Petrus un Johanes kjeemen verem Jerecht, wiel see sikj jewuagen daut Volkj biem Tempel to lieren, daut eena derch Jesus vom Doot oppstonen kaun
4
Un aus Petrus un Johanes noch emma met daut Volkj jerät hauden, dan kjeemen atelje Priestasch, un de Harscha vom Tempel, un atelje Saduzäaa no äant. 2 Un see oajaden sikj äwa de Apostel, wiel see sikj daut äwanomen hauden, daut Volkj to lieren, un em besondren wiel see äant lieeden, daut Jesus vom Doot oppjestonen wia, un daut eena derch am vom Doot oppstonen kaun. 3 Un wiel daut aul too lot wia, om de Apostel verem Jerecht to nämen, dan neemen de Judenfierasch de Apostel, un dän Pracha dän see jeheelt hauden bloos faust, un see stopten dee bat dän näakjsten zemorjes em Jefenkjnis en.4 Oba väle von de Menschen, dee Petrus un Johanes äare Bootschoft jehieet hauden, kjeemen toom Gloowen, uk wan see de Apostel hauden faustjenomen, soo daut doa em gaunzen bie 5000 Mana wieren, dee to de Gleubje äare Grupp jehieeden; un äare Frues un Kjinja wieren doa oba nich met nen jetalt.
5 Dän näakjsten zemorjes hauden sikj de väastonende Priestasch, un de Ooms vom Volkj,b un de Schreftjelieede sikj en Jerusalem vesaumelt. 6 Un doarunja wieren Hannas de Huagapriesta, un Kaiphas, un Johanes, un Alexander, un uk aul de väastonende Mana von dän Huagapriesta sien Frintschoft. 7 Un see leeten Petrus un Johanes, un dän Pracha ver äant komen, un eena von de Judenfierasch fruach äant, "Wäa haft junt de Krauft jejäft, daut jie dis Pracha heelen kunnen, un von wäm ha jie de Vollmacht, daut jie junt soont jewuagen?"
8-10 Un Petrus haud sikj vom Heiljen Jeist rejieren loten, un hee auntwuad de Judenfierasch, un säd, “Harschasch un Ooms vom Volkj, wan wie ons vondoag veauntwuaden sellen, fa daut Goode waut wie fa dis Kjräpel jedonen hant, un wan jie ons froagen, woo hee jesunt jeworden es, dan sellen jie un gaunz Israel weeten, daut Jesus de Christus, von daut Darp von Nazaret, dit jedonen haft.
Jo, Jesus, de nämelja dän jie jekjriezicht hauden, un dän Gott vom Doot oppjewakjt haud, dee jeef ons de Vollmacht, daut wie disen heelen kunnen, un soo es daut derch siene Krauft, waut en disen Kjräpel jewirkjt haud, daut hee nu jesunt ver junt steit. 11 Jesus es fa junt soo de Steen, von dän daut en de Schreften jeschräwen steit, un jie sent soo aus dee Bulied, dee dän Steen tosied schmeeten, wiel äant dän nich goot wia. Oba nu es Jesus soo aus een Akjsteen jeworden, von dän daut gaunze Jebied aufhenjich es. 12 Un wäa dan von Gott sien Jerecht well jerat sennen, mott sikj opp Jesus veloten, wiel doa es sonst kjeena, dee oppe Ieed de Vollmacht haft, eenem to raden."
13 Aus de Judenfierasch jehieet hauden, woo frie de Apostel met äant jerät hauden, dan staunden see äwa äant, wiel see sagen daut see jeweenelje un onjelieede Menschen wieren, un soo erkjanden see, daut de Apostel wieren met Jesus toop jewast. 14 Un wiel de Pracha doa jesunt ver äant stunt, dan wisten de Judenfierasch nich waut see wieda sajen sullen. 15 Un soo schekjten see de Apostel, un dän Pracha von de Rot Haul rut, om sikj de Sach wieda to beräden.
16 Un aus de Judenfiersch auleen wieren, dan fruach eena, un säd, "Waut sell wie dan nu met dise Mana doonen? Wiel daut haft kjeen Senn, daut wie daut vesieekjen to vestrieden, daut doa een grootet Wundatieekjen derch de Apostel passieet es. Wiel de Enwona von Jerusalem weeten aul aula, daut de Kjräpel derch äant jesunt jeworden wia. 17 Oba wie kjennen de Apostel woarnen, daut see nich mea, en de Vollmacht, von dän Nomen räden sellen, soo daut äare Bootschoft, dan nich wieda mank daut Volkj vebreet woat." 18 Dan leeten de Judenfierasch de Apostel wada ver äant komen, un see vebooden äant gaunz strenj fa Jesus wieda to räden, ooda to lieren.
