2 Un atelje Pharisäa wieren no Jesus jekomen, un see hauden am aufjeprooft, wiel see am enne Enj räden wullen, un see fruagen am, "Doaf eena sikj no daut Jesaz no, von siene Fru scheeden loten?"

3 Un Jesus auntwuad äant met ne Froag, un säd, "Waut haud Moses en de Schreften äwa de Ehebruch befolen?"

4 Un eena von de Pharisäa auntwuad am, un säd, "Moses haud daut toojeloten, daut een Maun siene Fru een Scheedungsbreef jäwen kaun, un daut hee äa doamet wajchschekjen kaun."

5 Un Jesus auntwuad de Pharisäa, un säd,"Moses haud june Väavodasch de Ehescheidunk bloos doawäajen toojeloten, wiel see soo ieejenkoppich wieren, un jie sent krakjt soo ieejenkoppich aus see. 6-7 Oba aum Aunfank haud Gott dän Mensch aus Maun un Fru jemoakt, un doawäajen wia daut emma sien Plon, daut een Maun sien Voda un Mutta veloten sull, un daut hee sikj met siene Fru ve-eenjen sull.^† 8 Un see beid sellen soo aus een Kjarpa woaren, un soo sent see nich mea twee Persoonen, see sent dan soo aus een Kjarpa jeworden. 9 Gott sitt een Ehepoa aus een Kjarpa aun, un doawäajen saul kjeena daut spoolen waut Gott ve-eenicht haft."

10 Un aus Jesus un siene Jinja lota auleen en een Hus wieren jewast, dan hauden de Jinja am wada wäajen de Ehescheidunk jefroacht. 11 Un Jesus säd to äant,"Wäa sikj von siene Fru scheeden lat, un friet sikj ne aundre, dee deit ehebräakjen jäajen de ieeschte Fru. 12 Un wan ne Fru sikj von äa Maun scheeden lat, un see friet sikj dan een aundren, see deit uk ehebräakjen."

13 Atelje Menschen hauden äare junge Kjinja no Jesus jebrocht, wiel see wullen han daut Jesus äare Kjinja de Henj opplajen sull, un daut hee fa äant bäden sull. Oba de Jinja hauden de Kjinja äare Elren vemont doafäa, wiel see meenden see hauden Jesus jestieet doamet.

14 Oba aus Jesus jeseenen haud, waut de Jinja jedonen hauden, dan haud am daut sea jestieet, un hee säd,"Lot de Kjinja mau no mie komen, un sajcht äant daut nich auf! Wiel wäa soo deemootich es aus soon Kjint, dee haft een Deel en Gott sien Volkj, un Gott rejieet äwa soone Persoon. 15 Ekj saj junt de Woarheit, daut wäa sikj nich soo deemootjen woat aus soon Kjint, soo daut Gott dan äwa am rejieren wudd, dee woat nochmol nich een Deel en Gott sien Volkj han, wan hee äa Kjennich sennen woat." 16 Un Jesus haud een Kjint no daut aundre en siene Oarms oppjenomen, un hee haud äant aula de Haunt oppem Kopp nopp jelajcht, un hee haud fa dee aula jebät, daut Gott äant wudd goodet tookomen loten.

17 Un daut wia soo rom jekomen, aus Jesus loos jereist wia, daut een Maun no am jerant wia. Un aus de Maun bat Jesus jekomen wia, dan haud hee sikj ver am han jekjneet, un haud am jefroacht, "Gooda Liera, waut mott ekj doonen, soo daut ekj daut eewje Läwen oawen kaun?"

18 Un Jesus auntwuad dän Maun, un säd, "Du nanst mie een gooda Liera, oba äwalaj die mau waut du von mie sajchst. Doa es kjeena aus bloos Gott selfst, dee goot es. 19 Oba wan die daut om daut eewje Läwen jeit, dan doo waut Gott befolen haft. Du weetst doch waut Gott junt derch siene Jebooten befolen haft, nämlich, 'Du saust nich Mort begonen. Du saust nich ehebräakjen. Du saust nich stälen. Du saust nich faulsch zeijen. Du saust kjeenem beschumlen. Iea dien Voda un diene Mutta.'"

