4 "Un soo schekjt de Kjennich siene aundre Deena rut, un hee säd äant uk krakjt väa waut see doonen sullen, un säd, 'Sajcht to miene enjelodne Jast, "Daut Fast es reed, de Ossen un daut Mastvee ha ekj aul aula schlachten loten. Komt doch, un fieet mien Sän siene Kjast."' 5-6 Un de Deena jinjen, un deeden soo aus de Kjennich äant haud väajesajcht, oba de Menschen dän de Kjennich sikj haud enjelot, kjemmaden sikj nuscht om waut de Deena äant säden, un see jinjen bloos äare ieejne Wäaj. Eena haud daut met siene Wirtschoft drock, un een aundra met sien Jeschaft, oba noch aundre neemen sikj dän Kjennich siene Deena faust, un aus see dee bespataden hauden, dan brochten see dee om.

7 "Un aus de Kjennich jehieet haud, waut de Menschen met siene Deena jedonen hauden, dan oajad hee sikj sea äwa dee. Un soo stald hee siene Soldoten aun, de Merda aula omtobrinjen, un äare Staut to vebrenden. 8 Un wada schekjt de Kjennich siene Deena rut, un säd, 'Daut Kjastinjsfast es reed, oba de Menschen waut ekj mie haud enjelot, wieren nich wirdich to de Kjast to komen. 9 Doarom got no de Hauptgaussen, wua de mieeschte Menschen sikj emma opphoolen, un lot soo väl Menschen to de Kjast en, aus jie kjennen.' 10 Un see looden aul de Menschen en, dee see auntroffen, eendoont auf see goot ooda schlajcht wieren. Un de Haul wua de Kjast jefieet wort, wort gaunz voll.

11 "Un aus de Kjennich no de Haul jekomen wia, dan bekjikjt hee sikj de Jast waut sikj doa vesaumelt hauden. Un hee sach doa een Maun stonen, dee sikj nich haud de rajchte Kjastinjskjleeda aunjetrocken. 12 Un de Kjennich jinkj äwa, un hee fruach dän, 'Frint, woo best du hia met soone jeweenelje Kjleeda nen jekomen?' Un de Maun wist nich waut hee sajen sull. 13 Dan roopt de Kjennich siene Deena, un säd, 'Binjt disen de Henj un de Feet toop, un schmiet am rut, em Diestren nen, wua de Menschen hielen, un ut Weedoag met de Tänen kjnirschen.'"

14 Un toom Schluss säd Jesus to de väastonde Priestasch, un de Pharisäa, "Gott haft väle Menschen no sikj jeroopt, oba doa sent mau weinich dee daut wirdich sent, daut Gott äant wälen wudd."

15 Dan vesaumelden sikj de Pharisäa, un see beräden sikj woo see Jesus enne Enj räden kunnen. Wiel see sochten no ne Uasoak, wuamet see sikj daut rajchtfoadjen kunnen, Jesus fausttonämen. 16 Un soo schekjten see äare Lieelinja, met Herodes siene Unjastetta toop no Jesus, un eena von de Lieelinja, räd Jesus aun, un säd, "Liera, wie weeten daut du die emma aun de Woarheit heltst, un wan du de Menschen lieescht, woo see ver Gott rajcht läwen sellen, dan lajchst du äant daut emma aula rajcht ut, un du latst die uk von kjeenem enschuchtren, wiel du sitst aule Menschen fa äwareen aun. 17 Un soo saj ons waut du denkjst. Es daut rajcht daut wie dän Kjeisa sellen Taks tolen, ooda nich?"

18 Oba Jesus wist goot waut see sikj jeplont hauden, un säd, "Jie Heichla, jie doonen soo aus wan jie mie no waut froagen, un jie proowen mie oba bloos auf. 19-20 Wiest mie mol een Jeltstekj, wuamet jie dän Kjeisa sien Taks tolen!" Un see jeewen am een Jeltstekj, un Jesus fruach äant, "Wäms Ebenbilt un Äwaschreft, stonen opp dit Jeltstekj bowen?"

21 Un see säden, "Dän Kjeisa siene."

Un dan auntwuad Jesus äant, un säd, "Soo dan, jäft dän Kjeisa waut dän Kjeisa jehieet, un Gott waut Gott jehieet!"