19-20 Oba de Apostel auntwuaden de Judenfierasch, un eena von dee fruach äant, un säd, "Waut meen jie denkjt Gott von waut jie ons sajen? Es daut rajcht daut wie junt leewa jehorchen aus am? Jie motten fa junt entscheiden, oba fa ons es daut aul kloa, wiel wie kjennen nich aundasch, aus daut wie daut wieda vetalen, waut wie von Jesus jeseenen un jehieet hant."
21-22 Aus de Judenfierasch de Apostel noch eemol jedreift hauden, dan leeten see äant onbestroft gonen, wiel see wisten nich fa waut see äant bestrofen kunnen, un see wisten daut wan see dee bestrofen wudden, dan wudd daut mankem Volkj een Opprua jäwen. Wiel de Menschen lowden Gott, fa waut de Apostel fa dän Pracha jedonen hauden, wiel de Pracha, wia vone Jeburt aun kjräplich jewast, un hee wia aul äwa vieetich Joa oolt, aus hee toom ieeschtemol jegonen haud.
De Gleubje bäden to Gott fa Moot, soo daut see am onen Angst wieda deenen kunnen
23 Aus de Judenfierasch Petrus un Johanes hauden frie jeloten, dan kjeemen de Apostel no de Städ, wua de Gleubje wieren. Un see vetalden äant aules waut, de väastonende Priestasch un Ooms vom Volkj äant jesajcht hauden. 24 Un aus de Gleubje hieeden, woo de Judenfierasch äant jedreift hauden, dan stunden see sikj aula ver Gott em Jebäd toop, un eena von dee säd, "Aulmajchtja Har, du hast de Himmel, un de Ieed, un daut Mäa erschaufen, un uk aules waut en dee wont. 25 Un derch dän Heiljen Jeist, hautst du derch ons Väavoda David jerät, aus du von soone Harschasch aus dit jerät hautst. Un dien Deena, Kjennich David, haud daut dan uk en de Schreften dol jeschräwen, waut du jesacht hautst, un David schreef,
'De nich-judische Velkja halpt daut doch nuscht wan see sikj wäajen dän Harn, un sien Enjesäajenden Kjennichc oppräajen,
un waut see sikj jäajen am plonen,
es doch aula vejäws.
26 De Kjennichs vone dise Welt, hant sikj reed jemoakt om dän Harn,
un sien Enjesäajenden Kjennich auntojriepen,
un de Harschasch stonen sikj toop,
om jäajen am Krjich to fieren.'
27 Un dee waut doa jebät haud, bäd wieda, un säd, "Dit waut Kjennich David aul lang trigj jeschräwen haud, ha wie hia to onse Tiet, en Jerusalem beläft. Herodes, un de Harscha Pontius Pilatus, un de nich-judische Velkja, wieren sikj met onse Fierasch toop eenich jeworden, om sikj jäajen dien oppoat jesaden Deena Jesus to wäaren, dän du doch aus Kjennich enjesäajent hautst. 28 Un doamet erfelden see, waut du aul lang em verut, bestemt un jeplont hautst.
29 Horch doch, O Har, woo de Judenfierasch ons dreiwen, un jeff ons aus diene Deena Moot, daut wie diene Bootschoft muchten, onen Angst wieda prädjen. 30 Schauf du soo derch ons, daut wie fa dien oppoat jesaden Deena Jesus muchten Kranken heelen, un soo daut wie fa am muchten Wundatieekjens doonen, om am ver aulem to veharlichen."
31 Un aus see jebät hauden, dan scheddad de Städ wua see sikj vesaumelt hauden. Un see leeten sikj aula vom Heiljen Jeist rejieren, un see prädijden daut Wuat Gottes, gaunz frie un onen Angst wieda.”
De Gleubje holpen sikj omzajcht met daut aul däachliche ut
32 Aul de Gleubje wieren sikj von Hoaten eenich, un kjeena docht daut de Sachen waut hee ieejend sient wieren, wiel see hauden aules jemeensom. 33 Un Gott stoakjt de Apostel, soo daut see aulem daut kloa erkjläaren kunnen, daut Jesus vom Doot oppjestonen wia, un Gott säajend de Gleubje aula sea. 34-35 Un doa wia kjeena dän waut fäld, wiel wan daut needich wia, dan vekoft eena sien Flekj ooda sien Hus, un dan äwajeef hee de Apostel daut Jelt, soo daut see daut dan manke Gleubje utdeelen kunnen.
36 Un eena von de Gleubje dee soo friejäwrich wia heet Josef. Un Josef wia een Levita, von de Insel von Zypern, un de Apostel nanden am Barnabas; waut äwasat meent 'Eena Dee Aundre Emma Treesten Deit'. 37 Un Barnabas vekoft een Flekj, un hee brocht daut Jelt no de Apostel, soo daut see daut dan utdeelen kunnen.