20 Un de Maun auntwuad Jesus, un säd, "Liera, aul dise Jebooten ha ekj aul von junk aun jehorcht."

21 Un Jesus kjikjt dän Maun aun, un hee leewd am, un säd,"Eent hast du noch nich jedonen. Go un vekjeep aules waut du hast, un jeff de Oame daut Jelt. Wiel Gott woat die em Himmel nochmol met soont beloonen, waut nämlich werkjlich wieetvoll es. Un wan du daut Jelt aula wajch jejäft hast, dan komm met mie met, un sie mien Jinja!"

22 Un de Maun wia gaunz iernst jeworden aus hee hieed, waut Jesus am jesajcht haud, un dan wia hee truarich doavon jegonen. Wiel hee wia nämlich sea rikj, un hee wull sien Hab un Goot nich wajchjäwen.

23 Un aus Jesus sikj haud rom jekjikjt, dan säd hee to siene Jinja, "Fa de rikje Menschen es daut sea schwierich, daut see nochmol een Deel en Gott sien Volkj woaren han, wan hee äa Kjennich sennen woat!" 24-25 Un de Jinja staunden sea äwa waut Jesus jesajcht haud.^† Oba Jesus auntwuad äant wada, un säd,"Jo leewe Kjinja, fa aul dee waut väl von äa Hab un Goot hoolen, es daut sea schwierich, daut see nochmol een Deel en Gott sien Volkj kjriejen woaren! Daut wudd doch leichta sennen, daut een Kameel derch daut Uag von eene Notel gonen wudd, aus daut een rikja Mensch, nochmol een Deel en Gott sien Volkj kjriejen woat, wan hee äa Kjennich sennen woat."

26 Aus de Jinja daut jehieet hauden, dan staunden see noch väl dolla, un see fruagen sikj omzajcht, "Wan rikje Menschen nich kjennen jerat sennen, wäa kaun dan nochmol jerat woaren?" 27 Un Jesus kjikjt äant jlikj aun, un säd,"Fa Menschen es daut ommäajlich daut eena sikj raden kaun, oba nich fa Gott, wiel fa Gott es aules mäajlich."

28 Dan funk Petrus aun to räden, un säd, "Kjikj emol, wie hant aules toch jeloten, om diene Jinja to sennen, un om met die met to gonen. Waut kjriej wie dan doafäa?"

29-30 Un Jesus auntwuad am, un säd,"Ekj saj junt de Woarheit, daut een jiedra, dee sien Hus, ooda siene Jeschwista, ooda sien Voda, ooda siene Mutta, ooda siene Kjinja, ooda sien Launt, fa mie hinjaloten haft, om mien Jinja to sennen, un om de goode Norecht wieda to prädjen, dee woat noch en dise Tiet, en dee wie nu läwen, väl mea kjriejen, aus waut hee hinjaloten haft. Jo, dee woat nämlich väl mea Hiesa, un Jeschwista, un Mitta, un Launt kjriejen, aus waut hee hinjaloten haft. Un doatoo woat am vefolcht woaren, wiel hee mien Jinja es, un en de tookjinftje Welt, woat hee daut eewje Läwen kjriejen, wan Gott nochmol äwa sien Volkj aus Kjennich rejieren woat.^† 31 Oba paust bloos sea opp daut jie mie woaren tru bliewen, wiel väle dee sikj en dit Läwen jleewen groot to sennen, woaren nochmol eewich jerinj sennen, un dee waut en dit Läwen jerinj sent, woaren nochmol eewich groot sennen."

32 Un aus Jesus un siene Jinja oppe Wajch no Jerusalem jegonen wieren, dan wia Jesus äant veropp jegonen. Un de Jinja hauden äwa Jesus jestaunt, un dee aundre Menschen, waut de Jinja hinjaraun jegonen wieren, hauden sikj je-enjst.^† Un Jesus haud siene Jinja wada oppoat jenomen, un aus see auleen wieren, dan haud hee äant wada erkjläat, waut am en Jerusalem noch passieren wudd. 33 Un Jesus säd,"Horcht emol häa, wie sent oppe Wajch no Jerusalem, wua mie aus Gott sien Utjewälda von mank Menschen, aun de väastonende Priestasch, un aun de Schreftjelieede, woat verot woaren. Un de väastonende Priestasch, un de Schreftjelieede woaren mie toom Doot veuadeelen, un dan woaren see mie aun de Nich-Juden äwajäwen. 34 Un de Nich-Juden woaren mie domm lieren, un vepitschen, un bespieejen, un dan woaren see mie doot moaken, un aun dän dredden Dach, no dän daut see mie woaren doot jemoakt han, dan woa ekj vom Doot oppstonen."

