Gott schenkjt siene Gleubje dän Heiljen Jeist, soo aus hee äant dän vesproaken haud, un dee veholp äant opp aundre Sproaken to räden
2
Aus de Pinjstdach jekomen wia, dan hauden de Gleubje sikj wada aula toop opp eene Städ vesaumelt. 2 Un plazlich hieeden see vom Himmel een Jeruzh komen, waut sikj soo aus een jewaultjet Wint hieed. Un daut Jeruzh feld daut gaunze Hus, wuarenn de Gleubje sikj hauden dol jesat. 3 Un to jlikja Tiet wia doa en daut Hus waut äwadäl jekomen, waut no Tungen ooda Fiaflaumen leeten, dee sikj vedeelden, un sikj opp aul de Gleubje nopp saden. 4 Un de Heilje Jeist kjeem en aul de Gleubje nen, un dee jeef äant de Krauft, soo daut see opp aundre Sproaken räden kunnen. Un see räden doano aus de Heilje Jeist äant waut to sajen jeef.5 Un doa wonden to dise Tiet en Jerusalem gottesferchtje Juden, dee von mank aule Velkja oppe Ieed kjeemen. 6 Un aus daut Jeruzh vom Himmel jekomen wia, dan kjeemen väle von de utlendsche Juden no de Gleubjen, un see horchten vewillat too, woo see to äant opp äare ieejne Sproaken räden.
7-8 Un de utlendsche Juden staunden sea, un see fruagen sikj omzajcht, "Waut saul sikj dit bedieden? Wiel dise Mana sent doch von de Jäajent von Galiläa, un wie hieren dee oba opp onse Sproaken räden, dee wie em Utlaunt emma jerät hant. 9 Wie sent doch Parter, un Meder, un Elamiter, un atelje komen von de Jäajent von Mesopotamieen, un atelje sent von hia en Judäa; un aundre komen von de Jäajende von Kappadozieen, un von Pontus, un von Asieen. 10-11 Eenje komen von de Jäajende von Phrygieen, un Pamphylieen, un Ägypten, un aundre komen von de Jäajent von Libyien bie Kyrene. Un hia sent Juden von Room, un uk nich-judische Reema dee sikj aun onse Jesazen hoolen, un Kreter un Araber. Wie räden doch aula soo veschieden, un doch räden dise Mana von Galiläa onse Sproaken, un see vetalen ons von de wundaboare Dinja waut Gott jedonen haft."
12 Un see staunden aula sea, un see fruagen sikj omzajcht, "Waut saul sikj dit bedieden?"
13 Oba aundre muaken sikj äwa de Gleubje lostich, un säden, "Dee hant sikj met seeta Wien† besopen."
Petrus erkjläad de Juden wuarom de Gleubje opp aundre Sproaken räden
14-15 Dan wia Petrus met de alw Apostel toop opp jestonen, un hee räd gaunz lud, un säd, "Menschen von Judäa, un aul jie dee hia en Jerusalem sent, horcht emol häa. Ekj well junt waut sajen, waut jie ombedinkjt hieren sellen. Dise Mana sent nich besopen, soo aus atelje meenen, wiel daut es noch mau Klock 9:00 zemorjes. 16 Nä," säd Petrus, "waut jie hia jeseenen un jehieet hant, sent Dinja wuavon Gott aul lang em verut jerät haud, un waut hee dan uk en de Schreften, von dän Profeet Joel haud loten dol schriewen. Un Joel schreef,
17 'En de latste Doag,' sajcht Gott, 'ea ekj aus Kjennich oppe Ieed rejieren woa,
dan woa ekj de Menschen, von mank aule Velkja oppe Ieed, een Poat von mien Jeist schenkjen.
Un dan woaren june Säns un Dajchta profeetisch fa mie räden,
un june junge Mana woaren välet seenen, waut mien Jeist äant openboaren woat,
un june oole Mana woaren Dreem han, wuaderch mien Jeist äant uk välet openboaren woat.
