2 Un aus daut wia Arnt Tiet jewast, dan haud de Wieet siene Deena jeschekjt, om sien Poat von de Wiendruwen to holen. 3 Oba de Foarmasch hauden sikj dän Wieet sien Deena bloos jejräpen un vekjielt, un dan hauden see dän onen Wiendruwen wajchjeschekjt. 4 Un de Wieet haud de Foarmasch oba noch een Deena jeschekjt, un dän hauden see dän Kopp vekjielt, un beleidicht, un dän hauden see dan uk wajchjeschekjt. 5 Un aus de Wieet de Foarmasch noch een Deena jeschekjt haud, dan hauden see dän doot jemoakt, un de Wieet haud de Foarmasch oba noch mea Deena jeschekjt, un atelje von dee hauden see vekjielt, un aundre hauden see doot jemoakt. 6 Un aus de Wieet dan aul mau bloos een Sän haud, dän hee nämlich sea jeleeft haud, dan säd hee too sikj selfst, 'Fa mien Sän woaren de Foarmasch aul Respakjt han.', un dan schekjt hee äant sien Sän schlieslich uk noch."

7 "Oba aus de Sän no sien Voda sien Poat von de Wiendruwenarnt jekomen wia, dan hauden de Foarmasch sikj berät, waut see met am doonen wudden. Un eena säd to de aundre, 'Dit es de Oaw dee aules von sien Voda oawen woat! Komt, well wie am doot moaken, un sien Oafgoot fa ons hoolen!' 8 Un soo hauden de Foarmasch daut dan uk jedonen, see hauden sikj dän Sän faustjenomen, un dan hauden see am doot jemoakt, un dan hauden see sien Kjarpa von de Wirtschoft rauf jeschmäten."

9 Un dan fruach Jesus de Judenfierasch, un säd,"Waut sull de Wieet nu met de Foarmasch doonen?" Un Jesus räd wieda, un säd,"De Wieet wudd doch selfst komen de Foarmasch venichten, un dan wudd hee dän Goaden aun aundre Foarmasch vepachten. 10 Un soo äwalajcht junt daut mau goot, waut jie en de Schreften aul mol secha jeläst hant, nämlich,

12 De Judenfierasch wullen Jesus faustnämen loten, wiel see hauden daut goot jewist, daut hee äant met de Foarmasch vekjlikjt haud, aus hee äant daut Jlikjnis vetalt haud. Oba de Judenfierasch hauden sikj fa daut Volkj jefercht, wiel see wisten nich waut daut Volkj doonen wudd, wan see Jesus faustnämen wudden, un soo hauden see Jesus bloos toch jeloten, un wieren doavon jegonen.

13 De Judenfierasch hauden atelje Pharisäa, un atelje von Herodes siene Unjastetta no Jesus jeschekjt, om am enne Enj to räden, wiel wan hee sikj veräden wudd, dan wudden see ne Uasoak han, wuafäa see am dan kunnen faustnämen loten. 14 Un aus de Pharisäa, un Herodes siene Unjastetta no Jesus jekomen wieren, dan säd eena von dee to am, "Liera, wie weeten daut du die emma aun de Woarheit helst, un daut wan du de Menschen lieescht, woo see ver Gott rajcht läwen sellen, dan lajchst du äant daut emma aula rajcht ut, un du latst die uk von kjeenem enschuchtren, wiel du sitst aule Menschen fa äwareen aun. Un soo saj ons waut du von Taks tolen denkjst. Es daut rajcht daut wie dän Kjeisa Taks tolen, ooda nich? 15 Sell wie dän Kjeisa Taks tolen, ooda nich?"

Oba Jesus haud äare Heichlarie goot erkjant, un hee säd,"Junt jeit dit doch bloos om mie enne Enj to räden. Brinjt mie mol een Jeltstekj, soo daut ekj mie daut bekjikjen kaun!" 16 Un aus see am hauden een Jeltstekj jebrocht, dan fruach hee äant, "Wäms Ebenbilt un Nomen sent en daut Jeltstekj nenn jeschräwen?"

Un see säden, "Dän Kjeisa siene."

17 Un Jesus auntwuad äant, un säd, "Jäft dän Kjeisa waut dän Kjeisa jehieet, un Gott waut Gott jehieet!" Un aus Jesus äant daut jesajcht haud, dan staunden see sea äwa am.

18-19 Dan wieren atelje Saduzäa^† no Jesus jekomen, dee nämlich nich jleewen, daut een Mensch vom Doot oppstonen kaun, un eena von dee fruach Jesus, un säd, "Liera, Moses haud daut en de Schreften fa ons doljeschräwen, waut eena doonen saul, wan eena onen Kjinja stoawen sull, nämlich, 'Wan een Maun stoawen sull, ea hee haft Kjinja jehaut, dan saul sien Brooda sikj met siene Wätfru befrieen, soo daut hee dan fa sien Brooda, Kjinja vesorjen kaun.'

20 Un daut wia oba mol soo rom jekomen, daut doa bie ons säwen Breeda wieren, un de elsta haud sikj befriet, un wia oba jestorwen, onen daut hee haud Kjinja jehaut. 21 Un soo haud de tweeda Brooda, sikj met siene Wätfru befriet, un dee wia dan oba uk jestorwen, onen daut hee haud Kjinja jehaut, un krakjt soo haud dän dredden Brooda daut jegonen. 22 Un soo hauden aule säwen sikj met de Fru befriet, onen daut see met äa toop hauden een Nokomen jehaut, un tolatst wia de Fru dan uk noch jestorwen." 23 Un de Saduzäa räd wieda, un säd, "Wan de Menschen nochmol vom Doot oppstonen woaren, dan saj ons doch woona von dise Mana, de Fru äa Maun sennen woat, wan see nochmol vom Doot oppstonen woaren. Wiel see hauden sikj doch aula met äa befriet."

