Stephanus wort faulsch vekloacht, un soo veauntwuad hee sikj ver daut Huage Rot fa waut hee werkjlich jleewd
7
Un de Huagapriesta fruach Stephanus, un säd, "Stemt dit waut dise Zeijen von die sajen?"2-3 Un Stephanus veauntwuad sikj ver daut Huage Rot, un säd, "Leewe Metjuden un Ooms vom Volkj, horcht emol häa! De Gott, dee soo groot un harlich es, wia no onsen Väavoda Abraham jekomen, aus hee noch en Mesopotamieen wond, ea hee no Haran jetrocken wia, un Gott räd doa met Abraham, un säd,
'Velot dien Heimatlaunt, un dien Vewauntschoft,
un trakj no een Launt waut ekj die wiesen woa.'"
4 "Un Abraham wia von Mesopotamieen utjewaundat, von daut Launt wua daut Chaldäa Volkj wond, un hee trock no de Staut von Haran, un aus sien Voda en Haran jestorwen wia, dan brocht Gott am no dit Launt, wua wie vondoag wonen.
5 "Un wan Gott am dit Launt uk aula vesproaken haud, doawäajen haud Gott am hia nich mol een Stekj Launt jejäft, waut hee aun siene Kjinja, aus een Oafgoot haud wieda jäwen kunt. Gott haud Abraham un siene Nokomen dit Launt vesproaken, ea hee haud Kjinja jehaut, un trotzdäm haud hee hia nich mol een Stekjskje Ieed je-ieejent, waut soo groot wia, daut hee doabowen haud stonen kunt.
6 "Un Gott vespruak Abraham, daut siene Nokomen, nochmol en een framdet Launt wudden Utlenda sennen, un daut äant daut Volkj doa fa 400 Joa vesklowen un bedrekjen wudd. 7 Un Gott vespruak am, waut hee met daut Volkj doonen wudd, un säd,
'Oba ekj woa daut Volkj rechten un bestrofen,
waut diene Nokomen vesklowen woat,
un diene Nokomen woaren trigj no dit Launt komen,
un mie hia deenen.'"
8 Un Stephanus räd wieda, un säd, "Un Gott haud Abraham un siene Nokomen de Beschniedunka aus een Tieekjen jejäft, waut aulem daut emma kloa bewiesen wudd, daut wie Gott sien Volkj sent. Un Abraham wort Voda, un haud Isaak, un aus Isaak acht Doag oolt wia, dan beschneet Abraham am de Väahut, soo aus Gott am daut befolen haud. Un soo deed Isaak daut met sien Sän Jakob, un soo deed Jakob daut met siene twalw Säns, von dee wie aufstaumen."
Gott stald Josef aus Harscha un Vewaulta äwa gaunz Ägipten aun, un soo holp hee Abraham siene Nokomen derch de Hungaschnoot derch
9-10 "Jakob haud een Sän, dee Josef heet, un onse Staumvodaschb wieren am aufjenstich jeworden, un vekoften am aun atelje Sklowenhendla, dee am en Ägipten hauden wieda vekoft. Oba Gott wia met Josef, un brocht am Heel derch aul siene Trubbels, un Gott säajend am, un jeef am Weisheit, soo daut de ägiptischa Kjennich am väl räakjend. Un soo muak de ägiptischa Kjennich am, de Harscha von gaunz Ägipten, un hee stald am aus Vewaulta, äwa aul sien Hab un Goot aun.
11 "Un daut wia oba äwa gaunz Ägipten un Kanaan soo drieejch jeworden, daut väle Menschen sea hanhoolen musten. Un soo wia daut uk bat doa jekomen, daut onse Väavodasch nuscht to Äten hauden. 12 Oba Jakob haud jehieet, daut en Ägipten Jeträajd wia, un soo schekjt hee siene Säns Jeträajd kjeepen. 13 Un aus äant daut Äten oba wada wia aula jeworden, dan schekjt hee siene Säns toom tweedemol no Ägipten, oba dit mol openboad Josef sikj aun siene Breeda, un dan lieed de ägiptischa Kjennich, von Josef sien Häakunft kjanen.
