2 Un sas Doag lota haud Jesus sikj Petrus, Jakobus, un Johanes oppoat jenomen, un haud äant opp een huagen Boajch nopp jenomen, un aus see doa wieren auleen jewast, dan wort Jesus ver äant ve-endat. 3 Un Jesus siene Kjleeda wieren soo blenkjirch jeworden aus utnoms witta Schnee, dee nämlich väl witta wieren, aus irjentwäa de witt bläakjen^† kunn. 4 Un met eemol wieren Elias un Moses äwadäl jekomen, un see hauden doa met Jesus jerät.

5 Un aus Petrus daut aula jeseenen haud, dan vemuld hee sikj, un säd to Jesus, "Liera, daut es goot fa ons, daut wie hia sent! Well wie hia dree Koten^† oppstalen, eene fa die, eene fa Moses, un eene fa Elia." 6 Dit es waut Petrus jesajcht haud, wiel hee nämlich nich jewist haud, waut hee sonst sajen sull, wiel hee un de aundre Jinja hauden sikj sea je-enjst. 7 Un dan wia doa ne Wolkj äwa de Jinja jekomen, un von en de Wolkj hauden see ne Stemm jehieet, un de Stemm säd, "Dit es mien leewa Sän, horcht no waut hee junt sajcht!" 8 Un met eemol haustich, aus de Jinja sikj hauden omjekjikjt, dan hauden see doa sonst kjeenem jeseenen aus Jesus, dee doa auleen bie äant wia.

9 Un aus Jesus un siene Jinja vom Boajch raufkjeemen, dan haud Jesus siene Jinja befolen, daut see daut noch nich wieda vetalen sullen, waut see opp dän Boajch jeseenen hauden. See sullen wachten, bat hee aus Gott sien Utjewälda von mank Menschen,^† von mank de Doodes oppjestonen wia. 10 Un soo hauden de Jinja daut dan uk jedonen, soo aus Jesus äant befolen haud, oba see hauden nich vestonen kunt waut Jesus jemeent haud, aus hee säd daut hee von mank de Doodes oppstonen wudd, un soo hauden see sikj omzajcht jefroacht, waut daut bedieden kunn.

11 Un aus Jesus un siene Jinja noch emma vom Boajch rauf jekomen wieren, dan fruagen de Jinja Jesus, "De Schreftjelieede sajen, daut de Elia ver dän Christus komen woat, om daut Volkj fa am reed to moaken. Oba du best hia, un Elia es noch nich jekomen, om daut Volkj fa die reed to moaken. Stemt waut de Schreftjelieede sajen?"

12 Un Jesus auntwuad äant, un säd,"Jo, daut stemt aul daut de Elia ver dän Christus komen mott, oba denkjt doch uk aun waut en de Schreften noch von mie jeschräwen steit, nämlich, daut ekj, aus Gott sien Utjewälda von mank Menschen, woa noch väl lieden motten, un daut mie daut Volkj dan uk noch gaunz veachten woat.^† 13 Un waut ekj junt noch von dän Elia erkjläaren wudd, es daut hee es aul jekomen, un de Menschen hant am krakjt soo schlajcht behaundelt, aus äant daut jankad, soo aus daut nämlich en de Schreften von am jeschräwen steit."^†

14 Un aus Jesus met siene dree Jinja toop, trigj no de aundre Jinja jekomen wieren, dan sach Jesus woo sikj doa ne groote Häad Menschen rom de aundre Jinja vesaumelt haud, un woo de Schreftjelieede sikj doa met de aundre Jinja jesträden hauden.

15 Un aus aul de Menschen jeseenen hauden, daut Jesus no äant jekomen wia, dan hauden see sikj sea äwarauscht, un dan wieren see am uk fuaz entjäajen jerant, un hauden am bejreest.

16 Un Jesus fruach de Schreftjelieede,"Äwa waut stried jie junt met miene Jinja?"

17 Un eena von mank de Häad Menschen auntwuad Jesus, un säd, "Liera, ekj ha die mien Sän jebrocht, dee von een beesen Jeist besäten es, dee am Stomm jemoakt haft. 18 Un wuaemma de beesa Jeist mien Jung aunjript, doa schmitt dee am no de Ieed, un dan fangt am daut Mul aun to schumen, un dan holt am dän gaunzen Kjarpa soo sea aun, daut am de Tänen kjnirschen, un soo daut am daut Kjarpa gaunz stiew woat. Un ekj fruach diene Jinja, auf see am dän beesen Jeist utdriewen wudden, oba see kunnen daut nich.

