2-3 Un Jesus haud äant väle Jlikjnisen vetalt, om äant siene Lieren uttolajen, un hee vetald äant von een Bua, un säd, "Horcht emol häa, doa wia mol een Bua, dee sien Flekj beakat haud. 4 Un daut wia soo rom jekomen, daut aus hee daut Sot vestreit haud, dan wia ateljet opp een Stich nopp jefollen, un de Väajel wieren jekomen, un hauden daut aula oppjefräten. 5-6 Un ateljet von daut Sot, wia opp de flake Ieed nopp jefollen, waut doa opp dän steenajen Grunt wia. Un daut wia doa uk fuaz oppjekomen, oba aus de Sonn oppjekomen wia, dan wia daut soo heet, daut de kjliene Plaunten boolt Walkj jeworden wieren, wiel dee sikj enne Steena nich vewartlen kunnen. 7 Un ateljet von daut Sot, wia opp soone Ieed nopp jefollen, wua emma väl spekjajet Onkrut jewossen haud. Un aus daut Onkrut met däm Bua sien Jeplauntnet toop oppjekomen wia, dan haud daut Onkrut, dän Bua siene Plaunten aufjewarcht, soo daut dee nuscht jedroacht hauden. 8 Oba ateljet von daut Sot wia opp goode fruchtboare Ieed nopp jefollen, wua daut uk fein oppjekomen wia. Un aus de Plaunten jeschosst hauden, dan haud ateljet sikj hundat mol vemieet, un ateljet zastich mol, un ateljet dartich mol." 9 Un dan säd Jesus,"Wan jie jehieet hant, waut ekj junt hia aules jelieet ha, dan nämt daut mau aula sea to Hoaten!"

10-11 Un aus Jesus lota auleen met siene Jinja, un atelje aundre Menschen wia toop jewast, dan hauden see am wäajen daut Jlikjnis jefroacht, un Jesus auntwuad äant, un säd,"Gott haft junt Vestentnis jejäft, soo daut jie de jeheeme Dinja vestonen kjennen, von woo hee vom Himmel äwa aules rejieren deit. Oba fa dee waut sikj noch nich von Gott rejieren loten, woat aules derch Jlikjnisen jelieet. 12 De Profeet haud daut aul lang trigj, en de Schreften dol jeschräwen, wuarom soone Menschen derch Jlikjnisen jelieet woat, un daut es nämlich soo daut,

13 Un Jesus räd wieda, un säd, "Wan jie nich vestonen kjennen, waut dit Jlikjnis bedieden deit, dan woa jie de aundre Jlikjnisen uk nich vestonen. 14 De Bua dee daut Sot vestreit haud, es soo aus een Maun dee daut Wuat Gottes vebreet. 15 Un doa sent Menschen, dee soo aus de hoat jeklunjda Stich sent, wua daut Sot nopp jefollen wia, wiel soo aus daut Sot opp dän hoaden Stich nopp jefollen wia, soo nämen soone Menschen daut Wuat Gottes opp. Un wiel see Gott sien Wuat oba nich vestonen kjennen, dan kjemt de Soton soo aus een Voagel, un nemt äant daut aula wajch. 16 Un aundre Menschen sent soo aus de flake Ieed Schicht, waut doa opp dän steenajen Grunt wia, wiel soo aus daut Sot doa fuaz oppjekomen wia, soo nämen soone Menschen daut Wuat Gottes uk fuaz met Freid aun. 17 Oba see kjennen sikj jeistlich nich vewartlen, un soo schwind aus äant wäajen daut Wuat Gottes vefolcht woat, dan faulen see fuaz vom Gloowen auf. 18 Un noch aundre Menschen, sent soo aus de Ieed, wua daut spekjajet Onkrut de Äwahaunt jenomen haud. Wiel soo aus daut Sot mank daut Onkrut oppjekomen wia, soo nämen soone Menschen daut Wuat Gottes aun. 19 Oba soo aus daut Onkrut bie dän Bua sien Jeplauntnet de Äwahaunt jenomen haud, soo nämen de Sorjen von daut auldäachliche, bie soone Menschen dolla too, aus daut waut see von Gott sien Wuat jelieet hant. Un wiel see dan uk jieren rikj woaren wellen, un sikj von Jelt veleiden loten, dan komen see niemols bat doa, daut see em Jeistlichen werkjlich Frucht droagen kjennen.^† 20 Oba eenje Menschen sent soo aus de Ieed, wua de Plaunten väl jedroacht hauden, wiel soo aus daut goode Sot opp de fruchtboare Ieed nopp jefollen wia, soo nämen see daut Wuat Gottes uk wellich aun, un soo woaren see dan jeistlich soo fruchtboa, daut atelje sikj hundat mol vemieren, un aundre zastich mol, un noch aundre dartich mol."

21 Un Jesus räd wieda, un säd, "Wan eena ne Laump aunstekjt, dan stalt eena dee nich unja ne Komm nunja, ooda unja een Bad, wiel dan wudd kjeena seenen kjennen. Nä, eena stalt ne Laump, doch emma opp een Laumpenhoola nopp, soo daut aul dee waut em Diestren sent, kloa seenen kjennen.