14 "Un Josef haud sien Voda Jakob, un siene gaunze Famielje no Ägipten jebrocht, un see wieren äare 75 Persoonen, dee sikj doa hauden aunjesiedelt. 15-16 Un no dän daut see äa Läwen doa hauden utjeläft, dan brochten äare Nokomen äare Kjarpasch trigj no dit Launt wua wie vondoag wonen. Un see läden dee, en Abraham sien Grauf nen, waut hee sikj en Sichem, von de Säns von Hemor jekoft haud.
17-18 "Un Abraham siene Nokomen hauden sikj en Ägipten emma dolla vemieet, un de Tiet wia uk emma noda jekomen, daut Gott äant dit Launt jäwen wull, soo aus hee Abraham daut vesproaken haud. Oba doa wia entweschen een nia Kjennich oppjestonen, dee nuscht von aul daut Goode jewist haud, waut Jospef fa Ägipten jedonen haud. 19 Un dee Kjennich wia sea hinjarigjsch, un hee bedrekjt onse Väavodasch emma soo sea. Un wan see Kjinja to Welt brochten, dan musten see dee oppjäwen, un dee von äare Hiesa rut stalen, soo daut dee kjemmalich omkomen musten."
Gott stald Moses äwa Abraham siene Nokomen aus Harscha un Rechta aun
20 "Un daut wia to dise Tiet daut Moses jebuaren wia. Gott haud een Jefaulen aun dän kjlienen Moses, un siene Elren fläajden am, fa dree Moonat plietsch en äa Hus, bat daut nich mea jeschauft haud. 21 Un aus siene Elren am schlieslich rut stalen musten, dan haud de Kjennich siene Dochta am hanjenomen, un see haud am soo ertrocken aus wan hee äa ieenja Sän wia. 22 Un Moses wort en de baste Schoolen von Ägipten utjelieet, un hee wia een gooda Rädna, dee uk Grootet doonen kunn.
23 "Aus Moses vieetich Joa oolt wia, dan wia am daut enjekomen, siene israelitische Menschen to besieekjen. 24 Un aus hee dee besocht haud, dan sach hee woo een Ägipta, een Israelit orrajcht behaundeld, un soo rajchend Moses sikj aun dän Ägipta en dän Israelit siene Städ, un hee schluach dän Ägipta doot. 25 Moses haud jedocht, daut siene Menschen daut vestonen wudden, daut Gott am brucken wull, om äant von de Sklowarie friemoaken, oba see vestunden daut nich.
26 "Dän näakjsten Dach wia Moses wada no onse Väavodasch jekomen, un aus hee jeseenen haud, woo twee von onse Menschen sikj jesträden hauden, dan vesocht hee bie äant Fräd to moaken, un säd, 'Leewe Mana, jie jehieren doch beid to Abraham siene Nokomenschoft, un soo doot junt doch nich orrajcht behaundlen!'
27 "Oba dee waut em Orrajchten wia, schupst Moses tosied, un fruach,
'Wäa haft die äwa ons aus Harscha un Rechta aunjestalt?
28 Woascht du mie nu uk noch doot moaken,
soo aus du dän Ägipta jistren doot muakst?'
29 "Un aus Moses daut jehieet haud, dan kjrieech hee angst daut de ägiptische Rejierunk am bestrofen wudd. Un soo kleiwd hee von Ägipten ut, un kjeem no de Jäajent von Midian. Un hee befried sikj doa, un haud twee Junges, un soo läwd hee en Midian aus een Utlenda.
30 "Vieetich Joa lota wia de Har sien Enjel, no Moses en een brennendet Struck jekomen, aus hee enne Wiltnis, dichtbie dän Sinai Boajch wia. 31 Un aus Moses daut brennendet Struck sach, dan staund hee daut daut nich vebrennen wull, un soo wia hee noda jegonen, om sikj daut Struck bäta to bekjikjen, un dan räd de Har am von en de Flaumen aun, un säd,
32 'Ekj sie dee Gott, dän diene Väavodasch emma aunjebät hauden,
dee nämelja Gott, dän Abraham, un Isaak, un Jakob emma aunbäden.'
"Un aus Moses daut jehieet haud, dan flautad hee ut Angst, un hee jewuach sikj nich no daut Struck too kjikjen. 33 Un de Har räd wieda met Moses, un säd,
'Trakj die diene Schoo ut,
wiel dise Städ wua du steist,
ha ekj oppoat jesat,
wiel ekj hia met die räden well.