18 Un soogoa june Sklowen woa ekj een Poat von mien Jeist schenkjen, eendoont auf see Mana ooda Frues sent,
un see woaren uk profeetisch fa mie räden.
19-21 Un en de latste Doag,' sajcht Gott, 'ea ekj aus Kjennich oppe Ieed rejieren woa,
dan woa ekj junt besondre Tieekjens jäwen,
waut junt aunwiesen woaren daut ekj boolt komen woa.
Un dan woat de Sonn nich mea aum Himmel dachen,
un de Mon woat soo root woaren aus Bloot.
Un oppe Ieed woat daut Kjrich jäwen,
un jie woaren väl Bloot, un Fia, un dikje Ruak Wolkjen seenen.
Oba aul dee waut dan noch woaren dän Harn sien Nomen roopen, un dee sikj opp am veloten woaren,
dee woat hee von daut groote Jerecht raden.'"
22 Un Petrus räd wieda, un säd, "Menschen von Israel, horcht emol häa! Ekj räd hia von Jesus von Nazaret, von dän jie goot om weeten. Derch Jesus haud Gott groote Wundatieekjens jedonen, wuaderch hee junt daut kloa bewäsen haud, daut hee am jeschekjt haud. 23 Oba Gott haud daut em verut jewist un jeplont, daut Jesus lieden un stoawen wudd. Un jie wieren dee waut sien Plon utfieeden, aus jie de gottloose Nich-Juden brukten, om am aum Kjriez to noaglen. 24 Oba Gott haud Jesus von de Doodesjewault frie jemoakt, un haud am vom Doot oppjewakjt, wuaderch sikj daut bewäsen haud, daut de Doodesmacht am nich fausthoolen kunn.
25 Un dit stemt uk aula met waut Kjennich David aul lang trigj jesajcht haud, aus hee em verut von Jesus jerät haud, un waut hee dan uk en de Schreften haud dol jeschräwen. Un David schreef,
'Ekj weet daut de Har mie emma biesteit,
un soo woa ekj nich twiewlen wan ekj em Trubbel jerod,
wiel hee es emma reed mie to halpen.
26-27 Ekj sie froo, un ekj low die Har,
wiel ekj weet daut du miene Seel nich en daut Doodenrikj tochloten woascht,
un soogoa mien Kjarpa woat ruijch em Grauf ligjen,
wiel ekj weet daut du dien heilja Deena nich em Grauf vekomen loten woascht.
28 Du hast mie dän Wajch jewäsen,
dee no daut woare Läwen fieet,
un ekj woa mie nochmol sea freien,
wan ekj entlich bie die sennen woa.'
29 Un Petrus räd wieda, un säd, "Leewe Jeschwista, lot mie junt frie von ons Väavoda David vetalen. Kjennich David wia jestorwen, un sien Kjarpa hant see en een Grauf nen jelajcht, waut bat dän vondoagschen Dach noch emma en onse Medd es. 30-31 Oba Gott haud am met een Eid jeschwuaren,† daut eena von siene ieejne Nokomen de Enjesäajenda Kjennich† sennen wudd, un daut dee nochmol eewich opp sien Troon, äwa Israel rejieren wudd. Un wiel David een Profeet wia, dan sach hee daut aul lang em verut, daut de Christus nochmol stoawen wudd, un daut hee oba vom Doot oppstonen wudd. Un soo wist hee daut Gott daut nich wudd tooloten, daut siene Seel en daut Doodenrikj bliewen wudd, ooda daut sien Kjarpa en een Grauf vekomen sull.
32 Un Petrus räd wieda, un säd, "Wie räden hia von dän läwendjen Jesus, dän Gott von mank de Doodes oppjewakjt haud, un daut kjenn wie junt uk bestädjen,† wiel wie am selfst jeseenen hant. 33 Un aus Gott am em Himmel oppjenomen haud, dan wia hee opp dän hechsten ieren Plauz, aun Gott siene rajchte Sied to setten jekomen, un dan haud sien Voda am dän Heiljen Jeist jeschonken, soo aus hee am dän vesproaken haud. Un vondoag leet Jesus dän Heiljen Jeist vom Himmel ut, en ons nen komen, un daut es waut jie sagen un hieeden, aus de Mana to junt hauden opp june Sproaken jerät.
