2 Un doa hauden sikj soo väl Menschen en daut Hus bie Jesus vesaumelt, daut doa soogoa buten ver de Däa nich mea Rum wia. Un Jesus haud to äant von daut Wuat Gottes vetalt.

3 Un doa wieren atelje Mana jekomen, dee Jesus een Jelämden brochten, un see wieren äare vea, dee am jedroacht hauden. 4 Un aus see wäajen aul de Menschen nich bat Jesus komen kunnen, dan hauden see daut Dak bowa Jesus opp jedakjt, un dan hauden see dän Jelämden, derch daut Loch ver Jesus rauf jesat. 5 Aus Jesus jeseenen haud, woo de Mana aun am jejleeft hauden, dan säd hee to dän Jelämden,"Diene Sinden ha ekj die vezeit."

6-7 Oba doa wieren atelje Schreftjelieede, dee doa en daut Hus jesäten hauden, wua Jesus met de Menschen jerät haud, un see hauden opp stelles fa sikj äwa Jesus jewundat, nämlich, "Dis Mensch deit lastren. Hee stalt sikj doch met Gott jlikj, wiel bloos Gott kaun wäm de Sinden wajchschaufen."

8 Un Jesus haud oba fuaz fa sikj em Jeist jewist, waut de Schreftjelieede jedocht hauden, un soo fruach hee äant, "Wuarom ha jie soone beese Jedanken? 9 Es daut leichta fa een Mensch to sajen, 'Ekj ha die diene Sinden wajch jeschauft!', ooda 'Sto opp un nemm diene Madrauz un go!' Doa es doch kjeen Mensch waut soont kaun.^† 10 Oba ekj sie dee, dän Gott sikj von mank Menschen utjewält haft, un ekj woa dis Jelämda heelen, toom junt wiesen daut ekj de Vollmacht ha, daut ekj een Mensch, hia oppe Ieed, de Sinden wajch schaufen kaun." 11 Un dan säd Jesus too dän Jelämden,"Sto opp, nemm diene Madrauz! Du kaust nu no Hus gonen." 12 Un fuaz wia de Jelämda oppjestonen, un haud siene Madrauz jenomen, un wia ver aul de Menschen rut jegonen. Un de Menschen hauden aula sea jestaunt, un see lowden Gott, un see säden, "Soont aus dit ha wie doch niemols ea jeseenen!"

13 Un Jesus wia wada no daut Mäa jegonen, un doa wia ne groote Häad Menschen no am jekomen, un soo haud hee äant daut Wuat Gottes utjelajcht.

14 Un aus Jesus wieda delenj daut Mäa jegonen wia, dan haud hee Levi, dän Sän von Alphäus jeseenen, dee doa en sien Hustje jesäten haud, von wua hee de Menschen emma dän Taks aufneem. Un Jesus roopt am, un säd,"Komm met mie met." Un Levi wia oppjestonen, un wia met Jesus met jegonen.

15 Un daut wia soo rom jekomen, daut aus Jesus en Levi sien Hus jejäten haud, daut doa uk väle Takskollakjtasch,^† un rutjestade Menschen wieren jewast, dee nämlich emma aus Sinda aunerkjant worden. Un see hauden doa uk met Jesus un siene Jinja toop jejäten, wiel wan Jesus wua jegonen wia, dan wieren doa uk emma soone Menschen mank aul de Menschen jewast, dee am hinjaraun jegonen wieren. 16 Un aus de Schreftjelieede un de Pharisäa^† jeseenen hauden, woo Jesus met de Takskollakjtasch, un de rutjestade Menschen jejäten haud, dan fruagen see siene Jinja, "Woo soo es daut, daut Jesus met soone Menschen drinkjen un äten deit?"

17 Un aus Jesus daut jehieet haud, dan auntwuad hee äant, un säd,"Wäa jesunt es, haft daut nich needich, daut äant een Dokta halpen sull, wiel bloos soona waut krank es brukt een Dokta. Un krakjt soo, sie ekj nich jekomen de Menschen no mie to roopen, dee jleewen daut see jerajcht sent. Nä, ekj sie nämlich fa dee jekomen, dee daut weeten daut see Sinda sent, un daut äant jeistlich Halp fält."