34 Ekj ha jeseenen woo mien Volkj en Ägipten hanhoolen mott,
un ekj ha jehieet woo see stänen,
un ekj sie jekomen, äant von de Sklowarie frie to moaken.
Un soo go du no Ägipten,
wiel ekj schekjt die no äant om äant to raden.'"
35 Un Stephanus veauntwuad sikj wieda ver daut Huage Rot, un säd, "Un dis nämelje Moses, dän onse Väavodasch sikj verhäa hauden aufjesajcht, aus see am fruagen wäa am aus Harscha un Rechta aunjestalt haud; dän schekjt Gott dän Enjel, dee am von en daut Struck haud aunjestalt, de Israeliten äaren Harscha un Rada to sennen. 36 Un daut wia uk dis nämelja Moses, waut aul de Wundatieekjens jedonen haud, aus hee onse Väavodasch von Ägipten haud frie jemoakt, un aus hee dee derch daut Roode Mäa brocht, un dee fa vieetich Joa enne Wiltnis rom leid.
37 "Un dis nämelje Moses, haud daut israelitische Volkj uk een Profeet vesproaken, un säd,
'Gott woat junt een Profeet schekjen,
dee soo fa Gott räden woat,
aus ekj fa am jerät ha.
Un dee woat von mank june Menschen komen.'
38 "Un aus onse Väavodasch sikj bie dän Sinai Boajch, ver Gott vesaumelt hauden, dan schauft Moses aus Vemedla, tweschen Gott un onse Väavodasch. Un de Enjel haud dan met Moses jerät, un haud am Gott siene Jebooten jejäft, waut onse Menschen väaschreewen woo see aus Gott sien Volkj läwen sullen. Un Moses haud de Jebooten, dan aun onse Väavodasch wieda jejäft, un wie kjriejen dee von onse Väavodasch.
39 "Oba onse Väavodasch hauden Moses nich jehorchen wult, un aus hee nich fuaz vom Boajch wia rauf jekomen, dan säden see sikj von siene Vollmacht loos, un dochten bloos aun woo see trigj no Ägipten trakjen kunnen. 40 Un soo säden see to Aaron, 'Moak du fa ons Aufjetta, dee ons von nu aun leiden kjennen. Wiel dis Moses, dee ons von Ägipten haud rut jebrocht, es veschwungen, un kjeena weet wua hee jebläwen es.' 41 Un soo muaken onse Väavodasch sikj een Ebenbilt von een Kaulf, un see opfaden äare Tierenopfasch ver daut Ebenbilt. Un soo freiden see sikj, to waut see sikj met äare ieejne Henj jemoakt hauden.
42 "Oba dan haud Gott sikj von onse Väavodasch wajch jedreit, un haud äant aun de groote Häac himlische Jeista äwajäft, soo daut see dee dan aunbäden kunnen, un soo daut see dee dan uk deenen musten. Un Gott haud lota to äare Nokomen von dit jerät, un haud daut uk von sien Profeet loten dol schriewen. Un de Profeet schreef,
'Menschen von Israel,' sajcht Gott,
'jie sent krakjt soo aus june Väavodasch,
aus see vieetich Joa enne Wiltnis bloos rom waundaden.
Wiel see deeden soo aus wan see mie Tieren opfaden,
un dee wieren oba nich werkjlich fa mie.
43 Un see druagen sikj aulewäajen met daut Zelt von Moloch,
un met dän Stiern von Remphan rom;
waut doch bloos Aufjetta wieren,
dee see sikj selfst jemoakt hauden.
Un wiel jie mie krakjt soo ontru sent,
aus june Väavodasch emma wieren,
dan woa ekj junt bestrofen,
un junt von jun Launt vebaunen,
un junt bat hinjakaunt Babielon wajchnämen loten.'"
Stephanus vetald daut Huage Rot, daut Gott nich en een Tempel wont, waut Menschen von Steena jemoakt hant
44 Un Stephanus räd wieda, un säd, "Un Moses haud de Stiftshitte krakjt no dän Plon jemoakt, dän Gott am enne Wiltnis jewäsen haud. Un soo haud Gott ne Städ, wua hee mank onse Väavodasch wonen kunn. Un wuaemma see enne Wiltnis rom waundaden, doa neemen see sikj de Stiftshitte emma met.