34-35 Un daut Jesus em Himmel es, stemt uk wada met waut Kjennich David jeschräwen haud: Wiel David selfst wia nich nom Himmel jefoaren, un hee schreef oba,
'De Har säd too mien Nokomenda Wieet,
"Sat die aun miene rajchte Sied, opp dän ieren Plauz dol,
bat ekj diene Fiend soo ver die jedeemooticht ha,
daut see die unjadon sent."'
36 Un toom Schluss säd Petrus, "Un soo saul kjeena en Israel twiewlen, daut Gott dis Jesus, dän jie jekjriezicht hant, em Himmel aus Har, un aus de Enjesäajenda Kjennich† aunjestalt haft, un daut hee dan de Vollmacht äwa Himmel un Ieed haft."
37 Aus daut Volkj sikj Petrus siene Bootschoft aunjehieet haud, dan deed äant daut sea wee, daut see Jesus hauden omjebrocht. Un see fruagen Petrus, un de aundre Apostel, "Leewe Breeda, waut sell wie dan nu doonen?"
38 Un Petrus auntwuad äant, un säd, "Jie motten jun beeset Denkjens Oat endren, un junt em Nomen von Jesus Christus deepen loten, un dan woat Gott junt fa june Sinden vezeien, un junt dän Heilje Jeist schenkjen. 39 Wiel Gott haud sien Volkj dän Heilje Jeist aul lang trigj vesproaken, un daut Vespräakjen jelt fa junt, un fa june Kjinja, un uk fa aul de Nich-Juden, dee wiet un breet vestreit sent, dee Gott no sikj roopen woat."
40 Un Petrus prädijd wieda, un hee vetald de Menschen noch välet mea von de goode Norecht, un hee vemond äant, un säd, "Gott woat daut vekjieede Volkj, von dise Tiet en dee wie nu läwen, nochmol secha rechten, un soo endat june beese Denkjens Oat, sonst woat Gott junt met dit vekjieede Volkj toop rechten!"
41 Un dee waut Petrus siene Bootschoft jejleeft hauden, leeten sikj deepen, un aun dän Dach worden bie 3000 Menschen too de Gleubje bie jetalt. 42 Un de Gleubje jeewen sikj gaunz aun de Apostel äare Lieren han, un see hauden pinkjlich Jemeentschoft toop. Un wan see toop kjeemen, dan hauden see daut fa Mood, daut see emma toop ne Moltiet eeten, un daut see daut Owetmol fieeden, un daut see uk emma toop bäden.
De gleubje Vesaumlunk wia sikj eenich, un see jeewen sikj aula gaunz aun äa nieet Läwen han
43 Un Gott haud derch de Apostel väle groote Wundatieekjens jedonen, un aul de Enwona von Jerusalem hauden groota Ieaforcht† fa Gott. 44 Un aul de Gleubje wieren sikj em Gloowen eenich, un aules waut see ieejenden, hauden see jemeensom. 45 Wan doa wäm waut fäld, dan vekoft eena sikj sien Flekj, ooda irjent sonst waut von sien Hab un Goot, un dan wort daut Jelt doano utjedeelt aus daut fäld. 46 Un de Gleubje vesaumelden sikj auledach em Tempel, un buta dän, troffen see sikj uk en äare Hiesa, om toop to äten, un om daut Owentmol to fieren. Un wiel see soo friejäwrich wieren, dan freiden see sikj emma sea, wan see äare Moltieden met aundre metdeelen kunnen. 47 Un de Gleubje lowden Gott, bie aules waut see deeden, un äant wort von aule Menschen goot aunjeseenen. Un auledach rad de Har Jesus mea Menschen, dee too äare Grupp biejinjen, un soo neem de gleubje Vesaumlunk emma dolla too.