22 Un aus Jesus äant daut jesajcht haud, dan staunden see sea, un see jinjen äare ieejne Wäaj.

23-24 Un aum selwjen Dach wieren atelje Saduzäa no Jesus jekomen, un de Saduzäa jleewen nich daut de Mensch vom Doot oppstonen kaun. Un eena von de Saduzäa fruach Jesus, "Liera, Moses sien Jesaz sajcht, 'Wan een Maun stoawen sull ea hee Kjinja haft, dan saul sien Brooda sikj met siene Wätfru befrieen, soo daut hee, fa sien Brooda, kaun Kjinja vesorjen.' 25-26 Un daut kjeem oba bie ons mol soo rom, daut doa säwen Breeda wieren. Un de elsta haud sikj befriet, un wia oba jestorwen, ea hee haud Kjinja jehaut. Un soo haud sikj sien Brooda, sikj met siene Wätfru befriet, oba met dän jinkj daut krakjt soo aus met dän ieeschten, wiel hee wia uk jestorwen, ea hee haud kunt Kjinja han. Un met dän dredden Brooda jinkj daut krakjt soo aus de ieeschte beid, un soo haud daut uk met aul de äwaje Breeda jegonen. 27 Un tolatst storf de Fru uk noch, onen daut see jeemols haud Kjinja jehaut." 28 Un de Saduzäa räd wieda, un säd, "Miene Froag es, wan de Doodes nochmol vom Doot woaren oppstonen, woona von dise Mana, woat de Fru äa Maun sennen? Wiel see hauden sikj doch aula met äa befriet haut."

29 Oba Jesus auntwuad äant, un säd, "Jun Fäla es, daut jie de Schreften, un Gott siene Krauft nich vestonen. 30 Wiel wan Menschen, nochmol von mank de Doodes oppstonen woaren, dan woaren see sikj nich befrieen, wiel dan woaren see soo sennen, aus de Enjel em Himmel."

31-32 Un Jesus räd wieda, un säd, "Un wan jie werkjlich weeten wellen, auf Menschen nochmol vom Doot woaren oppstonen, dan bruk jie junt daut bloos en de Schreften no läsen, waut Gott junt derch Moses hinjaloten haft. Wiel jie hant doch aul mol secha jeläst, waut Gott to Moses von Abraham, un Isaak, un Jakob jesajcht haud, no dän see aul lang vestorwen wieren. Wiel Gott säd nich, 'EKJ WIA de Gott von Abraham, un Isaak, un Jakob.', hee säd, 'EKJ SIE de Gott von Abraham, un Isaak, un Jakob.' Wan Gott von onse Väavodasch soont jesajcht haud, dan räd hee doch von läwendje Menschen, un nich von doodje." 33 Aus de Häaden von Menschen hieeden, waut Jesus de Saduzäa jesajcht haud, dan staunden see äwa siene Lia.

34 Un aus de Pharisäa hauden to hieren jekjräajen, daut Jesus de Saduzäa, haud daut Mul too jestopt, dan vesaumelden see sikj wada om Jesus Froagen to stalen. 35-36 Un eena von de Pharisäa, wia een Schreftjelieeda, un hee fruach Jesus, "Liera, woont es daut jratste Jeboot, waut Gott ons derch Moses sien Jesaz jejäft haft?"

37-38 Un Jesus auntwuad am, un säd, "Daut ieeschte un daut jratste Jeboot es, 'Du saust dän Harn, dän du aus Gott aunbäden deist, von gaunzen Hoaten, un von gaunzen Seel, un von gaunzen Vestaunt leewen.' 39 Un daut tweede Jeboot, es krakjt soo groot aus daut ieeschte. Un daut sajcht, 'Du saust dien Näakjsten soo leewen aus die selfst.' 40 Un wan eena de Jebooten aula jehorchen well, waut Gott eenem derch Moses siene Jesazen, un de profeetische Schreften befolen haft, dan mott eena dise twee Jebooten jehorchen, wiel aul Gott siene Jebooten sent von dise aufhenjich."

41-42 Un aus de Pharisäa noch emma bie Jesus wieren, dan stald Jesus äant ne Froag, un säd, "Waut denkj jie von dän Christus, dee noch komen saul? Wäms Nokomenda es hee?"

Un see auntwuaden Jesus, un säden, "Hee es dän Kjennich David sien Nokomenda."

43 Un dan stald Jesus äant noch eene Froag, un säd, "Woo kjemt daut dan, daut aus de Heilje Jeist dän Kjennich David jefieet haud, von sien Nokomenda to räden, daut hee am 'mien Wieet' nand? Daut steit doch en de Schreften jeschräwen, waut Kjennich David von am jesajcht haud,

45 Un Jesus räd wieda, un säd, "Wan Kjennich David daut erkjant haud, daut de Christus sien Wieet sennen wudd, dee em Himmel opp dän hechsten Ierenplauz to setten komen sull, woo es daut dan noch mäajlich daut dee sien Nokomen sennen kaun?" 46 Un kjeena kunn too siene Froag waut sajen, un von dän Dach aun wia doa kjeena, dee sikj daut wada jewuach, am ne Froag to stalen.