2 Un aus see jeseenen hauden, woo atelje von Jesus siene Jinja jejäten hauden, onen sikj ieescht de Henj to wauschen,^† dan hauden see äant beschulcht doafäa.

3 De Pharisäa haud daut nämlich jebaudat, wiel see, un aul de Juden äten niemols, buta see wauschen sikj ieescht de Henj, wiel see hoolen sikj emma sea, aun äare Väavodasch äare sitliche Lieren. 4 Wan see vom Moakjt sent trigj no Hus jekomen, dan motten see sikj nämlich emma ieescht de Henj wauschen, ea see äten derwen. Jo, un soo hoolen see sikj uk aun väle aundre sitliche Lieren, dee äant daut emma krakjt väasajen, woo see sikj jesazlich rein hoolen sellen, soo aus toom Biespell, wan see äa Jescherr, un äare Kaune, un äare Gropes emma wauschen.

5 Un doawäajen hauden de Pharisäa, un de Schreftjelieede Jesus nämlich jefroacht, "Wuarom hoolen diene Jinja sikj nich aun onse Väavodasch äare sitliche Lieren, un wauschen sikj nich ieescht de Henj ea see äten?"

6 Un Jesus auntwuad äant, un säd,"Jie Heichla! Gott haud krakjt von junt jerät, aus hee aul sea lang trigj, derch dän Profeet Jesaja jerät haud, un waut hee dan uk von am, en de Schreften haud dol schriewen loten, nämlich,

9 Un Jesus räd wieda, un säd,"Jie sent sea schneiw, en dän Wajch daut jie Gott siene Jebooten ut däm Stich gonen, soo daut jie junt aun june ieejne Sitten hoolen kjennen. 10 Wiel jie vedreien Gott siene Jebooten, waut Moses june Väavodasch nämlich jejäft haud, un waut hee dan uk en de Schreften dol jeschräwen haud, aus hee säd,

14 Un aus Jesus de Menschen no sikj jeroopt haud, dan säd hee,"Horcht emol aula häa, un venämt waut ekj junt nu sajen woa! 15 Daut es nich waut eena met onjewoschne Henj em Mul nen nemt, waut eenem jeistlich ver Gott onrein moakt. Daut es waut ut eenem siene Jedanken kjemt, un waut eena dan sajcht un deit, waut eenem jeistlich ver Gott onrein moakt. 16 Wan jie jehieet hant, waut ekj junt hia aules jesajcht ha, dan nämt daut mau aula sea to Hoaten!"^†

17 Un aus Jesus de Menschen veloten haud, un aus hee dan en een Hus nen jegonen wia, dan hauden siene Jinja am wäajen daut Jlikjnis jefroacht. 18 Un Jesus auntwuad äant, un säd, "Wan jie dit noch nich vestonen kjennen, dan kjenn jie noch mau sea weinich vestonen. Kjikjt doch, jie kjennen daut doch goot venämen, daut soont waut von buta dän Mensch, en sien Kjarpa nen jenomen woat, kaun dän Mensch jeistlich ver Gott doch nich onrein moaken. 19 Wiel daut Äten kaun eenem sien Jeist nich onrein moaken, wiel daut kjemt nämlich toom Mul nen, un dan jeit daut derchem Buk, un von doa woat daut vom Kjarpa rut jefieet." Met dise Wieed haud Jesus daut dan uk kloa jemoakt, daut eena aules äten kaun, onen daut eena jeistlich ver Gott onrein es.

20 Un dan räd Jesus wieda, un säd, "Waut eenem jeistlich ver Gott onrein moakt, es nämlich daut waut en eenem siene Jedanken aunfangt. 21-23 Wiel beese Jedanken, Ehebruch, Onzucht, Mort, Stälarie, Bejia, Beesheit, Lest, un een onveschämdet benämen, Aufgonst, Jelasta, Stoltheit, un een onveninftjet benämen, sent nämlich aules beese Dinja, dee en eenem siene Jedanken aunfangen, un dee eenem dan jeistlich ver Gott onrein moaken."^†

24 Un Jesus wia von de Jäajent wieda jegonen, no de Omjäajent von de Darpa von Tyrus un Sidon, un hee wia doa en een Hus nen jegonen. Un hee wull daut oba nich han, daut de Menschen daut weeten sullen, daut hee doa wia, un hee haud daut oba nich fa sikj hoolen kunt.

25 Un doa wia ne Fru dee ne Dochta haud, dee von een onreinen Jeist besäten wia, un wiel de Fru von Jesus jehieet haud, dan wia see fuaz no am jekomen, un haud sikj ver Jesus siene Feet hanjelajcht. 26 De Fru wia griechisch, un see kjeem von de Omjäajent von daut Darp von Phönizieen, waut en de Jäajent von Syrieen es, un see haud Jesus jeprachat, daut hee dän Diewel von äare Dochta utdriewen sull.

27 Oba Jesus auntwuad äa, un säd, "Eena jeft siene ieejne Kjinja doch ieescht to äten, soo daut see sikj saut äten kjennen. Wiel daut es doch nich rajcht, daut eena äant daut Äten wajchnämen wudd, un daut eena de Hunj daut dan väaschmieten wudd."

28 Un de Fru auntwuad Jesus, un säd, "Jo Har, daut stemt. Oba wan doa jenuach to äten es, dan fräten de Hunj doch unjarem Desch, von daut waut doa äwajebläwen es."

29 Un Jesus auntwuad de Fru, un säd,"Wiel du mie soo jeauntwuat hast, kaun ekj seenen daut du jejleeft hast. Go mau no Hus! De Diewel haft diene Dochta veloten."

30 Un aus de Fru no Hus jekomen wia, dan haud see daut soo befungen aus Jesus jesajcht haud. Äare Dochta haud en äa Bad jeläajen, un de Diewel wia wajch jewast.

31 Un Jesus haud de Omjäajent von de Darpa von Tyrus un Sidon veloten, un wia derch de Jäajent von de Darpa von Dekapolis jereist, bat hee no daut Mäa von Galiläa jekomen wia. 32 Un doa hauden de Menschen am een Doofstommen jebrocht, un see hauden am jeprachat, daut hee dän de Haunt opplajen sull, toom am jesunt moaken.

33 Un Jesus haud dän Maun oppoat jenomen, un haud am de Finjasch enne Uaren nen jestopt, un dan haud Jesus aun siene Finjasch naun jespäajen, un haud dän Maun aune Tung aunjeschieet. 34 Un Jesus haud nom Himmel enne Hecht jekjikjt, un aus hee deep ut jeodemt haud, dan säd hee,"Hefata!", daut meent,"Siet opjemoakt!" 35 Un doamet wia dän Maun de Uaren opjegonen, un siene Tung wia locka jeworden, un dan haud hee veninftich räden kunt.

36 Un Jesus haud de Menschen befolen, daut see kjeenem daut vetalen sullen, waut hee fa dän Doofstommen jedonen haud. Oba je dolla hee äant daut veboden haud, je dolla hauden see daut wieda vetalt. 37 Un de Menschen hauden äwa Moten sea jestaunt, un see säden, "Hee haft aules goot jedonen. Hee haft soogoa de Doofe un Stomme jeheelt, soo daut see hieren un räden kjennen."