18 Johanes de Deepa sien Jinja, un de Pharisäa äare Jinja hauden väl jefaust, wiel see Gott doamet aunjebät hauden, un een Dach aus see jefaust hauden, dan wieren atelje Menschen no Jesus jekomen, un see fruagen am, "Woo soo es daut, daut Johanes un de Pharisäa äare Jinja emma fausten, oba diene Jinja fausten nich?"

19 Un Jesus auntwuad äant, un säd, "Wan een Briegaum siene Frind, to siene Kjast enlot, dan komen see om daut Kjastinjsfast to fieren, un nich toom truaren. Un krakjt soo es daut met miene Jinja wan see met mie toop sent, wiel soo lang aus ekj hia bie äant sie, brucken see nich truaren. 20 Oba wan mie nochmol von äant woat wajchjenomen woaren, dan woaren see truarich sennen, un dan kjennen see fausten."

21 Un Jesus räd wieda, un vetald äant atelje Jlikjnisen, un säd,"Wan ekj miene Jinja selfst lieren doo, un see vemischen miene Lieren oba met de Pharisäa äare Lieren, dan wudd daut met äant, doch een bät soo sennen, aus wan eena een oolet Kjleet, met een nieet Stekj Zeich flekjen wudd. Wiel wan eena een nieet Flekj opp een oolet Kjleet nopp neit, dan wudd daut Flekj doch bloos utrieten. Wiel wan eena daut Kjleet wauschen wudd, dan wudd daut Loch em Kjleet bloos noch jrata woaren aus daut ieescht aul wia, wiel daut Flekj noch nich enjesprungen wia. 22 Jo, un wan eena frescha Wiendruwensauft en oole Wienladasch nen jeeten wudd, dan wudden de oole hoade Wienladasch doch bloos opprieten. Wiel wan de Wiendruwensauft, wudd aunfangen to jäaren, dan wudden de oole Wienladasch nich soo rakjen kjennen aus dee Niee. Un dan wudden eenem nich bloos de Wienladasch vekomen, dan wudd eenem de Wien uk noch aula utplenjren. Doawäajen jitt eena frescha Wiendruwensauft, emma en niee Wienladasch nen, wiel dan bliewen eenem de Wien, un de Wienladasch beid goot."^†

23 Un daut wia soo rom jekomen, daut aus Jesus un siene Jinja aum Sabat äwa een Jeträajd Flekj jegonen wieren, daut de Jinja sikj hauden waut Oaren jeplekjt, wiel äant jehungat haud. 24 Un doa wieren atelje Pharisäa jewast, dee daut jeseenen hauden, un see räden Jesus doavon aun, un säden, "Kjikj doch emol, waut diene Jinja doonen, wiel see doonen soont waut aum Sabat veboden es."

25 Un Jesus auntwuad äant, un säd, "Jie hant doch aul mol en de Schreften, von dän Kjennich David jeläst, aus am, un siene Bejleita jehungat haud. 26 Aus Abjatar de Huagapriesta wia, dan wia David en de Stiftshitte nen jegonen, un dan haud hee von daut Broot jejäten, waut doa ver Gott utjestalt wia, wuavon bloos de Priestasch jesazlich äten durwen. Un David haud siene Bejleita uk von daut Broot jejäft, uk wan daut jäajen daut Jesaz wia, un see hauden uk jejäten, oba doamet haud kjeena sikj aun daut Jesaz veschulcht, wiel Gott haud sikj äwa äant erboarmt, aus äant jehungat haud."

27 Un dan räd Jesus wieda, un säd, "De Sabat wia fa dän Mensch toom Gooden jemoakt, un nich de Mensch fa dän Sabat, daut eena aun dän sull veskloft sennen. 28 Un soo sie ekj aus dee, dän Gott sikj von mank Menschen utjewält haft, dee waut äwa dän Sabat de Vollmacht haft. Un soo kaun ekj dan bestemmen, waut eenem aum Sabat veboden es, ooda nich."^†