19 Un Jesus säd to dän Maun, un to de aundre waut doa wieren,"Ach jie ongleubje Menschen von dise Tiet en dee wie nu läwen, ekj kaun jun Ongloowen meist nich mea vedroagen. Jie hant doch aul lang jeseenen, woo ekj de Menschen jeholpen ha, un soo sull jie junt doch aul mol soo opp Gott veloten, aus ekj junt jelieet ha. Brinjt mie dän Jung mol häa!"

20 Un soo hauden see dän Jung no Jesus jebrocht, un fuaz aus de beesa Jeist Jesus jeseenen haud, dan haud dee dän Jung met een Aunstoot^† aunjejräpen. Un doamet wia de Jung no de Ieed jefollen, wua hee sikj rom jetoobt haud, un am haud daut Mul jeschumt.

21 Un Jesus fruach dän Jung sien Voda,"Woo lang haft dien Jung daut soo aus dit jegonen?"

Un de Voda säd, "Aul von aus hee kjlien wia. 22 De beesa Jeist haft am aul foaken em Fia un em Wota nen jeschmäten, wiel dee am ombrinjen well. Oba wan du kaust, dan sie ons doch leeftolich, un halp ons."

23 Un Jesus säd to dän Maun,"Du sajchst ekj saul die halpen wan ekj kaun. Secha kaun ekj! Aules es mäajlich fa dee waut sikj opp mie veloten!"

24 Un fuaz schrieech de Maun gaunz lud, un säd, "Ekj jleew daut du ons halpen kaust, oba halp mie doch wan mie daut jleewen soo schwoa felt, soo daut ekj mie gaunz opp die veloten wudd!"

25 Aus Jesus jeseenen haud, woo doa emma mea Menschen bosich rom äant toop jekomen wieren, dan vemond Jesus dän onreinen Jeist, un säd,"Du onreina Jeist, dee disen Jung doof un stomm jemoakt hast, ekj deen die aun von disen Jung rut to komen, un daut du niemols wada trigj en am nentrakjen wurscht."

26 Un doamet haud de onreina Jeist lud jeschräajen, un haud dän Jung met een Aunstoot aunjejräpen, un dan wia de Jeist von dän Jung rut jekomen. Un wiel daut soo jeloten haud aus wan de Jung doot wia, dan säden de Menschen, "Hee es doot!" 27 Oba Jesus haud dän Jung bie de Haunt jenomen, un haud am opp jehäft, un doamet wia hee dan oppjestonen.

28 Lota wia Jesus met siene Jinja toop en een Hus nen jegonen, un aus see doa wieren auleen jewast, dan fruagen siene Jinja am, "Wuarom kunn wie dän onreinen Jeist nich utdriewen?" 29 Un Jesus auntwuad de Jinja, un säd,"Dise Sort komen nich von de Menschen rut, buta eena bät to Gott doafäa."

30-31 Un Jesus un siene Jinja wieren von de Städ wieda jereist, un wieren derch de Jäajent von Galiläa jegonen. Un Jesus wull daut nich han, daut irjentwäa weeten sull daut see doa wieren, wiel hee wull auleen met siene Jinja toop sennen, soo daut hee äant waut lieren kunn. Un hee lieed siene Jinja, un säd,"Miene Jäajna woaren mie aus Gott sien Utjewälda von mank Menschen, aun soone veroden un äwajäwen, dee mie doot moaken woaren, un aun dän dredden Dach no dän daut see mie hant doot jemoakt, dan woa ekj vom Doot oppstonen." 32 Oba siene Jinja hauden daut nich vestonen kunt, waut Jesus äant jesajcht haud, un see hauden Angst jehaut, am to froagen waut hee jemeent haud.

33 Un Jesus un siene Jinja wieren no daut Darp von Kapernaum jekomen, un aus see doa en een Hus nen jegonen wieren, dan fruach Jesus siene Jinja,"Äwa waut unjahild jie junt aus wie hinjawäajes häakjeemen?"