22 Jo, un krakjt soo es daut met de goode Norecht, von woo Gott vom Himmel äwa aules rejieren deit, wiel doa es nuscht waut en de goode Norecht vestoaken es, waut nich woat openboat woaren, un doa es kjeen Jeheemnis en de goode Norecht, waut nich woat opjedakjt woaren. 23 Wan jie jehieet hant waut ekj junt aules jesajcht ha, dan nämt daut mau aula sea to Hoaten!"

24 Un Jesus räd wieda, un säd, "Paust opp daut jie junt mau goot äwa de Dinja besennen, waut jie von mie jehieet hant, wiel doano aus jie miene Lieren aunnämen, doano woat Gott junt Vestentnis jäwen. Un wäa miene Lieren dan uk iernst nämen woat, dän woat Gott dan uk noch mea openboaren. 25 Wiel wäa miene Lieren em Betracht nämen woat, un dee dan uk vestonen woat, däm woat Gott noch mea openboaren. Un wäa miene Lieren oba nich em Betracht nemt, däm woat Gott daut jeistliche Vestentnis, waut hee bat doatoo haud, dan noch gaunz wajchnämen."

26 Un Jesus räd wieda, un säd,"Wan Gott em Himmel äwa Menschen rejieren deit, dan kaun eena sien Rikj met Sot vejlikjen, waut een Maun äwa de Ieed vestreit haud. 27 Jo, un dan schlapt de Maun aule Nacht, un hee steit aule Dach emma opp, un daut Sot kjemt opp, un de Plaunten waussen, un de Maun vesteit oba nich woo daut aula schauft. 28 Wiel de Ieed brinjt de Jeträajd nämlich von selfst äwadäl. Ieescht kjemt von daut Sot een kjliena Haulm von ut de Ieed rut, un met de Tiet schost de Stud, un dan komen de volle Oaren äwadäl. 29 Un wan de Jeträajd schlieslich riep es, dan stalt de Maun siene Oabeida aun, toom daut Flekj auf to arnten, wiel daut nämlich Arnttiet es."

30 Un Jesus räd wieda, un säd,"Ekj woa junt vetalen woo daut es, wan Gott vom Himmel ut äwa aules rejieren deit, ooda met waut fa een Jlikjnis, eena daut vejlikjen kaun. 31 Daut Gottesrikj kaun eena met een Sampkuarn vejlikjen, waut von aules waut eena sikj em Goaden aunplaunten kaun, daut kjlanste Sot es. 32 Un wan eena daut kjliene Kuarn oba jeplaunt haft, dan jeft daut doavon een Boom, waut nämlich soone groote Asta haft, daut de Väajel sikj äare Nasta, manke Asta moaken kjennen."

33 Un Jesus haud de Menschen väle von soone Jlikjnisen vetalt, om äant daut Wuat Gottes uttolajen, un hee haud äant dee oba mau doano utjelajcht, aus see am vestonen kunnen. 34 Un onen Jlikjnisen haud Jesus nich to de Menschen von daut Wuat Gottes jerät, un wan hee lota, auleen met siene Jinja wia jewast, dan haud hee äant de Jlikjnisen emma aula utjelajcht.

35-36 Un aus daut aun dän selwjen Dach, wia Owent jeworden, dan haud Jesus noch emma en daut Boot jesäten, von wua hee de Menschen daut Wuat Gottes utjelajcht haud, un dan räd hee siene Jinja schlieslich aun, un säd,"Well wie no de aundre Kaunt Mäa foaren." Un aus see von de Menschen hauden aufscheet jenomen, dan wieren de Jinja uk en daut Boot enjestäajen, un dan hauden see am no de aundre Kaunt Mäa jenomen. Un doa wieren uk aundre Boots jewast, dee Jesus un de Jinja bejleit hauden.

37 Un doa wia met eemol een groota Storm oppjekomen, un de Walen wieren soo huach jewast, daut daut Boot haud aunjefongen met Wota opp to fellen. 38 Un Jesus wia en daut hinjaschte Poat von daut Boot jewast, un haud doa opp een grootet Kjessen jeschlopen. Un de Jinja hauden am oppjewoakt, un see fruagen am, "Liera, woarschienlich es die daut eendoont wan wie hia omkomen wudden."

39 Un Jesus wia oppjestonen, un hee haud dän Wint gaunz strenj beschwicht, un hee säd to daut Mäa,"Stell sie! Sie ruich!" Un soo hieed de Wint uk opp, un aules wia gaunz stell.

40 Un dan säd Jesus to siene Jinja,"Wuarom enjst jie junt soo sea? Jie sent oba noch mau sea kjliengloowsch!"

41 Un de Jinja hauden sikj sea jefercht, un see fruagen sikj omzajcht, "Waut es dit doch fa een Mensch, dän soogoa de Wint un daut Mäa jehorchen?"