35 Un Jakobus un Johanes, de Säns von Zebedäus, wieren no Jesus jekomen, un eena säd to am, "Liera, wie wellen daut du fa ons een Jefaulen doonen saust."

36 Un Jesus fruach äant, "Waut saul ekj fa junt doonen?"

37 Un eena von de twee Breeda säd to Jesus, "Wan du nochmol von opp dien wundaboaren Troon aus Kjennich rejieren woascht, dan jeff ons doch daut Rajcht, daut eena von ons dan wudd kjennen aun diene rajchte Sied setten, un dee aundra aun diene linkje Sied."

38 Oba Jesus auntwuad äant, un säd,"Jie weeten nich no waut jie froagen! Woa jie soo bettalich lieden kjennen, aus ekj noch woa lieden motten?"^†

39 Un see säden, "Jo, daut kjenn wie!"

Un Jesus auntwuad äant, un säd,"Jo, jie woaren aul met mie toop lieden. 40 Oba wäa aun de rajchte, un aun de linkje Sied von mien Troon woat setten kjennen, daut kaun ekj nich bestemmen. Daut es fa dee bestemt, fa dän mien himlischa Voda, daut haft reed jemoakt."

41 Un aus de aundre tieen Jinja jehieet hauden, waut Jakobus un Johanes von Jesus jefroacht hauden, dan haud äant daut sea jeoajat. 42-44 Oba Jesus roopt siene Jinja no sikj, un säd,"Jie weeten doch, woo de Nich-Juden, dee sikj jleewen Harschasch to sennen, äare Velkja unja äare Kontroll hoolen, un woo äare väastonende Mana äare Vollmacht äwa äare Menschen utfieren, oba bie junt saul soont niemols väakomen. Wäa bie junt groot sennen well, saul jun Deena sennen, un wäa de Väaschta sennen well, saul jun Sklow sennen. 45 Jo, un dee mott nämlich soo doonen aus ekj ha, wiel wan ekj uk dee sie, dän Gott sikj von mank Menschen utjewält haud, doawäajen wia ekj nich jekomen, om mie to bedeenen loten. Nä, ekj wia jekomen om aundre to deenen, un om mien Läwen, aus een Opfa fa väle Menschen opp to jäwen, om äant von äare Sinden frie to moaken."

46 Un Jesus un siene Jinja wieren bat daut Darp von Jericho jekomen, un aus hee un siene Jinja, un eene groote Häad Menschen von Jericho rut jegonen wieren, no Jerusalem opptoo, dan wia doa biesied Wajch een Blinja Maun jewast, dee Bartimäus heet. Bartimäus wia de Sän von Timäus, un hee haud doa biesied Wajch jesäten, un haud doa no Jelt jeprachat. 47 Un aus Bartimäus jehieet haud, daut Jesus, de Nazarena, dichtbie wia, dan funk hee aun lud to schrieen, un säd, "Jesus, Kjennich David sien Nokomenda, erboarm die äwa mie."

48 Un väle von de Menschen vemonden am, un säden hee sull mol stell sennen. Oba de Blinja schrieech bloos noch väl dolla, "Kjennich David sien Nokomenda, erboarm die äwa mie!"

49 Un aus Jesus am haud schrieen jehieet, dan wia hee stonen jebläwen, un säd,"Roopt am häa!"

Un soo roopten de Menschen am, un säden, "Sie jetreest, Jesus roopt die! Sto opp, un go no am!" 50 Un doamet haud Bartimäus sien Mauntel toosied jeschmäten, un dan wia hee oppjestonen, un wia no Jesus jegonen.

51 Un Jesus fruach am,"Waut saul ekj fa die doonen?"

Un de Blinja säd, "Liera, ekj well seenen!"

52 Un Jesus auntwuad am, un säd,"Wiel du die opp mie veloten hast, kaust du jesunt von hia wieda gonen." Un fuaz haud Bartimäus seenen kunt, un dan wia hee met Jesus met jegonen.