34 Oba de Jinja hauden Jesus kjeene Auntwuat jejäft, wiel see hauden sikj jesträden, äwa wäa von äant de jratsta sennen wudd, wan Jesus nochmol aus Kjennich äwa de Welt rejieren wudd. 35 Un aus Jesus sikj dol jesat haud, dan haud hee sikj de Twalw Jinja no sikj jeroopt, un hee säd,"Wäa mank junt de Väaschta sennen well, mott sikj selfst fa dee aula jerinjsta talen, un hee mott aul de aundre äaren Deena sennen." 36 Un aus Jesus daut jesajcht haud, dan haud hee sikj een Kjint jenomen, un haud daut mank de Jinja hanjestalt. Un aus hee daut Kjint dan en siene Oarms oppjenomen haud, dan räd hee siene Jinja aun, un säd, 37 "Wäa soon jerinjet Kjint aus dit oppnemt, wiel hee mie goot es, fa dän talt Gott daut fa waut grootet aun. Fa dän sitt Gott daut nämlich soo aun, aus wan hee mie oppnämen wudd, un nich bloos mie, daut es dan uk soo aus wan hee dän oppnämen wudd, dee mie jeschekjt haud."^†

38 Un Johanes säd to Jesus, "Liera, wie sagen woo eena, een beesen Jeist von wäm utjedräwen haud, un hee deed soo aus wan hee von die de Vollmacht haud,^† daut hee soont doonen kunn. Un wie säden am daut oba auf, wiel hee nämlich nich to onse Jinja Grupp jehieet."

39 Oba Jesus auntwuad Johanes, un säd, "Sajcht am daut nich auf, wiel kjeena woat von mie waut schlajchtet sajen, wan hee jrod derch miene Vollmacht een Wunda jedonen haft. 40 Nä, vebeet soon Mensch daut nich, wiel wäa nich jäajen ons schauft, dee halpt ons. 41 Sajcht kjeenem daut auf, wan see mie deenen wellen, wiel wan junt wäa aul mau bloos een Glaus Wota toom drinkjen jeft, wiel jie to mie, aus Gott sien Enjesäajenda Kjennich jehieren, däm woat Gott daut nich vejäten. Nä, ekj saj junt de Woarheit, dän woat Gott nochmol secha beloonen doafäa.^†

43 "Un wan du met diene Haunt waut deist, waut die toom sindjen veleiden wudd, dan hia doch bloos fuaz opp. Sie met diene Haunt krakjt soo strenj aus wan eena sikj dee wudd aufhaken, soo daut eena dan nich wudd sindjen kjennen. Daut wudd bäta sennen wan die diene Haunt vekomen wudd, un daut du daut niee Läwen kjriejen wurscht, aus daut die met beid Henj toop, en daut eewje Fia jestroft wort. 44 Doa woaren de Moden niemols doot gonen, un daut Fia woat doa niemols utgonen.^† 45 Un wan du met dien Foot waut deist, waut die toom sindjen veleiden wudd, dan hia doch bloos fuaz opp. Sie met dien Foot krakjt soo strenj, aus wan eena sikj dee aufhaken wudd, soo daut eena dan nich wudd sindjen kjennen. Daut wudd bäta sennen wan die dien Foot vekomen wudd, un daut du daut niee Läwen kjriejen wurscht, aus daut die met beid Feet toop, en daut eewje Fia jestroft wort. 46 Doa woaren de Moden niemols doot gonen, un daut Fia woat doa niemols utgonen.^† 47-48 Un wan du met dien Uag waut jeseenen hast, waut die toom sindjen veleiden wudd, dan kjikj doch bloos fuaz wajch. Sie met dien Uag doch krakjt soo strenj aus wan eena sikj daut utstäakjen wudd, soo daut eena dan nich wudd sindjen kjennen. Daut es bäta du wieescht eenuagich, un daut du dien Deel en Gott sien Volkj kjriejen wurscht, äwa dee Gott nämlich de Harscha es, aus daut dien gaunza Kjarpa, en daut eewje Fia enne Hal jeschmäten wort, wua de Moden niemols doot gonen, dee doa aun de doodje Menschen äare Kjarpasch fräten.^†

49 Aule Menschen woaren soo met Fia rein jemoakt, aus een Opfa von Solt jereinicht woat.^† 50 Solt es fa een Opfa goot, oba wan daut Solt utjescholt es, dan es doa nuscht waut daut Opfa rein moaken kaun. Läft jeistlich soo fa Gott aus wan jie een soltjet Opfa sent, waut nämlich rein es, un läft frädlich eena met däm aundren toop.