24 Un Jesus auntwuad de Saduzäa, un säd, "Wan jie mie soont von de Opperstonunk froagen, dan denkj jie gaunz orrajcht, wiel jie weeten nich waut werkjlich en de Schreften jeschräwen steit, ooda woo stoakj Gott es. 25 De Fru woat sikj nochmol nich met irjent eena von de säwen Mana befrieen, wiel wan Menschen nochmol von mank de Doodes oppstonen woaren, dan woaren see soo sennen aus de Enjel em Himmel, dee sikj nämlich nich befrieen."^†

26 "Un wan jie oba werkjlich weeten wellen, auf Menschen nochmol vom Doot oppstonen woaren, dan bruck jie junt daut doch bloos en de Schreften no läsen, waut Gott junt derch Moses hinjaloten haft. Wiel jie hant doch aul mol secha jeläst, waut Gott to Moses, von en daut Struck, von Abraham, Isaak un Jakob jesajcht haud, no dän daut see aul lang wieren doot jewast. Wiel Gott säd nich, 'EKJ WIA de Gott, dän Abraham, Isaak un Jakob aunbäden doonen.', hee säd nämlich, 'EKJ SIE de Gott, dän Abraham, Isaak un Jakob aunbäden doonen.' 27 Daut sent doch läwendje Menschen dee Gott aunbäden, un nich doodje. Abraham, Isaak un Jakob wieren lang ver Moses siene Tiet jestorwen, un Gott haud von äant oba soo jerät, aus wan see am noch emma aunjebät hauden, un soo wieren äare Jeista noch emma läwendich. Un doawäajen sent jie gaunz orrajcht, en waut jie von de Opperstonunk jleewen."

28 Un eena von de Schreftjelieede wia jekomen, un haud jehieet woo de Saduzäa sikj met Jesus unjahoolen hauden, un hee haud erkjant daut Jesus dän Saduzäa ne goode Auntwuat jejäft haud. Un hee fruach Jesus, un säd, "Woont es daut jratste Jeboot waut Gott ons derch Moses siene Jesazen hinjaloten haft?"

29 Un Jesus auntwuad am von ut de Schreften, un säd, "Daut jratste Jeboot es dit,

32 Un de Schreftjelieeda auntwuad Jesus, un säd, "Waut du jesajcht hast es goot Liera! Du hast de Woarheit jerät, wiel doa es mau een Gott, un sonst kjeen aundra Gott aus hee. 33 Un daut eena Gott von gaunzen Hoaten, un von gaunzen Vestaunt, un von gaunzen Seel, un met aul eenem siene Krauft leewen wudd, un daut eena sien Näakjsten soo leewen wudd aus eena sikj selfst leeft, es väl wichtja aus daut eena am aul de Braunt Opfasch, un aul de aundre Opfasch opfren wudd, waut daut Jesaz von eenem velangt."

34 Un aus Jesus erkjant haud daut de Schreftjelieeda am vestentlich beauntwuad haud, dan säd hee to am,"Du best jeistlich meist soo wiet, daut du die von Gott em Himmel wurscht rejieren loten." Un no dit haud kjeena sikj wada jewoacht, Jesus mea Froagen to stalen.

35 Un aus Jesus daut Volkj lota opp dän Tempelhoff mea von daut Wuat Gottes utjelajcht haud, dan fruach hee äant, un säd,"Woo es daut mäajlich, waut de Schreftjelieede lieren, wan see sajen daut Christus bloos een Mensch sennen saul, dee nämlich von dän Kjennich David aufstaumen saul? 36 Wiel aus David von dän Heiljen Jeist jefieet wort, dan haud hee daut en de Schreften doljeschräwen, waut hee von sien Nokomenda jesajcht haud, un daut hee am aus mea aus bloos een Mensch aunerkjant haud, nämlich,

38 Un Jesus lieed wieda, un säd to daut Volkj, "Paust opp daut jie junt nich soo benämen, aus de Schreftjelieede, dee sikj emma jieren lange Äwarakj auntrakjen, om de Menschen to wiesen woo wichtich see sent, un dee sikj uk emma jieren von de Menschen ieren loten, wan de Menschen äant em Moakjt bejreesen. 39 Un wan see sikj en de Judenschool dolsaten, ooda wan see sikj opp een Fast toom äten dolsaten, dan saten see sikj emma jieren opp de Ierenplaza dol. 40 See beschumlen de Wätfrues, un doonen soo aus wan see äa Hab un Goot fa dän Tempel oppnämen, un see nämen daut oba bloos fa sikj. Un vere Menschen sajen see lange Jebäda opp, un doonen soo aus wan see gottesferchtich sent. Un wiel see soone Heichla sent, dan woat Gott äant nochmol väl dolla bestrofen aus aundre, wiel see weeten nämlich väl bäta woo orrajcht see sent."

43 Un Jesus roopt siene Jinja no sikj, un säd,"Ekj saj junt de Woarheit, dise oame Wätfru haft mea en de Kaus nen jeschmäten, aus aul de aundre. 44 Wiel aul de aundre, hauden een bät von äa Rikjdom jejäft, oba wan dise Wätfru uk gaunz oam wia, doawäajen haud see aules jejäft, waut see haud toom läwen jehaut."