45 "Un aus daut Tiet wia, daut Gott äare Kjinja dit Launt jäwen wull, dan äwaneemen äare Kjinja sikj de Stiftshitte, un dan brocht Josua äant, met de Stiftshitte toop en dit Launt nen. Un Gott jinkj ver Josua, un ver daut israelitische Volkj, un hee dreef de gottloose Velkja ver äant rut, un dan siedelden see sikj en dit Launt aun. Un see, un äare Nokomen hauden de Stiftshitte en äare Medd, bat to Kjennich David siene Tiet.
46 "Un wiel Gott Kjennich David besondasch jesäajent haud, un am ne goode Aunerkjanunk jeef, dan fruach Kjennich David auf hee Gott een Tempel von Steen buen durf. Wiel Kjennich David wull fa Jakob siene Nokomen, ne bestendje Städ opprechten, wua see Gott emma aunbäden kunnen. 47 Un daut wia oba Kjennich Salomo, dee dän Tempel schlieslich jebut haud.
48 "Oba de Aulahechsta, es doch väl jrata aus irjent een Tempel, dee een Mensch fa am buen kaun. Un Gott haud lota von dit jerät, un haud daut uk von sien Profeet loten dol schriewen. Un de Profeet schreef,
49 'De Himmel es fa mie soo aus mien Troon,
von dän ekj äwa aules rejieren doo,
un de Ieed es fa mie soo aus ne Footbenkj. ' sajcht de Har.
'Un soo es daut ommäajlich,
daut jie mie kjennen ne pausende Wonstäd buen,
ooda, daut jie mie kjennen ne Städ veschaufen,
wua ekj mie ut ruen kaun.
50 Wiel ekj sie dee, waut daut aula jemoakt haft.'"
Stephanus vemond daut Huage Rot, wiel see sikj nich von dän Heiljen Jeist belieren leeten
51-52 Un Stephanus veauntwuad sikj wieda ver daut Huage Rot, un säd, "Jie sent jeistlich krakjt soo hoatnackich un doof, aus irjent ongleubje Nich-Juden, wiel wan de Heilje Jeist junt belieren well, dan wäa jie junt bloos. Un en däm Stekj, sent jie uk krakjt soo aus june Väavodasch, wiel see vefoljden aul de Profeeten emma, dee äant daut Wuat Gottes väa jeprädicht hauden, un dee waut äant daut em verut vetalt hauden, daut Gott sien jerajchta Deena nochmol komen sull, dee brochten see om. Un jie oba verooden Gott sien jerajchta Deena aun de Nich-Juden, von dän jie am dan uk leeten ombrinjen. 53 Un daut Jesaz, waut Gott junt derch siene Enjel veschauft haud, ha jie met Fliet nich jehorcht."
Daut Huage Rot oajad sikj soo sea äwa Stephanus, daut see am met Steena ombrochten
54 Aus Stephanus daut jesajcht haud, dan oajaden sikj de Mana von daut Huage Rot soo sea, daut see sikj de Tänen soo toop beeten, daut de kjnirschten. 55-56 Un Stephanus leet sikj oba gaunz von dän Heiljen Jeist rejieren, un aus hee enne Hecht kjikjt, dan sach hee woo harlich daut bie Gott em Himmel wia, un hee sach Jesus aun Gott siene rajcht Sied stonen, un säd, "Kjikjt emol, Gott sien Utjewälda von mank Menschen, steit aun Gott siene rajchte Sied, wua hee dän hechsten Ierenplauz em Himmel ennemt."
57-59 Un aus de Mana von daut Huage Rot daut hieeden, dan schrieen see loos, un see hilden sikj de Henj äwa de Uaren, wiel see von Stephanus nuscht mea hieren wullen. Un see randen aula tojlikj no Stephanus, un see pakten am aun, un dan schlapten see am bat Butakaunt Jerusalem, wua see am steenijden.
Un de Zeij, waut Stephanus faulsch beschulcht hauden, trocken sikj äare Äwakjleeda ut, un see läden dee ver een jungen Maun han, dee Saulus heet, un dan fungen see am aun to steenjen.
Un Stephanus funk auntobäden, un säd, "Har Jesus, ekj äwajäw die mien Jeist, soo daut du mie em Himmel oppnämen muchst." 60 Un schlieslich foll Stephanus oppe Kjnees han, un dan schrieech hee noch eemol opp, un säd, "Har, räakjen äant dise Sind nich aun!" Un aus hee daut jesajcht haud, dan storf hee.