de Staut von Tarsus, dee Saulus heet, wiel hee bät nu to mie. 12 Ekj ha am een Maun jewäsen, dee Hananias heet, dee en siene Stow nen gonen woat, un dee am de Henj opplajen woat. Un soo go du nu no am, un bäd fa am, soo daut hee wada seenen kaun."

13 Oba Hananias wäad sikj, un säd, "Har, ekj ha aul väl von Saulus jehieet, un von aul daut Schlajchtet, waut hee de Gleubje en Jerusalem jedonen haft. 14 Un de väastonende Priestasch en Jerusalem hant am de Vollmacht jejäft, soo daut hee aul dee faustnämen kaun, dee die aunbäden."

15-16 Oba de Har säd too Hananias, "Go bloos! Wiel hee es de Wajch, waut ekj mie jewält ha, wuaderch miene Bootschoft woat wieda jeprädicht woaren. Hee woat ver Nich-Juden, un Kjennichs, un Juden komen, un hee woat dee von mie vetalen. Un ekj woa am wiesen, waut hee fa mie noch aules woat lieden motten."

17 Un soo wia Hananias no Judas sien Hus jegonen, un hee läd Saulus de Henj opp, un säd, "Brooda Saulus, de nämelja Har Jesus, dän du hinjawäajes jeseenen hast, haft mie no die jeschekjt, soo daut du wada wurscht seenen kjennen, un soo daut du dän Heilje Jeist kjriejen muchst, om die jeistlich to stoakjen." 18 Un fuaz follen Saulus soo waut aus Scheepen vone Uagen, un doamet kunn hee uk wada seenen, un dan stunt hee opp, un leet sikj deepen. 19 Un aus Saulus waut jejäten haud, dan kjriech hee siene Krauft trigj.

Un soo wia Saulus een Tietlank bie de Gleubje von Damaskus jebläwen. 20 Un hee funk uk fuaz en de Judenschoolen von Damaskus aun to prädjen, daut Jesus werkjlich Gott sien Sän wia.

21 Un aul dee waut am hieeden, staunden sea äwa am, un see fruagen sikj omzajcht, "Es dit nich dee nämelja, waut aul Jesus siene Jinja en Jerusalem venichten wull? Un es hee nich uk häajekomen, wiel hee Jesus siene Jinja von hia faustnämen well, om dee trigj no Jerusalem to nämen, un dee aun de väastonende Priestasch to äwajäwen?" 22 Un Saulus wort jeistlich emma stoakja, soo daut hee emma bäta prädjen kunn. Un wan hee de Juden von Damaskus erkjläad, daut Jesus werkjlich de Christus wia, dan kunnen see daut nich vestrieden.

23-25 Un no atelje Doag wieren de Juden sikj eenich jeworden, daut see Saulus ombrinjen wullen, un soo luaden see am Dach un Nacht bie de Stautspuat auf. Oba Saulus kjrieech to hieren daut see am sochten, un soo leeten atelje Jinja am de Nacht, derch de Stautsmia, en een grooten Korf rauf. Un soo wia Saulus de Juden ut däm Stich jekomen.

26 Aus Saulus wada trigj bat Jerusalem jekomen wia, dan vesocht hee sikj bie de Gleubje auntoschluten, oba see enjsten sikj fa am, wiel see dochten, daut hee sikj bloos aus een Gleubja hanstald, soo daut hee sikj bie äant mank schlikjen kunn. 27 Oba Barnabas neem am opp, un brocht am no de Apostel. Un hee vetald äant woo Saulus dän Harn Jesus opp dän Wajch no Damaskus jeseenen un jehieet haud, un daut hee frie en de Judenschoolen von Damaskus, von Jesus jeprädicht haud. 28 Un Saulus hilt sikj aun de Apostel, un wuaemma see en Jerusalem rom jinjen, doa jinkj hee met äant toop met, un hee prädijd daut uk gaunz frie wieda daut Jesus de Har wia. 29 Un hee street sikj met de griechische Juden, äwa waut de Schreften werkjlich lieren, un enne Städ daut see sikj beräden leeten, wullen see am bloos doot moaken. 30 Un aus de Gleubje daut wieren enjeworden, dan brochten see am bat de Staut von Cäsarea, un von doa schekjten see am no de Staut von Tarsus, wua hee aus Kjint oppjewossen wia.

31 Dan hauden de gleubje Vesaumlungen, en de Jäajende von Judäa, un Galiläa, un Samarieen Fräd. Un de Vesaumlungen worden jeistlich emma stoakja, un see hauden väl Respakjt fa dän Harn, un de Heilje Jeist stunt äant bie, soo daut dee sikj emma dolla vemieeden.

32 Un Petrus haud sikj entschloten de gleubje Vesaumlungen to besieekjen, un soo jinkj hee von een Darp bat daut aundre, bat hee bat de Gleubjen von daut Darp von Lydda kjeem. 33 Un doa wia een Maun en Lydda, dee Äneas heet, dee fa acht Joa jelämt em Bad jeläajen haud. 34 Un Petrus säd to am, "Äneas, Jesus Christus moakt die jesunt. Sto opp, un nemm dien Bad opp!" Un fuaz wia Äneas jesunt. 35 Un aus aul de Menschen von Lydda, un von de Stapp von Saron, dän Jeheelden gonen sagen, dan kjeemen see toom Gloowen aum Harn.

36 Doa wia en de Staut von Joppe ne gleubje Fru, dee Tabita heet. (Tabita wort oppe griechische Sproak Dorcas jesajcht, un daut meent Ree.) Un Tabita haud fa aundre, emma väl Goodet jedonen, un see haud de Oame emma sea metjeholpen. 37 Oba krakjt aus Petrus de Gleubje en Lydda besocht haud, dan wort Tabita krank, un dan strof see uk. Un de Gleubjen läden äa Kjarpa en eene bowa Stow nen, un dan muaken see äa, fa daut Bejrafnis reed.

38 Un de Gleubje hauden jehieet, daut Petrus nich sea wiet auf en daut Darp von Lydda wia, un soo schekjten see twee Mana no am, dee am no Joppe kroagen sullen. Un de Mana prachaden Petrus, un säden, "Komm doch soo schwind aus mäajlich no Joppe."

39 Un Petrus wia uk fuaz met äant toop trigj no Joppe jegonen, un aus see bat Joppe kjeemen, dan brochten see am en de Stow nen, wua see Tabita hauden hanjelajcht. Un de Stow wia voll Wätfrues dee fa Tabita jeroat un jetruat hauden, un see weesen Petrus de Kjleeda waut Tabita fa äant jeneit haud. 40 Oba Petrus schekjt de Wätfrues rut, un aus hee en de Stow auleen wia, dan kjneed hee sikj biesied Tabita han, un aus hee fa äa jebät haud, dan dreid hee sikj no Tabita, un säd, "Tabita, sto opp!" Un Tabita muak äare Uagen op, un aus see Petrus sach, dan recht see sikj opp. 41 Un Petrus neem Tabita bie de Haunt, un holp äa opp, un dan roopt hee de Wätfrues un aul de Gleubje, un dan wees hee äant daut see wada läwd.

42 Un aul de Menschen von Joppe kjriejen to hieren, daut Tabita vom Doot oppjestonen wia, un väle kjeemen toom Gloowen aum Harn. 43 Un Petrus bleef noch fa ne lenjre Tiet en Joppe, en Simon, de Ladajoawa sien Hus.